review de koelkast is rood
Staat uw koelkast aan? Dan kun je maar beter sneller rennen!
Horror is een leuk klein genre. Het is als drama, maar het probeert je ingewanden te openen. En wij, als mensen, zijn voor zoveel dingen bang. Sommige dingen die we zelf hebben bedacht, maken ons bang. Soms hebben we besloten dat dingen die bedoeld zijn om vreugde te veroorzaken in plaats daarvan angst veroorzaken. Het is geweldig! Je hebt niet eens iets tastbaars nodig, het leven zelf is een lange, gruwelijke ervaring!
De koelkast is rood is een beetje een afwijking van de gebruikelijke groteske slasher-horror die ik heb ben de laatste tijd aan het genieten . Het is psychologisch meer dan alleen 'kijk uit, die kat heeft een mes!' Het is ronduit surrealistisch, vastspijkeren hoe dromen waarschijnlijk zouden zijn als ik over iets anders dan noedels zou kunnen dromen. Helaas, hoewel het consequent arresteert met zijn beelden, schiet het tekort met zowat al het andere dat het probeert.
De koelkast is rood ( pc )
Ontwikkelaar: 5WORD-team
Uitgever: tinyBuild
Uitgebracht: 27 september 2022
Adviesprijs: $ 14,99
hoe computerprogramma voor beginners
Je speelt als een vent die wordt bedreigd door een koelkast. Niet direct. Het is een van die passief-agressieve koelkasten die in visioenen lijken te verschijnen. En hoewel deze karmozijnrode monoliet alomtegenwoordig is, is dat het zo'n beetje. Het kan mensen opeten. Wie weet?
De plot gooit zijn kaarten een beetje te vroeg naar beneden. De koelkast is rood gaat over verdriet. Of je dit verdriet al dan niet leeft of alleen maar herbeleeft, wordt een soort van interpretatie overgelaten. Dat is cool en zo, maar De koelkast is rood geeft je tegelijkertijd te weinig stukjes van de puzzel en te veel.
Het meest frustrerende deel van het verhaal is hoe, wanneer je een van de zes hoofdstukken van de game afsluit, deze ze vervolgens opnieuw afspeelt op een manier die laat zien hoe de gebeurtenissen daadwerkelijk hebben plaatsgevonden. Dus hoewel het over veel dingen vaag is, laat het je ook brutaal zien wat het symboliseert. Ik weet niet waarom. Ik denk graag dat ik gewoon iets niet snap, maar ik ben er vrij zeker van dat ik het hele plaatje heb, minus enkele twijfelachtige plekken.
Dat is cool, denk ik. Mijn koelkast is wit.
Waar De koelkast is rood echt slaagt is in zijn visuele stijl. Ja, het is een low-poly-affaire bedekt met een VHS-filter, en dat is niet bijzonder nieuw meer. Het gebruik van verlichting en doelbewuste obstructie van details worden echter vrij goed gebruikt. Bovendien doet het het ook goed om overtuigend surrealistisch te zijn. Het komt in nogal wat gevallen in de buurt van nogal komisch, wat alleen maar bijdraagt aan deze koortsdroomwaas waarin je vastzit.
Ik vond het nooit zo eng, maar er waren genoeg momenten die screenshot waardig aanvoelden. Als niets anders, De koelkast is rood zorgt voor een geweldige sfeer. Het eenzame tankstation voelt als een eiland in de duisternis. Het ziekenhuis voelt steriel en onpersoonlijk aan. Dan wordt het opzettelijk verwarrend.
Het houdt echt van puzzels in Lost Woods-stijl, waarbij je extra hard de aanwijzingen moet volgen om te slagen. Het is effectief, maar het wordt snel vermoeiend.
Er stinkt iets in de koelkast vandaag
Eigenlijk zijn de puzzels over het algemeen vermoeiend. Het leunt echt op de verschrikkingen van de alledaagsheid. Op een gegeven moment sta je letterlijk een paar minuten in de rij, wachtend op de mogelijkheid om verder te gaan. Ik begrijp waarom ze ervoor kozen om het te doen, maar later rijd je over lange, lege wegen in de sneeuw.
De koelkast is rood wil dat je verdwaalt. In vier van de zes hoofdstukken navigeer je door een soort doolhof. Het is ook ongelooflijk vaag over wat je zou moeten doen. Ik ben een meisje dat groot genoeg is dat ik het niet nodig heb om mijn hand vast te houden, maar een beetje richting zou af en toe leuk zijn geweest. Het hoofdstuk besneeuwde wegen was het ergst. Elk pad leidt uiteindelijk terug naar het tankstation, maar alleen een specifieke route leidt naar waar je heen moet. In het begin is dit eenvoudig genoeg. De bediende van het tankstation vertelt je waar je heen moet. Dan niets.
Voor het laatste stuk van het hoofdstuk kreeg ik als doel 'hierheen te gaan' te horen en begon toen gewoon over de verschillende wegen te rijden totdat ik de weg bereikte waar hij me op wilde hebben. Het duurt lang om elke keer terug te komen bij het tankstation, het landschap is opzettelijk repetitief en er is niet eens een radio. Ik was opgewonden om bij dat hoofdstuk te komen en was toen opgelucht dat ik het af had.
Ik krijg al mijn beste advies van apparaten
De koelkast is rood voelt als een heleboel scènes die er echt goed uitzien in een trailer die is gebouwd rond een game die niet interessant is om te spelen. Het puzzelontwerp houdt gewoon in dat je een heleboel dingen moet vinden om over andere dingen te wrijven, en dat is precies wat avonturenspellen zijn, maar ze voelen meestal niet als zo'n karwei. In zijn pogingen om de verschrikkingen van alledaagsheid te verbinden, De koelkast is rood slaagt erin om zichzelf gewoon alledaags te laten voelen.
Je kunt grootsheid zien vanaf de hoogten die De koelkast is rood bereikt, maar meestal zit je vast in de dieptepunten. Soms voelt het alsof het centrale obstakel in het spel gewoon probeert te achterhalen wat het van je wil. Welke volgorde, welke richting en welke interpretatie je nodig hebt om te komen. Er is hier zeker een visie die wil worden geleverd, maar deze moet gepaard gaan met aandacht voor de ervaring.
(Deze recensie is gebaseerd op een retailversie van de game die door de uitgever is geleverd.)
5
Middelmatig
Een oefening in apathie, vast noch vloeibaar. Niet echt slecht, maar ook niet erg goed. Gewoon een beetje 'meh' eigenlijk.
Hoe we scoren: De Destructoid-recensiesgids