Recensie: Justant

recensie justant

Het subgenre 'gezonde games' is snel een overvol genre geworden, waarbij veel indie-ontwikkelaars strijden om de volgende gezellige hitgame te maken.

Het kan vervelend zijn om te zien dat deze trend ten dode wordt opgeschreven, maar het illustreert wel dat er een oprecht verlangen bestaat naar niet-gewelddadige games die je kalmeren in plaats van stress bezorgen. Justant is weer een van die games, en het is een titel die je niet mag negeren. Ik had de demo eerder gespeeld en was lichtelijk onder de indruk. Na het spelen van de volledige game is mijn mening alleen maar positiever geworden en ben ik verliefd op het kleine experiment van Don't Nod.

Justant ( PC (beoordeeld), PS5, Xbox Series X|S)
Ontwikkelaar: Niet knikken
Uitgever: Don't Nod
Uitgebracht: 31 oktober 2023
Adviesprijs: $ 24,99

Laat de woestijn bloeien

‘Jusant’ is een Frans woord dat in de maritieme wereld wordt gebruikt en verwijst naar eb. Het is een passende naam voor het spel van Don't Nod, omdat je een hoge toren beklimt. Terwijl je opstijgt, vang je een grotere glimp op van een uitgestrekte oceaan die tot aan de horizon reikt. De naam werkt ook op een metaforisch niveau, omdat je tijdens je beklimming de geheimen van een vroegere beschaving blootlegt, zoals een oceaan die zich terugtrekt om de zeebodem eronder te onthullen.

Laat je door de naam niet misleiden door te denken dat je een pretentieuze ervaring tegemoet gaat. Justant zoiets bestaat niet. Het spel is buitengewoon eenvoudig en ontdoet je van alles behalve de essentie. Je hebt je touw, je haken en je rugzak, die wordt bewoond door een klodder water die je tegenkomt na een uur of twee spelen. Het kleine blauwe mannetje is schattig en hij helpt je door bloemen te laten bloeien of vuurvliegjes je te laten dragen.

Zoals eerder vermeld, heb je een enorme toren om te veroveren. Hoewel je met een toetsenbord en muis kunt spelen, zorgt spelen met een controller voor een veel meeslependere ervaring. Je gebruikt de L2- en R2-triggers om de handen van de hoofdpersoon te besturen, en daarbij ervaar je hetzelfde gevoel van spanning en uitputting als de klimmer terwijl je naar het volgende houvast zoekt.

Een groot deel van de uitdaging komt voort uit het feit dat je beklimming niet altijd eenvoudig is. Er zijn milieuhindernissen die moeten worden overwonnen, en deze keren Justant in een meditatief puzzelspel. Soms moet je een piton aan je touw steken en een muurloop maken om de volgende richel te bereiken. In andere gevallen moet je naar beneden abseilen en over een gat slingeren.

De puzzelaspecten van het spel zijn uitdagend zonder frustrerend te zijn. Er waren een paar plekken die me tot stilstand brachten, en ik moest een beetje vallen en opstaan ​​voordat ik er eindelijk achter kwam wat er nodig was. Niets van dit alles irriteerde me echter ooit, en bij elke poging had ik het gevoel dat ik iets nieuws leerde.

Een deel van wat de ervaring zo plezierig maakt, is het feit dat de basiselementen van de puzzels eenvoudig zijn. Je moet óf je waterklodder gebruiken, óf tegen de muur rennen, óf zwaaien, of een combinatie van deze bewegingen. Als je vastloopt, vertraag dan en kijk goed naar de omgeving. De weg vooruit is niet altijd intuïtief, en sommige paden zijn een afleidingsmanoeuvre dat naar doodlopende wegen leidt.

Subtiel, eenvoudig en zoet

Het grootste deel van het spel speel je in relatieve stilte, met slechts een paar natuurlijke geluiden en je voetstappen en hijgen als soundtrack. Dit is ideaal, omdat het je in een meditatieve gemoedstoestand brengt. Door het gebruik van stilte is het het perfecte spel om op te zetten als je naar een podcast luistert, of als je een halfuurtje wilt ontspannen voordat je naar bed gaat. Er is ook geen stemacteurs, wat betekent dat het verhaal zich ontvouwt door middel van verhalen over de omgeving en af ​​en toe verzamelbare aantekeningen.

Visueel, Justant zet zijn eenvoudige maar mooie ontwerp voort. Het heeft een kleurrijke, afgeronde kunststijl die het een beetje een fantasiegevoel uit de kindertijd geeft. Hoewel het hele spel zich op de toren afspeelt, is er een verrassende verscheidenheid aan omgevingen. Mijn favoriete omgeving vind je in hoofdstuk 4, dat zich grotendeels binnenshuis afspeelt, met vuurvliegjes en betoverende lichten.

Je hebt een breed scala aan visuele opties, waardoor de game op vrijwel elke rig kan draaien. Ik heb het weten te bemachtigen Justant loopt feilloos op de Stoomdek met bijna alle instellingen op Hoog of Maximaal, en ik kon nog steeds een solide 30 FPS behouden.

De game doorbreekt geen enkele grafische barrière, maar het is zeker geen lelijke game. Integendeel, je wordt vaak getrakteerd op adembenemende uitzichten terwijl je nieuwe toppen bereikt, en soms ontgrendel je korte tussenfilmpjes die pronken met de prachtige omgevingen. Ik raad je aan om te spelen Justant langzaam en geniet van alle prachtige bezienswaardigheden.

Gehavend maar niet gebroken

Justant doet veel dingen goed, maar het is niet zonder gebreken. Het meest opvallende is dat wanneer je van de ene richel naar de andere springt, het niet altijd gemakkelijk is om jezelf in de juiste hoek te zetten voor de sprong. Soms merk je dat je achteruit springt, waardoor je kostbaar uithoudingsvermogen verspilt.

De game zou ook kunnen profiteren van de introductie van wat meer verhalen over het milieu. In een spel als Schaduw van de Colossus De overgebleven architectuur en relikwieën spreken bijvoorbeeld boekdelen over de gevoeligheden van de beschaving en de gevaren waarmee ze werden geconfronteerd. De omgevingen van Justant voelen zich soms generiek en cartoonachtig, in plaats van de schaduw van een vroegere samenleving. Het gevolg is dat het mysterie dat je vooruit drijft, verzwakt.

Verdwaal in de stroom

Justant is niet perfect, maar maakt wel indruk. Het heeft een speeltijd van ongeveer 6 tot 10 uur, afhankelijk van hoe snel je speelt en hoe snel je de weg naar boven ontdekt. Het is de moeite waard om te spelen voor die momenten waarop alles goed gaat, wat gelukkig vaak voorkomt.

Android-app om een ​​andere telefoon te bespioneren

Je ervaart deze momenten na een zware klim waarbij je meerdere keren valt en verschillende routes probeert om een ​​stomme rots op je pad te overwinnen. Met nog maar een klein beetje uithoudingsvermogen, grijp je je vast aan de laatste rand, hijs je jezelf omhoog en kunnen je bezwete handen eindelijk de triggers loslaten. Een schilderachtig uitzicht begroet u, begeleid door niets anders dan het lage gefluit van een kalm briesje. Alles voelt goed.

Het concept van ‘flow’ werd voor het eerst geschetst door Mihaly Csikszentmihalyi en beschrijft een gemoedstoestand waarin je volledig opgaat in wat je doet. De tijd verdwijnt en het voelt alsof je in de zone bent. Het veel voorkomende voorbeeld dat vaak wordt gegeven om deze mentale toestand te beschrijven is de klimmer die niet hoeft na te denken over wat hij vervolgens gaat doen: hij beweegt gewoon.

Dat gevoel kun je vastleggen Justant als je jezelf toestaat te verdwalen in de stroom van het spel. Voor je het weet, ben je op de top en zullen al het zweet en de tegenslagen de moeite waard zijn.

_{(Deze recensie is gebaseerd op een retailversie van de game, geleverd door de uitgever.)}

8

Geweldig

Indrukwekkende inspanningen met een paar merkbare problemen die ze tegenhouden. Het zal niet iedereen verbazen, maar het is je tijd en geld waard.