review trine 4 the nightmare prince
Rock me, Amadeus
Er was eens een Trine serie werd aangekondigd als een van de meest visueel indrukwekkende indie-spellen die er zijn. Ontwikkelaar Frozenbyte had de game in 2009 uitgebracht om beoordelingen en fan-ontvangst te ontvangen in een tijdperk waarin downloadbare games net begonnen vorm aan te nemen. Dit was een volledig gerealiseerde 2D-platformer in de geest van iets dat Nintendo zou maken. Het is misschien een beetje ruw aan de randen, maar het heeft ragdoll-fysica op een manier die echt boeiend was in zijn puzzelontwerpen opgenomen.
Terwijl Trine's eerste vervolg verbeterd op alles wat het origineel goed maakte, Stap 3 is waar het naar het zuiden ging. Ofwel vanwege een gebrek aan ervaring of een slank budget, de definitieve release van Trine 3: The Artifacts of Power eindigde als een kerel. Het lijkt erop dat de ambities die de ontwikkelaar had te groot waren voor wat het zich kon veroorloven, wat leidde tot een spel waar veel mensen niet blij mee waren. Het heeft het bedrijf ook bijna failliet verklaard.
Het is echt een triest verhaal en iets wat je nooit zou willen zien gebeuren met een getalenteerd bedrijf. Gelukkig gooide Frozenbyte de handdoek niet in de ring. Na het herwinnen van vertrouwen met een aantal kleinere releases, keert het team terug naar de serie die er een begrip van maakte. Ja, Trine is terug met Trine 4: The Nightmare Prince en deze game is allesbehalve een nachtmerrie.
Trine 4: The Nightmare Prince (PS4 (Beoordeeld op PS4 Pro), PC, Xbox One, Switch)
Ontwikkelaar: Frozenbyte
Uitgever: Modus Games
Uitgebracht: 8 oktober 2019
Adviesprijs: $ 29,99
Zoals de titel zou impliceren, Stap 4 Het verhaal draait om de titulaire nachtmerrieprins. Een jongen met de naam Selius rent weg van de tovenaarsacademie en begint onbedoeld problemen te veroorzaken in het hele land. Hij mist de controle over de magie in hem en zijn nachtmerries beginnen amok te worden voor iedereen. Omdat hij niet wil blijven staan terwijl hij alles vernietigt, roept de academie Amadeus de Tovenaar, Pontius de Ridder en Zoya de Dief op om Selius terug te halen en terug te brengen naar de academie. Na vele jaren uit elkaar, komt het trio weer samen na enkele korte tutorials om een nieuw avontuur aan te gaan.
Ondanks dat ik de vorige games in de serie niet had gespeeld, was ik eigenlijk behoorlijk verrast door hoe nostalgisch Stap 4 voelt. Van de manier waarop de personages praten over hoe elke omgeving wordt weergegeven, voelt dit echt als een van die films van 'de bende weer bij elkaar'. Iedereen haalt wat herinneringen op aan het verleden, maakt grapjes met elkaar en zegt hoe mysterieus en levendig hun nieuwe omgeving is. Het is behoorlijk ontroerend, zelfs zonder voorkennis van deze helden.
Van daaruit kan ik alleen maar aannemen dat serieveteranen meteen thuis zijn. Stap 4 breekt niet de vorm van wat ik in het verleden heb gezien en gehoord. Dit is echt een puzzelplatform op een 2D-vlak dat een robuuste fysica-engine gebruikt. De tijd heeft alleen de technologie verbeterd, en Stap 4 slaagt erin nieuwe manieren te vinden om blokkerende puzzels fris te laten aanvoelen. Het is niet revolutionair, let wel, maar het is zeer bekwaam en de moeite waard.
De specifieke nieuwe dingen aan Stap 4 zijn enkele van de vaardigheden die karakters hebben. Amadeus kan bijvoorbeeld verschillende objecten toveren en stapelen om nieuwe hoogten te bereiken. Hij kan ook een stuiterende bal materialiseren die bijna geen doel dient. Pontius kan een reflecterend schild oproepen dat in de lucht zweeft, waardoor hij licht en water kan omleiden voor puzzeldoeleinden. Zoya krijgt een magische ketting waarmee ze objecten die eraan zijn bevestigd, kan laten zweven. Deze technieken worden naarmate je verder komt gegooid, wat leidt tot een echt gevoel van ontwikkeling naarmate je levels voltooit.
Met een licht RPG-systeem kun je ervaring inzetten voor specifieke vaardigheden, maar het wordt uiteindelijk geblokkeerd door de voortgang van het verhaal. Je kunt Zoya's dubbele touwen bijvoorbeeld niet krijgen totdat je ongeveer 60% klaar bent met het spel. Dit gebeurt voor elk personage met bepaalde vaardigheden vergrendeld totdat het spel deze op de juiste manier introduceert. Het is prima, maar het maakt de hele ervaring een beetje overbodig. Dit is vooral het geval omdat je XP wordt toegekend, maar gevechten zijn niet te vermijden.
Dit is het grootste struikelpunt in Stap 4 . Hoewel Frozenbyte beweert dat het gevecht is verbeterd ten opzichte van eerdere titels, is het vooral een kwestie van knoppen stampen. Als je solo speelt, is er absoluut geen reden waarom je niet gewoon moet overschakelen op Pontius en spam aanvallen. Je kunt van tijd tot tijd sterven, maar als je zijn zwaard en stompaanvallen spamt, kun je elke gevechtsontmoeting met basisvijanden doorstaan. Het is alleen in de baasgevechten waar je creatiever moet denken.
sollicitatievragen voor het testen van software voor ervaren kandidaten
Om een paar niveaus af te sluiten, roept Selius alle diepste angsten van de helden op, die zich manifesteren in een baasgevecht. Het is een zeer creatieve benadering om de achtergrond van de hoofdrolspelers te verkennen, maar de gevechten zijn een beetje lang. Amadeus, in het bijzonder, krijgt een eindgevecht dat helemaal een puzzel is en het is erg kieskeurig in de uitvoering ervan. Je moet spiegels verplaatsen en portalen laten zweven om licht te werpen en een pot te koken, maar het duurt gewoon zo lang dat het het tempo van het spel volledig verbreekt.
Pontius en Zoya doen het beter, maar hun gevechten komen neer op het zeer licht oplossen van puzzels en dan de aanval plunderen. Ik vind ze meer thematisch dan een gameplay, maar deze stukjes zijn echt de enige problemen die ik had Stap 4 . Al het andere in het spel is een luchtige uitstap die veel plezier uit de presentatie haalt.
Het boek niet herschrijven over het maken van een Trine spel, 4 heeft op zijn minst prachtige beelden en een absoluut geweldige soundtrack. De niveaus vloeien mooi samen, het verhaal is eenvoudig en je wordt niet onderbroken door stompe wegversperringen. Je kunt vastlopen op een paar puzzels, maar de open aard van Stap 4 Met de structuur kun je oplossingen improviseren als je het beoogde pad van Frozenbyte niet kunt ontdekken. Soms leidt dit ertoe dat Zoya het dominante personage is (haar vriespijl kan de meeste puzzels met drukblokken / platforms weggooien), maar dat is vooral wanneer ze solo speelt.
beste gratis mp3-muziekdownloader-app
Spring in coöperatief spel, en Stap 4 maakt gebruik van een dynamisch systeem dat puzzels kalibreert op de geselecteerde speelbare personages. Omdat je niet vrijelijk tussen het trio kunt wisselen in een multiplayer-configuratie (waarvan de game vier spelers toestaat), moet je echt elk van hun vaardigheden ten volle benutten. Het betekent ook dat het niet meenemen van Amadeus alle puzzels zal verwijderen die tovenarij-items vereisen, of Zoya achterlaten zal touwpuzzels verwijderen. Het is interessant, ook al is het soms een beetje onderbenut. Het verbetert de strijd in ieder geval een beetje, omdat je nu manieren moet vinden om elkaar in leven te houden in plaats van aanvallen te spammen.
Ik was niet in staat om de nieuwe optie voor vier spelers te testen, maar het maakt de game waarschijnlijk tot een totale cakewalk. Aangezien er geen ontgrendelbaar personage met verschillende eigenschappen is, moet één speler verdubbelen als iemand uit de cast en ik zou me voorstellen dat twee rondlopende Pontius de strijd nog verder zou bagatelliseren. Dat is echter niet het punt van de modus. Dit is bedoeld als een manier om meer mensen samen te laten spelen, iets dat de Trine serie heeft altijd benadrukt.
Ik moet ook gewoon het uitstekende kaartscherm vermelden. Gebruikmakend van een gestileerde look, was ik oprecht blij met hoe behulpzaam het spel is om gemiste verzamelobjecten te verzamelen. Elk niveau heeft een reeks checkpoints waar je uit kunt beginnen met het spel dat je precies vertelt hoeveel orbs je hebt gemist. Omdat deze bollen je XP geven en enkele moeilijkere puzzels verbergen, is het erg handig om je alles voor 100% te laten verzamelen. Het ontgrendelt niets bijzonders, maar een eenvoudige platina-trofee zorgt voor een geweldige stimulans om deze uitdagingen aan te gaan.
Echt, zo zou ik het kunnen samenvatten Stap 4 . Het is een gemakkelijke aanbeveling voor platformfans, maar het is ook gewoon een leuke tijd. Het is niet revolutionair of baanbrekend, maar het doet wat het nodig heeft om te bewijzen dat Frozenbyte zijn contact niet heeft verloren. Ik zou niet noodzakelijk een verwachten Stap 5 of zoiets, maar duidelijk, deze serie heeft nog wat leven over.
(Deze beoordeling is gebaseerd op een exemplaar in de winkel van de uitgever.)
