review dead rising
Laten we eerlijk zijn
Dead Rising deed het onmogelijke toen het werd uitgebracht in 2006, althans in mijn kringen - het leidde niet-gelovigen in het open-wereldformaat. In een tijdperk voordat zombies in elke andere game of tv-show zaten, keerde Capcom terug naar de formule die het in de Resident Evil serie maar zorgde voor een nieuwe draai, in plaats daarvan gericht op de 'horde'-mentaliteit en volledig kamp in plaats van een horror-tint.
Het was enorm succesvol, maar eronder schuilden tonnen stompe ontwerpkeuzes die veel mensen uitschakelden. Die exact dezelfde beslissingen blijven bestaan in de HD-remake, maar dat heeft me er niet van weerhouden om er weer van te houden.
Dead Rising (PC, PS4 (beoordeeld), Xbox One)
Ontwikkelaar: Capcom
Uitgever: Capcom
Uitgebracht: 13 september 2016
Adviesprijs: $ 19,99
Nogmaals, Frank 'I cover wars' West zit vast in Willamette Colorado en moet het mysterie van de uitbraak van zijn zombie ontrafelen terwijl hij voor zijn leven vecht. Ja, het is qua inhoud exact hetzelfde spel als het spel dat je tien jaar geleden speelde, met wat lichte DLC-kostuums voor een goede maatregel. Dus als je het origineel een paar keer hebt gespeeld en het haatte, heeft deze remake letterlijk niets voor je.
Toch kan niemand echt pleiten tegen een 1080p- en 60FPS-upgrade op consoles. Voor een op horde gebaseerde ervaring is het absoluut noodzakelijk dat het spel daadwerkelijk is runs zonder te puffen wanneer er tonnen zombies op het scherm zijn, en zie, ik merkte geen druppels op tijdens mijn spel. Het is echter geen toverstaf Dead Rising heeft geen complete visuele revisie gekregen en ziet er meer gedateerd uit in vergelijking met zijn opvolgers. De Willamette Parkview Mall houdt op esthetisch niveau bijna niet zo goed stand als Fortune City, maar de karakterontwerpen en waanzinnig gedetailleerde winkels zijn allemaal intact.
Ik was volledig vergeten hoe gedetailleerd deze game was, van alle afzonderlijke items in elke winkel tot de kostuums voor het wapensysteem. Soms bracht ik 30 minuten door in een sapwinkel en mengde ik nieuwe recepten om af en toe een ondode dreiging af te weren terwijl ze mijn nieuwe hoofdkwartier binnenwandelden. Het doet me echt denken aan die gekke momenten waarop je een uurtje fruit kunt doorbrengen Metal Gear Solid 2 .
Toch zullen het rigide save-systeem (er zijn nu in totaal vijf slots) en de monteur voor tijdbeheer nog steeds twee van de meest polariserende elementen zijn. De eerste dwingt spelers om het spel alleen in specifieke zones (meestal badkamers) op te slaan, dus als je na een lange spelsessie sterft en het reddingspunt niet hebt gehaald, moeilijk - je hele voortgang sinds je laatste save is veegde. Sommigen zouden zeggen (net als het onvermogen om te bewegen en in te schieten Resident Evil ) het voegt een laag strategie en spanning toe aan de procedure, maar ik zit ergens in het midden. Ik vind een uitdaging niet erg, maar ik zou op zijn minst meerdere slots waarderen, dus ik kon een beetje experimenteren. Meerdere doorspelen en eindes is iets waar ik aan gewend ben, maar het opnieuw spelen van de hele intro en de tenen rond het missen van gevallen alleen om ze te zien, is niet echt opwindend.
Het tijdsysteem gaat hand in hand met die frustratie. Hoewel het in die tijd nieuw was, kan het in latere spelen lastig worden. Als je nog nooit hebt gespeeld Dead Rising voordat de essentie is dat de tijd constant loopt, met als laatste eis dat Frank aanwezig moet zijn bij de helikopterplatform om te 'ontsnappen' en het spel op een bepaalde datum te beëindigen. Vanwege deze onderliggende beperking kun je nevenmissies of kernmissies eigenlijk helemaal mislopen door rond te futlen, wat deel uitmaakt van de allure van een sandbox-game die zich in een winkelcentrum afspeelt.
's werelds beste software voor het hacken van computers gratis te downloaden
Hoeveel je geniet Dead Rising hangt volledig af van uw aanvaarding van dit principe. Als iemand die het niet erg vindt om steeds opnieuw games te spelen totdat ik ze perfect heb, hou ik van het idee om een vorm van urgentie toe te voegen, en heb ik het gevoel dat ik in de meeste sessies voldoende tijd heb om te dwalen zonder veel te missen. Om diezelfde reden geef ik ook de voorkeur aan de soepelheid van de sequels en geniet ik ervan ze vaker te spelen. Het is een geven en nemen, maar Dead Rising is de squeeze waard en houdt na al die tijd nog steeds stand.
(Deze beoordeling is gebaseerd op een build van de game die door de uitgever is geleverd.)
