review deathsmiles
Bekend - En ik bedoel gewoon niet de demonen
Alleen al het horen van de uitdrukking 'Cave shooter' roept zoveel herinneringen op uit zowat elk bepalend tijdperk in mijn leven. Vanaf de allereerste keer dat ik ooit speelde Espgaluda , om te luisteren naar de avonturen van de bende in shmups op Destructoid's eigen RetroforceGO !, dit is een genre dat ik mee naar het graf neem.
Nu komt Cave terug op de voorgrond met een uitstapje van Steam-releases, die begon met het fantastische Mushihimesama eind vorig jaar. Het volgende aanbod, Deathsmiles was altijd een van mijn minst favoriete projecten, maar het loopt tegenwoordig nog steeds voor op het grootste deel van de concurrentie.
beste webhostingservices in India
Deathsmiles (Arcade, PC (beoordeeld), iOS, Xbox 360)
Ontwikkelaar: Cave
Uitgever: Degica (PC)
Adviesprijs: $ 19,99
Uitgebracht: 19 oktober 2007 (Arcade), 7 juli 2011 (iOS), 10 maart 2016 (pc)
Deathsmiles , dat voor het eerst debuteerde in 2007, is niet zo oud geworden als andere Cave-spellen, althans in visuele zin. Ik heb nooit echt de gothic-stijl gegraven, bezaaid met een gedempt en vreemd verhaal waarbij jonge meisjes allerlei demonen opblazen. Sommige vijandelijke modellen zien er erg gedateerd uit, vooral in vergelijking met enkele van de prachtige handgetekende werken uit eerder in de geschiedenis van het bedrijf. Maar zoals de meeste shooters, werkt het als een bezorgsysteem voor flitsende (soms helse) kogelpatronen en gigantische baasgevechten.
Mechanisch is alles nog steeds goed. Hoewel ik niet zo groot ben met horizontale shooters als met die van de verticale variëteit, Deathsmiles maakt zeker een pleidooi voor het eerste. Het constant wisselen van richting is een haast en zorgt voor een aantal koele vijandelijke formaties, gekoppeld aan intrigerende niveauontwerpen die helpen de monotonie te verbreken. De hitbox van je personage is zichtbaar en gemakkelijk in de omgang, waardoor er veel ruimte is om te ontwijken - wat handig is als het hele scherm vol met kogels is.
wat is de beste python-ide
Ik hou van het feit dat elk personage een verschillende speelstijl heeft en vergezeld wordt door een al even heerlijke vertrouwde (demon) om hen in de strijd te vergezellen. Het wordt nog gekker als een vriend meedoet aan de actie via de drop-in, drop-out coöperatiefunctie. De geavanceerde mechanica zijn niet zo diep, want er is een rudimentair scoresysteem, je standaard bomkracht en een beperkte superstaat. Voor het grootste deel zul je ontwijken terwijl je de vuurknop ingedrukt houdt.
Wat de pc-release betreft, is dit een dubieuze poorttaak. Het is niet een volledig nabewerking voor de pc, omdat het schijnbaar rechtstreeks uit de Xbox 360-versie was overgedragen. Zelfs als je het spel opstart zonder dat een 360 of Xbox One-controller is aangesloten, hebben alle menu's de A-, B-, X- en Y-knoppen. Het is ... vreemd, op zijn zachtst gezegd. Er waren een paar gelegenheden waar ik niet wist hoe ik een game moest starten (hint: het is de '1'-toets). Hoewel de enter-toets technisch gezien de 'start'-knop is, is dat niet voldoende om u door elk menu te leiden.
Het werkt wel. Afgezien van een paar crashes die plaatsvonden na het omschakelen van enkele opties, liep de game zonder problemen. Een toetsenbord gebruiken is eigenlijk prima (hier is de lay-out), zelfs met twee spelers in de mix, en je kunt wisselen tussen Japanse en Engelse audio. Tweaks zijn echter barebones, omdat er geen echte toeters en bellen zijn en de enige resolutie-instelling de keuze is tussen 16: 9 of 4: 3. Er zijn ook heel weinig extra modi bovenop de campagne - er is een score aanval gametype en training, en dat is alles wat ze schreef.
Deathsmiles op pc is een vreemde poort van een klassieke shooter, en hoewel het misschien niet overeenkomt met sommige van zijn Cave-gefokte soort, is het nog steeds de moeite waard om te spelen als je het nog niet hebt meegemaakt.
(Deze beoordeling is gebaseerd op een build van de game die door de uitgever is geleverd.)
