review divinity dragon commander
Dragon Dragon, rock de draak
Draken en jetpacks, Beschaving en StarCraft . Mix ze allemaal samen en wat krijg je? Divinity: Dragon Commander .
Oké, het is een beetje ingewikkelder dan dat, maar dat zijn zeker de kernelementen die spelen bij het bespreken Divinity: Dragon Commander . Het is niet heel een realtime strategiespel zo complex als StarCraft , en zijn alleen maar verlegen om zo groot te zijn als Beschaving . Het heeft wel jetpack-dragende draken, die dingen in perspectief plaatst. Ik bedoel, wat doet er nog meer toe?
Divinity: Dragon Commander (PC)
Ontwikkelaar: Larian Studios
Uitgever: Run Studios
Releasedatum: 6 augustus 2013
Adviesprijs: $ 39,99
De single-player modus in Divinity: Dragon Commander zet een fatsoenlijke plot op over een wezen dat kan transformeren in een draak die ruzie maakt met zijn andere, even gekke broers en zussen. Het verhaal dat door de tussenfilmpjes wordt afgebeeld, is zeker goed verteld, maar dient als min of meer een rechtvaardiging om van de ene kaart naar de volgende te gaan.
Hoewel de tutorials dit niet veel verklaren, Divinity: Dragon Commander is een mix van territoriumbesturing in bordspelstijl (a la Risico ) en real-time strategie (RTS) gevechten. Het grootste deel van een 'wedstrijd' laat spelers stukken over een spelbord bewegen in een poging zo veel mogelijk van de kaart te beheersen en te domineren. Het grootste probleem is dat de tutorial zelfs niet poging om dit uit te leggen.
Na het bekijken van de veelheid aan instructievideo's, is het gemakkelijk om aan te nemen dat de game alleen een RTS-game is, omdat het geen van de mechanismen raakt die zijn gekoppeld aan de bordspelgedeelten van een wedstrijd. Wanneer ze voor het eerst met het bord worden geconfronteerd, worden enkele tooltips weergegeven om dingen uit te leggen, maar ze zijn ongelooflijk onvoldoende. De tutorials voor de RTS-elementen zijn ook onvoldoende, zoals het geval is bij zowat elke niet-interactieve tutorial. Er is een 'oefenterrein' waarmee spelers naar believen kunnen rondneuzen, maar het doet weinig aan actief lesgeven.
De bordspelgedeelten van het spel vinden om de beurt plaats en vereisen een 'grote afbeelding' om te kunnen spelen. Twee soorten hulpbronnen liggen voor het oprapen: goud en bronpunten. Het bezetten van verschillende gebieden op de kaart zal toevoegen aan het aantal gewonnen bronnen per beurt, waarbij het exacte bedrag wordt weergegeven op het grondgebied zelf. Wanneer een gevecht plaatsvindt, heeft de speler de optie om een specifieke generaal te kiezen, elk met hun eigen speelstijl, om het gevecht automatisch te simuleren en de kansen te spelen, of ze kunnen de Dragon Commander besturen en zelf de strijd aangaan.
De gevechten spelen zich af zoals veel andere realtime strategiegames, maar met één draai: de speler kan de controle krijgen over een jetpack-draak en zelf deelnemen aan de strijd. Dit is enigszins beperkt; er zijn een paar minuten in het begin van de wedstrijd waarin de draak niet kan worden voortgebracht (er zijn middelen nodig die je nog niet hebt om de draak voort te brengen), en er is een korte periode na de dood waarin de draak kan niet worden voortgebracht. De draak beschikt ook over specifieke vaardigheden, elk met zijn eigen afzonderlijke cooldown. Er zijn ook drie verschillende draken om uit te kiezen, elk met hun eigen vaardigheden en speelstijl.
Spelen als een draak is als het spelen van een third-person shooter; het is erg actiegericht. Daarbij is het echter belangrijk om de troepen op de grond niet te vergeten. Gevechten zullen tegelijkertijd worden uitgevochten, terwijl de speler de draak in de lucht beveelt terwijl hun troepen onder hen de strijd in marcheren. Er zijn beperkte legeropdrachten in de drakenmodus, dus het is mogelijk om een leger te besturen en tegelijkertijd vuur op vijandelijk uitschot te ademen. Het beheersen van deze legercommando's is een enorm effectieve manier om een been op een tegenstander te krijgen, omdat het ongelooflijk eenvoudig is om een grondleger te vergeten terwijl je door de lucht zweeft en dwazen roostert.
beste dataherstelsoftware voor externe harde schijf
Spelen als een draak tegen de AI kan soms een beetje oneerlijk aanvoelen, omdat het een strijd vereist met een statistische 30% kans op overwinning en het op zijn kop zet omdat de vijand benadeeld en zonder draak is. Het maakt de campagne voor één speler een beetje een makkie op normale moeilijkheidsgraad, zolang de speler weet wanneer en hoe hij zijn draak moet gebruiken. Als er in dezelfde beurt meerdere gevechten uitbreken, kan de door de speler bestuurde drakencommandant slechts in één ervan worden gebruikt, waardoor de andere twee tot de AI worden overgelaten en automatisch worden voltooid. Het is een mooie waarschuwing om AI-tegenstanders een pauze te geven van de eenzijdige drakengevechten.
Wat betreft de niet-draken RTS-mechanica, bestaan gevechten uit het strijden om middelen die rekruten worden genoemd. Rekruten worden in de loop van de tijd gewonnen zolang de speler rekruteringscentra heeft gebouwd op bepaalde locaties op de kaart. Deze locaties zijn neutraal aan het begin van de kaart en moeten worden vastgelegd door ten minste één eenheid in de buurt te hebben. Het begin van de wedstrijd is ongelooflijk belangrijk omdat spelers beperkte eenheden hebben en moeten proberen zoveel mogelijk bouwlocaties te veroveren en te houden, zowel voor Wervingscentra als gebouwen die eenheden produceren.
Aangezien er slechts zo veel locaties zijn waar gebouwen kunnen worden bewaard, moeten spelers beslissen welk type gebouwen ze moeten bouwen en waar ze moeten worden gebouwd. De meeste kaarten hebben minstens wat water, waardoor boten kunnen worden gebouwd en gebruikt, waardoor de strijd van het land naar de zee wordt gevoerd.
Structuren kunnen ook worden gebouwd op de kaart van het bordspel nadat je een territorium bezit. De gebouwen hebben verschillende effecten: sommige verhogen de hoeveelheid goud of onderzoekspunten per beurt, andere genereren kaarten. Kaarten zijn strategische voordelen die kunnen worden gespeeld vóór gevechten of op gebieden zelf. Sommige kaarten zullen het aantal eenheden op een gebied verminderen, terwijl anderen tijdens een gevecht eenheden aan de zijde van de speler toevoegen of de effectiviteit van een specifiek type eenheid in het team van de vijand verminderen.
De RTS-bedieningselementen voelen een beetje onhandig aan in vergelijking met de normen van het genre. Tussentijdse tactieken zoals controlegroepen kunnen worden gebruikt, maar de meeste eenheden gaan veel te langzaam naar effectief micromanage. Bovendien verschuift de camera constant van positie bij het heen en weer schakelen tussen RTS en Dragon-modus en het kan behoorlijk frustrerend zijn om de camera constant opnieuw aan te passen.
Het echte hoogtepunt van de singleplayer-campagne is wat er gebeurt tussen beurten, aan boord van een schip dat de Raven wordt genoemd. Dit is waar de diplomatieke elementen een rol spelen, aangezien een groep van vijf diplomaten de speler constant zal lastigvallen met voorstellen en aanbevelingen over hoe een land te besturen. Elke diplomaat vertegenwoordigt een specifiek ras: Undead, Elves, Dwarves, Lizards of Imps. Het nemen van bepaalde beslissingen zal het gevoel van elke race over de speler veranderen, dus het in evenwicht brengen van de gunst van elke race wordt nogal de jongleeract.
hoe een bin-bestand te bekijken
De Raven is ook waar spelers hun onderzoekspunten zullen uitgeven. Deze punten, die elke beurt worden verzameld, kunnen worden besteed aan nieuwe eenheden en eenheidsvaardigheden of aan nieuwe drakenvaardigheden. Beslissen waar u onderzoekspunten wilt uitgeven is niet eenvoudig, omdat dit een speelstijl drastisch kan veranderen. De ene speler wil misschien veel geld uitgeven aan zijn draak, waardoor elke door de speler bestuurde strijd veel gemakkelijker wordt, terwijl iemand anders zich op zijn leger wil concentreren en zijn AI-generaals de gevechten automatisch wil laten simuleren.
Een goede hoeveelheid humor wordt doorspekt tijdens deze interacties. De ene keer kan je worden gevraagd om een Elfenkruid met 'genezende eigenschappen' voor medisch gebruik te legaliseren en de volgende keer moet je misschien een vrouw uitkiezen om een politiek huwelijk met een van de rassen te vormen. Er zijn veel goofy situaties en beslissingen te nemen, die alleen maar grappiger worden gemaakt door het feit dat de raad dat is helemaal serieus over deze voorstellen.
Er is veel glans besteed aan de interacties die plaatsvinden aan boord van de Raven. Het grootste deel van de dialoog is goed geschreven en kan echt grappig zijn in plaats van te vertrouwen op goedkope grappen om te lachen. Ik merkte dat ik steeds meer tijd met de NPC-personages doorbracht, gewoon omdat ik meer van hun dialoog wilde lezen.
Het is natuurlijk ook mogelijk om online de strijd aan te gaan tegen mensen die eerlijk zijn. De Raven verschijnt in geen enkele multiplayer-modus, omdat de kans groot is dat mensen voor altijd tussen de beurten doorbrengen, maar de afwezigheid ervan wordt goedgemaakt door de aanwezigheid van draak-op-draak-gevechten. Er zijn twee spelmodi: Campaign en Skirmish, waarvan de laatste een enkele strijd is in de RTS-stijl van gameplay, zonder de kaart van het bordspel. De eerste is net als single-player maar zonder de Raven.
De drakengevechten zijn het duidelijke hoogtepunt van de multiplayer. Gevechten worden niet langer meteen gewonnen zodra de speler besluit zijn draak te besturen, omdat de vijandelijke speler hetzelfde kan doen en terugvechten. De strategie verandert dramatisch wanneer een speler weet dat een draak op bijna elk moment kan verschijnen. Luchtafweereenheden zijn veel waardevoller omdat de meeste, wanneer ze zijn gegroepeerd, een draak vrij snel kunnen uitschakelen. De luchtgevechten, eh, drakengevechten, die in de lucht kunnen plaatsvinden, zijn intens en zijn een echte test voor de focus van een speler, omdat het nog gemakkelijker is om een grondleger te vergeten bij het gebruik van vaardigheden en ontwijken.
Elk gebied en NPC ziet er uniek en mooi uit, zowel in termen van technisch grafisch vermogen als karakterontwerp. Een behoorlijk groot probleem voor sommige spelers is echter het ontbreken van een kleurenblindmodus, omdat de standaardkleuren van de campagne voor één speler rood en groen zijn. Dit probleem blijft bestaan op zowel de overworld-map als het midden van de strijd. Tijdens het gevecht krijgen vijandelijke eenheden op afstand van de camera een rood pictogram, maar het pictogram verdwijnt als ze om een vreemde reden dichterbij komen en terugkeren naar de afhankelijkheid van kleurdifferentiatie. Dit is minder een probleem in de multiplayer, omdat spelers hun kleur kunnen kiezen.
Het stemwerk van Divinity: Dragon Commander verdient een speciale vermelding. Met zoveel verschillende karakters aan boord van de Raven was de stemacteur meteen een reden tot bezorgdheid voor mij. Gelukkig presteert elk personage goed en het is een genot om met iedereen te praten. Natuurlijk, de stemacteur van geen enkel personage valt op als bijzonder verbazingwekkend, maar de pure deugd om geen enkel karakterrooster op de zenuwen te hebben, is niet te onderschatten.
Divinity: Dragon Commander is een goed voorbeeld van een spel dat groter is dan de som der delen. De RTS-elementen zijn een beetje ruw, maar het is tenminste mogelijk om bestuur een draak met een freaking jetpack om dingen op te blazen, terwijl de bordspelachtige kaart van spelers vereist dat ze aan het grote geheel denken. Praten met de kleurrijke cast van NPC's aan boord van de Raven tussen beurten in single-player was gemakkelijk een van mijn favoriete niet-draken delen van het spel en benadrukt echt het schrijven en humor dat de Goddelijkheid serie is bekend geworden om. De tutorial heeft veel werk nodig en de game is niet erg vriendelijk voor kleurenblinden, maar Divinity: Dragon Commander zal zeker de drakenstrateeg in ons allemaal ontketenen.
