review bulletstorm
Je kunt niet echt spelen Kogel storm op zichzelf verkeerd, maar het is een spel waarin 'het punt' vrij gemakkelijk te missen is.
Natuurlijk kun je zijn acht uur durende campagne doorlopen, vertrouwend op je standaard militaire aanvalsgeweer om door onuitputtelijke menigten van de punkmutanten en bloeddorstige soldaten van het spel te schieten. Als je typische first-person schietgalerij, Kogel storm houdt zich staande, met een schat aan scripted 'oh shit!' momenten en solide basismechanica die gewoon goed voelen. Dus als je van vuurgevecht naar vuurgevecht wilt vliegen, zonder gedachten clips wilt lossen bij alles wat beweegt, ga er dan voor. Je zult waarschijnlijk veel plezier hebben.
Maar spelen Kogel storm zoals een standaard first-person shooter een slechte dienst voor jezelf zou zijn, en de snelste manier om het punt te missen. Als elke kill niet voelt als een geheel nieuwe, hartverscheurende ervaring, doe je het verkeerd. Omdat eronder Kogel storm People Can Fly en Epic Games hebben een zuinig uiterlijk en een doordrenkte buitenkant die een opmerkelijk verfijnde en originele shooter hebben opgeleverd.
Kogel storm (Xbox 360 (beoordeeld), PlayStation 3, pc)
Ontwikkelaar: People Can Fly / Epic Games
Uitgever: Electronic Arts
Uitgebracht: 22 februari 2011
Adviesprijs: $ 59,99
First-person Shooter 101: je krijgt wapens, je schiet de wapens op bewegende doelen, de bewegende doelen stoppen met bewegen en vallen dan naar beneden. Je hebt ook een melee-aanval, dus als je dichtbij genoeg komt, kun je je doelen raken en ze vallen. Herhaling. Klokken en fluitjes opzij, de meeste ontwikkelaars wijken niet te ver af van deze fundamentele formule. Om eerlijk te zijn, tot op de dag van vandaag - bijna 20 jaar nadat id Software is verzonden Wolfenstein 3D - die basisprincipes zijn nog steeds leuk. Maar meteen, Kogel storm breidt dat vocabulaire uit met drie basisuitdrukkingen: een elektrische riem, een glijbaan en een van de grootste laarzen in first-person gaming.
Door eenvoudigweg deze drie elementen toe te voegen, Kogel storm biedt meer variatie dan de meeste first-person shooters die proberen te bieden. Met behulp van de elektrische zweep kun je vijanden in slow motion naar je toe trekken; dichtslaan op de grond kan gebiedsschade veroorzaken, waardoor vijanden en objecten de lucht in vliegen. Je laars, een melee-aanval van dichtbij, stuurt vijanden of objecten achteruit door de lucht. Met een simpele dubbele tik op een knop schuif je snel over de grond; als je een vijand vastgrijpt, struikel je erover, waardoor je hem gemakkelijk kunt omverwerpen.
Op zichzelf geven deze vaardigheden al Kogel storm een duidelijk ander gevoel dan andere shooters. Maar echt, ze zijn de belangrijkste ingrediënten voor waar het spel echt om draait: stijlvolle, overdreven manieren om punten te vermoorden, liefdevol bekend als 'Skillshots'. Glijd in een vijand, richt hun lichaam in de lucht en beëindig hun leven voordat ze landen voor een 'Bullet Slide' doden. Scoor punten. Schop een vijand achteruit en stuur hem in slow motion door de lucht, zodat je zijn schedel kunt richten en breken. Verdien de 'Headshot' en de 'Bullet Kick' Skillshots; scoor punten.
Met Kogel storm , dit is slechts het topje van de ijsberg; dat zijn je 'Skillshot Training Wheels', als je wilt. Ze zijn ook de meest elementaire voorbeelden van Skillshots, en daarom zijn ze erg gemakkelijk voor een onervaren speler om op te vertrouwen. Het is eenvoudig om je vaardigheden met 'glijden / trappen / leiband en schieten' te laten domineren Kogel storm ervaring, maar het wordt niet geadviseerd - het herhalen van dezelfde Skillshots zal de score output verminderen. Omdat verdiende punten in je spel kunnen worden gebruikt om wapens te kopen en te upgraden (en ook munitie te kopen), wordt je aangemoedigd om je horizon voortdurend te verbreden.
Met meer dan 100 verschillende Skillshots voor één speler, wil je dingen vertragen en de tijd nemen om te experimenteren. Gelukkig heeft de game een Skillshot-lijst die op elk moment toegankelijk is en die laat zien welke je hebt genageld en welke je nog moet voltooien. Het werd een bijna dwangmatige gewoonte om in de kill-catalogus te checken terwijl ik speelde, gewoon om te zien welke nieuwe en unieke Skillshots ik nog moest uitvoeren. Naarmate nieuwe wapens en upgrades worden gekocht, komen er nog meer soorten moorden beschikbaar, waardoor dingen zelfs na enkele uren vers blijven.
Er zijn acht wapens tot je beschikking, elk met een alternatief vuur en verschillende Skillshots. Je hebt de raketgloed van het Screamer-pistool nodig om een vijand in de lucht de stratosfeer in te sturen om bijvoorbeeld als vuurwerk te exploderen. Door het natuurlijk in zijn kont te schieten. Katy Perry zou trots zijn.
Kogel storm biedt ook omgevingsgevaarlijke en op baas gebaseerde moorden verspreid over de campagne. Het is een beetje teleurstellend dat je deze milieudoden op beide handen kunt tellen: er is een cactus, een piranha-plantendier en enkele giftige sporen, onder een paar andere die zich herhalen in de zeven hoofdstukken van het spel. Het zou leuk geweest zijn als er nog een paar verrassingen naar binnen waren gegooid naarmate je verder kwam. Zelfs nog, met alle Skillshots voor één speler, is het onwaarschijnlijk dat een speler ze allemaal zal ontdekken of uitvoeren tijdens hun eerste doorloop van de campagne.
Er is veel gepraat over de cast-mondige cast van de game, en Kogel storm stelt op dat vlak zeker niet teleur. Schrijver Rick Remender bundelt moeiteloos godslastering op een manier die net zo fantasierijk is als de Skillshot-index van de game. Het verhaal zelf is niet iets om over naar huis te schreeuwen, het verhaal volgend van aangespoelde huurling-omgezet-ruimte-piraat Grayson Hunt op een zoektocht naar verlossing met een schot van wraak. Gezien zijn werk op het zijne Angst Agent stripreeks, Remender heeft gelijk in zijn assortiment met de hele alcoholische ruimte-avonturier shtick. Hij slaagt erin om de echte ster van het spel - het uit de hand gelopen geweer - te ondersteunen met een verhaal dat vermaakt, ondanks enkele pulp clichés en opvallende plotwendingen.
wat is regressietesten in qa
Mensen die zich zorgen maken over de lengte van het spel, kunnen kijken naar de op scores gebaseerde 'Echoes'-modus voor één speler en de online coöperatieve multiplayer-fase' Anarchy '.
Als je met de Kogel storm demo, je bent bekend met 'Echoes', die delen van de campagne van het spel neemt en ze verpakt in een mini-score-gebaseerde affaire. Ondersteund door leaderboards, dit is echt waar aandacht voor de Skillshots van het spel in het spel komt. Met de gebieden opgedeeld in hapklare brokken, draait het allemaal om het uitzoeken van de beste manieren om je scores te maximaliseren door het gebruik van verschillende wapens, Skillshots en het milieu.
Echoes gaat net zo goed over het onthouden van vijandelijke plaatsing als over de op twitch gebaseerde first-person shooter-vaardigheden. Als je helemaal op zoek bent naar score-gebaseerde competitie, voortdurend naar leaderboards kijkt, is dit de modus voor jou. Nu sommige spelers er nog steeds in slagen punten uit de korte demo met één gebied na de release te halen, is het niet moeilijk voor te stellen hoeveel speeltijd men zou kunnen krijgen van de 20 'Echoes'-niveaus op de schijf.
Kogel storm De online coöpmodus, 'Anarchy', is Epic en People Can Fly neemt het op wat doorgaans een 'Horde-modus' wordt genoemd. Hier werken maximaal vier spelers samen om 20 golven van steeds moeilijker wordende vijanden op te nemen, waarbij de sleutel niet alleen is om te overleven, maar om een doelscore te behalen om verder te gaan. 'Anarchie' gaat helemaal over communicatie, omdat de modus coöperatieve Team Skillshots introduceert. Hoewel alle Skillshots voor één speler zijn verwerkt (en je krijgt een aardig deel van de punten voor het uitvoeren ervan), zijn er veel kills specifiek voor de coöpmodus. Wil je een vijand uit elkaar trekken met een elektrische riem? Samenwerken met een vriend in 'Anarchy' is de enige plek om het te doen. 'Anarchie' kan het beste worden genoten met vrienden die een koptelefoon hebben; het spelen met stemloze niemand kan een frustrerende ervaring zijn, waardoor de 'Quick Match'-optie van het spel enigszins zinloos is.
Niet verrassend, het doden van de altijd liefhebbende shit uit vijanden met je vrienden online in Kogel storm is prachtig, met een paar kanttekeningen. Om te beginnen wordt elke 'anarchiekaart' gespeeld over 20 golven. Dat is veel, en als je rekening houdt met de realiteit dat de meeste teams een golf of vijf moeten herstarten vanwege een mislukking onderweg, kan het voltooien van een volledige 'anarchieronde' een opmerkelijke tijdsbesteding zijn.
Alle 20 golven worden ook gespeeld op een van de zes 'Anarchy'-kaarten van de game, wat betekent dat je soms meer dan twee uur in een klein gebied doorbrengt. De kleine omvang van de arena's is teleurstellend, maar ook begrijpelijk - je wilt toch dicht bij je teamgenoten blijven om de meeste scores uit teammoorden te halen. Maar het lijkt erop dat de potentiële monotonie van 20 moorddadige golven een beetje had kunnen worden verlicht als de kaarten gewoon doorliepen naarmate je vorderde.
Hoe dan ook, er is veel plezier te beleven in 'Anarchy' met wat je krijgt. Naast het aanpassen van personages en nivellering op basis van verdiende ervaring, kijk je naar een dozijn uren zinloze maar plezierige bloedvergieten.
Kogel storm is een verrassend levendige game, met rijke tinten van sinaasappels, blues en geel in de hele wereld van de game. En natuurlijk veel crimson, als je je werk goed doet. Het is belangrijk om het kleurgebruik van de game te noteren, want het is nog een andere manier Kogel storm gaat tegen het graan in. Hoewel de game bruin en groen, nietjes van de meeste first-person shooters op de markt, niet schuwt, leunt hij er gelukkig niet te zwaar op.
Hoewel sommige modderige texturen en twijfelachtige karakterontwerpkeuzes dingen een beetje verpesten, zijn er zeker enkele spectaculair ogende momenten. Met name de zonovergoten skyline van het exotische slagveld van het spel, Stygia (gemarkeerd op het titelscherm), is adembenemend vanuit de juiste invalshoeken.
De inkt op de blauwdrukken voor de standaard first-person shooter-ervaring is opgedroogd. Ontwikkelaars lijken de kunst van het leveren van een solide en leuke triple-A-schietervaring onder de knie te hebben, tot het punt waarop het bijna moeiteloos lijkt. Het gaat altijd over 'groter' en 'meer', met weinig anders om games te onderscheiden.
Met Kogel storm , Epic en People Can Fly slagen er niet alleen in om het 'grotere' en het 'meer' af te leveren, maar brengen een gameplay-inslag met zich mee die het een unieke ervaring maakt. Ja, het kan brutaal schandelijk en jeugdig zijn; wees voorbereid om uw 'Serious Business Adult'-kaart aan de deur te controleren. Maar eronder schuilen is een serieus leuke, nieuwe versie van het first-person shooter-genre dat niet mag worden genegeerd. Zorg er gewoon voor dat je het niet 'verkeerd speelt'.