review obduction
Waar zal het je heen brengen?
Myst was zo'n vormende ervaring in de jaren '90 - een voorbode van een nieuw denkvlak in het vertellen van verhalen, waarbij de grenzen van technische vooruitgang en narratief gedreven gaming werden verlegd. Het definieerde een genre en vormde de basis voor avonturenpuzzelgames voor de komende jaren.
Op de 20e verjaardag van Myst lancering, obduction werd gefinancierd door meer dan 22.000 Kickstarter-donateurs. Het is in alle vormen een callback naar Myst - een prachtige, technisch gecomponeerde game met een innovatief uitgangspunt dat vertrouwd en toch volledig vreemd aanvoelt. De geleidelijke en methodische verkenning van een nieuwe wereld, de stilte die een plaats bewoont wanneer iedereen weg is en het is aan jou om de betekenis erachter te ontdekken.
obduction (PC)
Ontwikkelaar: Cyan Inc.
Uitgever: Cyan Inc.
Uitgebracht: 24 augustus 2016
Adviesprijs: $ 29,99
obduction begint zoals de naam al aangeeft: met je ontvoering naar een buitenaardse wereld vol relikwieën, zowel vertrouwd als nieuw - een aarde-achtige stad genaamd Hunrath, die vreemde technologieën en apparaten bevat. Het gebied is praktisch verlaten, en er is heel weinig reden waarom een paar vooraf opgenomen hologrammen en enkele notities verspreid over. Vooruitgang in het spel is afhankelijk van je vermogen om te verkennen en te communiceren met wat er om je heen is, en het oplossen van puzzels zonder expliciete aanwijzingen of aanwijzingen.
Omdat er heel weinig begeleiding is, ligt de sleutel tot vooruitgang in de details van Hunrath en de omliggende gebieden - alles van een stuk papier op een tafel tot een diagram op een muur kan een aanwijzing zijn. Gelukkig gebruikt de game een knipperende indicator op items waarmee je kunt communiceren, maar het is zeker gemakkelijk om ze per ongeluk over het hoofd te zien. Af en toe zal er een brede instructie zijn over wat te doen vanuit een holistisch perspectief, maar voor het grootste deel ben je alleen in het uitzoeken hoe dingen te laten gebeuren.
Puzzelmechanica variëren van context-aanwijzingen die bepaalde gebieden ontgrendelen (zoals verbindingen maken via fysieke aanwijzingen om beveiligingscodes te vinden) tot meer fysieke puzzels (zoals rond een laserstraal op een baan bewegen om objecten te vernietigen). Uiteindelijk vind je apparaten die je teleporteren naar andere werelden die elk hun eigen set puzzels hebben. De teleportation swap-mechanica worden ook een puzzel op zich, door slimme lagen bovenop de bestaande puzzels toe te voegen en memoriseren een cruciaal onderdeel van het spel te maken. Deze mechanismen betekenen dat backtracking vrijwel constant is, maar obduction bevat snelkoppelingen om de pijn te verlichten.
Terwijl je de omgeving verkent en leert, ontstaat er een beeld over hoe deze werelden zich tot elkaar verhouden, samen met de geschiedenis achter Hunrath en de vreemde gebeurtenissen die leiden naar waar je bent. Niets van dit alles wordt expliciet gegeven via cinematics of traditionele in-game storytelling, dus verwacht niet dat het spel het aan jou zal voeden. Liever, obduction is gebouwd voor jou om aan te werken en langzaam het mysterie te ontrafelen door te lezen tussen de regels van wat je wordt gegeven in documenten, interacties, dagboeken en andere aanwijzingen.
De landschappen in deze werelden zijn adembenemend en contrasteren goed met elkaar - weelderig groen, imposante grijze monolithische kliffen, obsidiaanstructuren - allemaal gebouwd met het thema vertrouwdheid verweven met de buitenaardse natuur. De netwerken en paden lopen soms diep en ik betrapte mezelf er een aantal keer op dat ik niet meer wist hoe ik terug moest naar bepaalde gebieden. De helft van het gevecht (of een deel van het plezier, afhankelijk van hoe je het bekijkt) is onthouden hoe alles in elkaar grijpt en contact maakt, bijna als een labyrint. Ik heb ook genoten van de mogelijkheid om te kunnen schakelen tussen free roam en klassieke point-and-click-modus, waardoor ik me soms kon concentreren op waar ik me moest concentreren.
Hoewel obduction is een prachtig spel, wees gewaarschuwd dat het gepaard gaat met technologische vraag. Degenen die werken aan de absolute minimumvereisten zoals ik, kunnen moeite hebben om bij te blijven. Ik heb enkele prestatieproblemen ondervonden tijdens mijn playthrough, maar ontwikkelaar Cyan heeft nog een paar builds gewerkt en het lijkt erop dat het de game voortdurend optimaliseert en verbeteringen aanbrengt. Voor zo'n complexe game was ik eigenlijk behoorlijk verrast dat ik niet meer bugs had geraakt; de meeste van mijn problemen hielden verband met het vermogen van mijn computer om het spel te verwerken.
obduction' Het uitgangspunt is boeiend en biedt lagen die op zichzelf voortbouwen om het overkoepelende verhaal te formuleren. Ik wou alleen dat er tijdens mijn verkenningen meer aan het verhaal gerelateerde contactpunten waren. Ik vond het heerlijk om notitieboekjes en interacties te vinden, maar ik verlangde er zeker meer naar gedurende mijn tijd ermee. Dit maakt deel uit van de allure van obduction - hoe frustrerend of moeilijk de puzzels ook zijn, het maakte de beloning van ontdekking zo veel zoeter. Ongeacht de grootte van de ontdekking, het gevoel van voldoening voelde geweldig.
Het is iets speciaals wanneer een game je een superieure ervaring biedt zonder traditionele of voorgeschreven verhaalmechanica, en vanuit dat perspectief obduction heerst volledig. Sommige van de puzzels en paden kunnen na een tijdje overbelast en vermoeiend worden, maar over het algemeen rekt het de geest op de juiste manieren. Voor wat het gaat doen, doet het het behoorlijk perfect, en ik denk dat zowel fans als nieuwkomers zijn vindingrijkheid zullen waarderen.
testuitvoeringsrapportsjabloon in Excel
(Deze beoordeling is gebaseerd op een build van de game die door de uitgever is geleverd.)
