review fate world
Fate of the World is tegelijkertijd een van de interessantere en ontoegankelijke games van de afgelopen tijd. Je zou kunnen zeggen dat het helemaal geen spel is. Wat het echter absoluut is, is een zeer complexe wereldwijde beleidssimulator waarin het uw taak is om de wereld te redden van de instorting van het milieu.
Vergis je niet, dit is een klimaatveranderingssim die niet om je geeft als je rechtse mediapropaganda gelooft die probeert de wereldwijde verandering van het milieubeleid tegen te houden door leugens en geruchten te verspreiden. Maar in zekere zin had het misschien moeten.
Fate of the World (PC)
Ontwikkelaar: Red Redemption
Uitgever: Red Redemption
Uitgebracht: 28 februari 2011
Adviesprijs: $ 9,99
Laat me dit eerst uit de weg ruimen. Het maakt me niet uit hoe u over klimaatverandering denkt of als u denkt dat de geïndustrialiseerde inspanningen van de mensheid er wel of geen effect op hebben gehad. Dit is slechts een spel en als je er zo veel zin in hebt, weet ik zeker dat je ergens gelijkgestemde mensen kunt vinden die zullen luisteren.
Dat gezegd te hebben, Fate of the World is duidelijk bedoeld voor een specifiek publiek. Om te zeggen dat het een spel is voor 'liberaal' (in het hedendaagse Amerikaanse gebruik van het woord) en goed opgeleide mensen zouden het niet eens redden. Je moet in feite een zeer brede hoeveelheid kennis hebben over hoe voedselproductie, economieën, technologische vooruitgang en publieke speling allemaal met elkaar verweven zijn voordat je kunt beginnen met het maken van koppen of staarten over hoe je verder kunt gaan in het spel.
hoe u een ddos-aanval op een website uitvoert
De game maakt gebruik van gegevens uit de praktijk die zijn verzameld gedurende vele jaren van onderzoek (je kunt gewoon aannemen dat het de juiste en niet door bedrijven gesponsorde soort is), een wetenschappelijk model van klimaatonderzoeker Oxford University, Oxford Myles Allen, en vele andere onderzoekers hebben geholpen bij het maken ervan . Dus in zekere zin kun je met een model van de toekomst van onze wereld spelen.
De gameplay is eigenlijk vrij eenvoudig. Als president van de nieuw gevormde Global Environmental Organisation (GEO), met meer macht dan de VN ooit heeft gehad, speel je beleidskaarten voor elke agent die je in een regio hebt aangeworven. Sommige kaarten kosten je een bepaald bedrag per beurt (elke beurt is vijf jaar) en sommige kaarten verbeteren of bouwen iets in één beurt. De agenten die beleidskaarten implementeren, kosten u ook geld om te werven.
Uw inkomen is gebaseerd op het BBP van een regio, die op zijn beurt is gekoppeld aan zijn economische ontwikkeling. Als je de economie van een regio negeert of de wereldwijde opwekking van energie en hulpbronnen laat dalen als gevolg van je wanbeheer, verdort ook je inkomen totdat je net zo effectief wordt als de regering van Zimbabwe.
Of u een regio effectief kunt beheren, hangt ook samen met de politieke stabiliteit van de regio en hoeveel het GEO leuk vindt. Populaire programma's die de Human Development Index (HDI) van een regio verhogen - zoals educatieve programma's of medische behandelingen - of milieu-impact beleid dat bescherming tegen droogte en natuurbrand biedt, kunnen helpen om de populariteit van GEO te vergroten.
Dientengevolge moet u zowel de politieke stabiliteit met betrekking tot voedselvoorziening en economische groei als regionale HDI beheren om zelfs veranderingen aan te gaan om de opwarming van de aarde tegen te gaan. En in de meeste missies in het spel zul je het spel raken als de wereldwijde temperatuur vóór de 22e of 23e eeuw meer dan 3 graden Celsius stijgt. Dat zal het, en heel vaak.
Het is best leuk om over al deze factoren te moeten nadenken en met beleid te spelen totdat je een mix vindt die in de loop van de tijd werkt, maar helaas is dat slechts één aspect van de game. Om de opwarming van de aarde tegen te gaan, moet u de toxiciteit en vooral de uitstoot van landbouw, industrie, handel, transport en energieproductie verminderen.
Hier begint het uit elkaar te vallen op de 'leuke' afdeling. Om emissies te verminderen, hebt u een breed scala aan beleidskaarten om uit te kiezen. Het verminderen van de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen en het bevorderen van investeringen in hernieuwbare energie helpt, maar het is kostbaar om dit in één keer op een wereldwijde schaal te doen. Kernenergie heeft geen uitstoot, maar op een gegeven moment piekt de uraniumproductie en laat uw industrie ernstige energietekorten achter - wat resulteert in een ineenstorting van de wereldeconomie en dus uw inkomen.
Hoewel het niet erg zou zijn geweest als de game je eigenlijk vertelde welk beleid wat en hoe beïnvloedt, doet het dat gewoon helemaal niet op een effectieve manier. U moet door een groot aantal menu's klikken die statistieken en grafieken weergeven voor vrijwel elke impactfactor die u maar kunt bedenken. Kortom, de game verwacht dat je zowel slim als geduldig bent. En het is het laatste dat nadelig wordt voor de ervaring.
Laten we zeggen dat de basisemissiegrafiek van China je vertelt dat de meeste emissies afkomstig zijn van energie en industrie. Als u in de gedetailleerde weergave voor energie-emissies komt, kunt u zien dat 80% van de energie-output afkomstig is van steenkool. De afhankelijkheid van kolen verminderen en overschakelen op hernieuwbare energiebronnen kan na verloop van tijd werken. Maar het aanpassen van hernieuwbare energie kost tijd, en de regio kan ondertussen gewoon overschakelen op olie of gas. Misschien wilt u onderzoek doen naar koolstofafvangtechnologie en deze in plaats daarvan implementeren.
Om de effecten van uw beleid te zien, moet u door menu's blijven klikken om wijzigingen bij te houden. Hoewel een algemene grafiek u enige informatie geeft over de stijging of daling van de uitstoot, kunt u zich daar niet alleen op verlaten. Je moet de details ingaan om alles te beheren om te overleven.
Maar dit zijn slechts energie-emissies waar we het over hebben. Voor de industrie zijn er statistieken voor de afhankelijkheid van energie en hulpbronnen, evenals de effecten op het bbp en verschillende andere factoren. U kunt dus een andere agent werven om nog één kaart per beurt te spelen en bijvoorbeeld te investeren in biobrandstoffen. Zoals we weten, brengt biobrandstoffen voedselkosten met zich mee. Maar er is geen feedback over hoeveel het de landbouwproductie beïnvloedt, tenzij je de statistieken elke beurt blijft controleren, of totdat een regio plotseling hongert en een oorlog uitbreekt.
Plus de kosten van het spelen van deze kaarten om de uitstoot in ontwikkelingslanden te verminderen, betekent dat je niet zo veel kunt investeren in maatschappelijk en technologisch beleid in die regio, of in andere regio's, omdat je maar één inkomstenbron hebt om uit te putten.
Probeer nu voor te stellen dat u al deze factoren voor één regio beheert en vermenigvuldig ze twaalfvoudig voor wereldwijd beheer. Klinkt dat leuk?
Hoe vreemd het ook klinkt, het is best leuk. Tot op zekere hoogte wel. Fate of the World heeft die verslavende factor 'nog een beurt' dat Beschaving heeft, en omdat het je dom probeert te maken, ben je alleen maar versterkt om te leren hoe je het goed kunt spelen. Dat is een andere manier waarop het spel faalt.
De game geeft je gewoon niet goed genoeg informatie over manieren om verandering effectief te beïnvloeden. U wordt niet aangemoedigd om erachter te komen hoe globaal beleid op macroniveau werkt. Je bent gedwongen om. De zelfstudie vertelt u alleen de basisprincipes van de beleidskaart en wervingsprocessen voor agenten, en u bent gewoon aan uw eigen apparaten overgelaten.
Als zodanig vraag je je af wat het publiek van de game is. De toon is onbeschaamd die vooral te vinden is bij Europese groene partijen, hoewel sommige missies je toestaan om als de slechte industrieel te spelen. Voor de meeste missies moet je echter de temperatuurstijging bestrijden, en om dit te doen moet je de verweven elementen leren die van invloed zijn op het wereldwijde beleid, of je moet ze al kennen.
Fate of the World had een groot aantal feedbackimplementaties moeten hebben die u precies vertellen wat u moet weten. Het is OK om ons niet alles te vertellen, maar verwacht niet dat je spelers uitgaan om die details te vinden door tien menu's per regio, elke beurt te doorlopen.
De game geeft wel wat feedback in de vorm van nieuwsberichten, maar het beveelt niet aan welk beleid het meest effectief is om negatieve effecten te bestrijden. Er is een optie om alleen 'populaire' kaarten te laten zien om te spelen, maar we weten allemaal dat het populaire beleid verre van het meest effectieve is. Zelfs met enkele eenvoudige adviseurs zoals Sim City heeft al tien jaar veel geholpen.
Het is echt jammer, want als het spel beter zou zijn geweest als een spel dan heeft het misschien een breder publiek bereikt. De toon van de game zal alleen 'sceptici' tegenwerken in plaats van hen te betrekken bij het leren hoe emissies en wereldwijde veranderingen in weerpatronen zowel het milieu als de daaropvolgende economische gevolgen kunnen beïnvloeden.
Zoals het er nu uitziet, is het een complexe sim die iedereen zal uitschakelen, behalve degenen die al - of degenen die dat willen - leren over wat het probeert te leren. Het is een klassieke serieuze game uit een tijdperk dat educatief ontwerp probeert te passen in een gamestructuur, in plaats van een game die erop gericht is een game te zijn en game-mechanica gebruikt om mensen te betrekken en te leren als gevolg van betrokkenheid.
Maar tenzij het wordt begeleid door een geweldige leraar in een klas, is het niet waarschijnlijk dat studenten veel zullen leren voordat ze het opgeven van uren en uren menu's opgeven. Het zal ook zoveel partijdige Republikeinen of Democraten overtuigen als het heffen van hoge inkomensbelastingen om sociale programma's en universele gezondheidszorg te financieren. De game predikt eenvoudig tot de bekeerde.
beste gratis muziekdownloader voor pc
Als je echter een van die spelers bent waarvoor het spel op maat lijkt, zul je een vreemd bevredigende ervaring ervaren. Het daagt je inzichten in mondiale zaken uit en laat je spelen met beleid om zelf te zien hoe moeilijk het is om de wereld weg te sturen van een catastrofe. En ondanks dat het niet toegankelijk genoeg is om de gameplay te ondersteunen, verandert het een enorm ontoegankelijk onderwerp in iets dat bijna tastbaar wordt na uren spelen.
Omdat het een goedkoop spel is (te koop tot 29 april 2011) en omdat het een intelligent en grotendeels opnieuw speelbaar spel is, is het nog steeds het bekijken waard. Het is diep gebrekkig in termen van een toegankelijk spel voor de massa, dat in strijd is met de schijnbare bedoeling van het spel om mensen te informeren over klimaatverandering; wat heeft het voor zin om hoogopgeleiden op te leiden?
Het mist zijn educatieve doel volledig vanwege het ontwerp, maar blijft een intrigerende titel voor diegenen die denken dat ze slim genoeg zijn om de uitdaging aan te gaan Fate of the World gooit naar hen. Als zodanig raad ik het nog steeds aan als je een uitdaging aangaat. Maar wat je ook doet, verwacht niet dat het redden van de wereld eenvoudig zal zijn.