recensie persona 5 tactica
Nog een keer.
De Persoon -serie is van RPG in vooral vele, vele andere genres gegoten Persoon 5 . Kerker kruipen , dansen , hoewel helaas geen ruzie ; en nu met Persona 5 tactieken , is het tijd voor wat turn-based tactieken.
Zoals ik al zei in mijn beoordeling in uitvoering , er is echt geen tekort aan extra inhoud voor degenen die de wereld van niet willen verlaten Persoon 5 . En als je meer wilt Persoon 5— meer grapjes, grappen en algemene tijd doorgebracht met de Phantom Thieves – toen Tactiek kan daar zeker aan voldoen.
Bovendien is het een solide tactiekspel dat zelfs enkele interessante ideeën heeft. Persona 5 tactieken is luchtig, leuk en raakt aan het einde zelfs enkele stevige tonen met zijn standpunt over vechten voor je overtuigingen. Maar het hapert ook, vaak genoeg om op te merken dat dit een meer lonende tactische ervaring had kunnen zijn.
Persona 5 tactieken ( PC , Schakelaar (beoordeeld), PS4, PS5 , Xbox One, Xbox-serie X|S )
Ontwikkelaar: Atlus
Uitgever: Sega
Uitgebracht: 16 november 2023
Adviesprijs: $ 59,99
Aan het begin van Persona 5 tactieken , zien we de Phantom Thieves herstellen van een recente excursie in Leblanc, voordat ze plotseling naar een andere dimensie worden getrokken, een ‘koninkrijk’. Hoewel het enigszins lijkt op de Metaverse van Persoon 5 , het is iets anders; hier heerst een tirannieke heerser genaamd Marie over haar onderdanen. Een rebellenkorps van schattige hoedenjongens verzet zich, geleid door de ogenschijnlijk menselijke maar raadselachtige Erina; en al snel vindt de bende Diet-lid Toshiro Kasukabe hier ook gevangen.
Beginnend met alleen Joker en Morgana, werkt het duo samen met Erina en de rebellen om de andere Phantom Thieves te redden, die betoverd (of misschien gewoon door de hersenen bestuurd) zijn door Marie's magie. En dan, nadat de bemanning opnieuw is opgebouwd, is het tijd om een revolutie te beginnen.
U zegt dat u een revolutie wilt?
Dit thema loopt door het lange eerste koninkrijk en de daaropvolgende secties, aangezien de excursie van de Phantom Thieves niet eindigt met slechts één groot kwaad. Ik zal niet diep ingaan op waar Persona 5 tactieken gaat, maar het blijft wel gefocust op ideeën over macht en relatieve vrede. In wezen hoe een tirannieke heerschappij zo onderdrukkend kan aanvoelen dat elk verzet als te kostbaar wordt gezien, en onderwerping of apathie de voorkeur verdient boven terugvechten.
Het is echt bemoedigend om te zien Persona 5 tactieken daag die ideeën uit, net zoals Phantom Thieves dat deed in het originele spel. Het voelt misschien als veel van dezelfde noten, over het veranderen van harten en vechten voor een betere toekomst, maar de revolutionaire idealen ervan voelen nog steeds aan. Tactiek . Nieuwkomers Erina en Toshiro zijn welkome focuspunten, en hun uiteindelijke wendingen zijn redelijk goed.
apps om youtube-video's naar mp3 te converteren
Aan de andere kant verwacht je niet te veel verhaal aan de kant van de Phantom Thieves. Een deel van de crew, zoals Haru en Futaba, krijgt uiteindelijk wat extra aandacht omdat hun eigen worstelingen aansluiten bij de nieuwe personages. Maar anderen, zoals Makoto of Yusuke, zijn er gewoon. Meeste van de Persoon 5 De crew is hier om te communiceren en rond te hangen, grapjes uit te halen, maar niet noodzakelijkerwijs grote stappen te zetten op hun eigen persoonlijke reis. Tactiek is erg gefocust op Erina en Toshiro.
Het wordt goed verteld, hoewel het wisselen van stijl tussen visuele romanachtige tekstsegmenten, 3D-geanimeerde tussenfilmpjes en volledig 2D-geanimeerde tussenfilmpjes soms een beetje vreemd aanvoelt. Ik ben niet de grootste fan van de algemene ‘look’ die de Phantom Thieves hebben P5 Tactiek , maar het was ook niet bijzonder flagrant.
De traditionele P5 stijl komt veel vaker voor in de menu's en gebruikersinterface, die een aantal prachtige overgangseffecten bevat en een Velvet Room-afkorting die luidt: 'V. Kamer.' Je weet wel, zoals een auto. Wat? Het maakt me aan het lachen.
Het kwadraat maken
Als het om tactiek gaat, Persona 5 tactieken heeft een aantal behoorlijk interessante ideeën. In grote lijnen zal dit bekend aanvoelen voor elke turn-based strategiefan, maar vooral voor degenen die games als de Mario + Rabbid serie. Jij bent aan de beurt, verplaatst je drie ingezette personages op het raster en valt aan met verschillende vaardigheden, waarna de vijand beweegt.
Individuele eenheden beschikken over een verscheidenheid aan vaardigheden, waaronder risicovolle maar potentieel sterke melee-aanvallen, standaard vuurwapenaanvallen en natuurlijk het gebruik van magie via hun Persona's. In dit spel geldt de Wild Card-status van Joker voor alle Phantom Thieves (na het voltooien van een bepaalde missie), zodat iedereen een tweede Persona kan uitrusten om zijn magische repertoire uit te breiden en zijn statistieken te verbeteren.
De meeste van uw acties zullen zich concentreren rond een centraal concept: het opzetten van de One More. Als een vijand zich buiten dekking bevindt of anderszins kwetsbaar is, zal een treffer niet alleen volledige schade toebrengen, maar hem ook neerhalen en de aanvaller nog een beurt geven. (Dit kan trouwens ook tegen je werken.) Het opzetten van kettingreacties, waarbij één eenheid kan pingpongen tussen doelen, schade kan uitdelen en over de kaart kan razen, is van cruciaal belang.
Het is ook belangrijk voor het opzetten van de Triple Threat Attack, de beloning voor al je tactische planning. Als een eenheid een One More-beurt heeft, strekken zich lijnen uit vanaf elke Phantom Thief en vormen ze een driehoek tussen je trio; als de driehoek zich boven een neergehaalde vijand bevindt, licht hij op met vuur voor een drievoudige dreiging. De dieven beginnen met de totale aanval, waarbij ze de neergehaalde vijand en alle anderen die in het gebied worden gevangen, beschadigen.
Driehoeksstrategie
De Drievoudige Dreiging klinkt complexer dan het is. Echt, het is de combinatie van deze zet en de One More die het maakt Persona 5 tactieken ’s strategie voelt lonend. In het begin kan het wat ongemakkelijk aanvoelen, omdat je met iedereen een aantal stappen vooruit moet denken. Eén eenheid moet de zaken op orde brengen, en dan moet je bepalen hoe je je driehoekspositie vanaf daar gaat inrichten.
Vaak dwong het mij tot riskante toneelstukken. Ik hou van hoe vrije vorm het voelt, terwijl je uiteindelijk ook gedwongen wordt om drie palen in de grond te planten en zo goed mogelijk uit te betalen. Er waren kaarten waarop ik, dankzij enkele slimme bewegingen en zorgvuldige planning, het twee beurten lager dan het nominale doel wist te voltooien voor extra beloningen. Andere keren verprutste ik ergens een invalshoek en moest ik toekijken hoe mijn eenheden door legionairs werden beschoten.
De vijandelijke eenheden doen genoeg om te maken Tactiek zwaar, ook. Van ondersteunende eenheden tot gigantische, kolossale bruten en enkele bijzonder irritante afgeschermde vijanden, er is een goede variëteit te zien. Ik had het gevoel dat het ontwerp van de vijand zijn hoogtepunt bereikte met ninja-eenheden die na een aanval gedwongen van plaats zouden wisselen met een eenheid. Het zou mijn eenheden ver uit positie kunnen brengen, maar het kan ook worden gebruikt als een manier om slim over de kaart te navigeren of grote Triple Threat-hits op te zetten.
Nergens is dit leuke aspect van de strategie duidelijker dan in de Quests, Persona 5 tactieken 's optionele niveaus die, op hun best, aanvoelen als puzzeldozen. Enkele van mijn favoriete missies in P5T waren geen grote gevechten tegen bazen of hectische overvallen tegen een overweldigende overmacht, maar missies met eenvoudige maar verbluffende doelstellingen. De kaarten 'Bereik het doel in één beurt' of 'verwijder alle vijanden in twee beurten' voelden aan als kleine schaakpuzzels waar ik graag aandachtig naar keek.
Het minpunt is dat die belonende kleine strategiepuzzels niet het geheel vormen Tactiek . In het midden van het spel vonden de meeste van mijn favoriete tactische gevechten plaats; de eerste reeks missies bevatten veel tutorials en zijn op zijn minst een gemakkelijke opstap voor nieuwkomers op het gebied van tactiek. Het eindspel voelde bijna een beetje te gemakkelijk aan, en om erachter te komen waarom, moet ik nog dieper ingaan op de werking van Tactiek . Met name de statistieken en wapens.
Een demonisch arsenaal
Lavenza en de Velvet Room keren terug en doen grotendeels wat je zou verwachten: het faciliteren van demonfusie en compendiumbeheer. Het maken van goede Persona’s voor je gezelschap is de moeite waard, vanwege de statistieken en vanwege de extra vaardigheden of passieve eigenschappen die ze bieden. Maar er is nog een andere optie die een fatsoenlijke toegang tot het spel ontgrendelt: het samensmelten van wapens van demonen.
Wapens spelen daarbij een belangrijke rol Persona 5 tactieken , veel meer dan ik ooit het gevoel had dat ze dat deden Persoon 5 , en in eerste instantie heb je alleen een winkel om ze te upgraden. Elk personage heeft ook zijn eigen vuurtype, variërend van basispistolen voor Joker en Makoto tot Haru's granaatwerper, Ann's machinepistool en Ryuji's jachtgeweer. Het samensmelten van wapens voegt nog meer eigenschappen toe, van het veranderen van het bereik en de spreiding van het wapen tot het toevoegen van elementaire effecten en natuurlijk het toevoegen van schade.
Ik heb het Skills-systeem nog niet echt genoemd, waarbij je GP-beloningen van missies en speurtochten uitgeeft om elke Phantom Thief afzonderlijk te upgraden. Eigenlijk zijn ze redelijk eenvoudig; Ik hoopte op wat meer opties om de speelstijlen voor elk personage aan te passen en te definiëren, maar ze zijn allemaal bedoeld om te upgraden wat ze al doen. Elk upgradepad voelde hetzelfde voor personages. Verhoog hun magie, geef ze extra bewegingsvierkanten en bereik, en ontgrendel hun kenmerkende vaardigheid.
In principe zijn er een kavel mogelijkheden om je personages te upgraden. En tegen het einde van de campagne had ik het gevoel dat mijn personages overweldigd waren. Toegegeven, ik had elke Quest voltooid en gebruikte de systemen die voor me lagen om de meeste kracht te verkrijgen die ik kon. Maar in ruil daarvoor had de moeilijkheid (ik zat op Normaal) niet het gevoel dat het gelijke tred kon houden. Ach, er waren een aantal vijanden die ik niet in een neergehaalde staat kon brengen, omdat een aanval om ze uit hun dekking te halen en een andere om de One More te starten ze volledig zou uitschakelen. Het realiseren van Triple Threats werd zijn eigen uitdaging.
agile methodologie interviewvragen en antwoorden
In sommige opzichten is dit leuk. Ik kon zien dat dit een zeer toegankelijk strategiespel is voor degenen die niet veel tijd besteden aan het spelen ervan. Maar ik zou willen dat sommige van de eindspelfasen het gevoel hadden dat ze me ofwel meer uitdaagden, of grotere beloningen boden voor meer strategisch spel.
Je hart stelen
Persona 5 tactieken is in ieder geval een solide tactiekspel. Het is leuk, heeft een aantal frisse ideeën en heeft zeker zijn eigen flair en karakter. Maar het heeft me ook een beetje bewuster gemaakt van hoe dit nog een ander is Persoon 5 spin-off.
Het verhaal met Erina en Toshiro is goed, maar het voelt als een zaterdagochtendexcursie voor de P5 bende. Dit is meer Persoon 5 , maar een bevroren distillatie van de sfeer en goede tijden met de bende, in plaats van een inhoudelijke toevoeging aan de verhalen van die personages. En we hebben een kavel van “meer Persoon 5 . ”
Ik weet niet zeker of ik dit aan iedereen zou aanbevelen, maar voor degenen die dit soort mash-ups toch willen, denk ik dat ze al aan boord zijn. Als je nieuw bent bij tactiekspellen, Tactiek kan zelfs een mooie opstap zijn naar andere opties die wat diepgaander worden.
Dus als het idee van een tactiekspel met in de hoofdrol de Phantom Thieves, met een speelduur van ruim dertig uur, aantrekkelijk klinkt, dan Persona 5 tactieken is voor jou. Het is niet zo diepgaand of meeslepend als andere opties, maar het heeft de stijl en karakters die je leuk vindt. Het einde loopt ook mooi af, ook al is de aankomst in het begin wat langdradig. Ik ben blij dat ik wat tijd heb doorgebracht in de tactische Kingdoms of Persona 5 tactieken mezelf. Maar ik denk ook dat ik klaar ben voor een nieuwe ploeg die in de schijnwerpers staat.
(Deze recensie is gebaseerd op een retailversie van de game, geleverd door de uitgever.)
7.5
Goed
Solide en heeft zeker een publiek. Er kunnen enkele moeilijk te negeren fouten zijn, maar de ervaring is leuk.
Hoe wij scoren: De Destructoid-recensiesgids