review red faction armageddon
Er zijn maar weinig dingen die meer voldoening geven dan explosieve ladingen planten rond de basis van een massieve structuur en dan een veilige afstand terugtrekken voordat ze tot ontploffing worden gebracht. De resulterende chaos - het afbrokkelen van staal en beton, badend in een wolk van rook en as - is ronduit orgasmisch.
Volitons Geo-Mod-technologie, gebruikt in 2009 Red Faction: Guerrilla was een beetje zoals de Kama Sutra van vernietiging in het spel. Een uitgestrekte open-wereld speeltuin van pure vernietiging, Volition voorzag gamers van de tools (en de sandbox) om bedlam te veroorzaken dat maar weinig games eerder (of sindsdien) konden leveren.
Met Red Faction: Armageddon , Volition probeert die chaos te beheersen door een meer lineaire ervaring te bieden die spelers door een verhaal leidt dat is vervaardigd met vrijwel meedogenloze actie. Hoewel het resultaat in veel opzichten een meer verfijnde ervaring is, Armageddon Door het beperkende karakter van veel gamers kunnen ze zich afvragen: 'Wanneer krijg ik het weer opblazen'?
java waarden toevoegen aan een array
Red Faction: Armageddon (PC, PlayStation 3, Xbox 360 (Beoordeeld))
Ontwikkelaar: Volition, Inc.
Uitgever: THQ
Releasedatum: 7 juni 2011
Prijs: $ 59,99 (PS3, Xbox 360), $ 49,99 (pc)
hoe je een utorrent-bestand afspeelt
Stel 50 jaar na de gebeurtenissen van guerrilla , Armageddon vertelt het verhaal van Darius Mason, die is misleid om een leger van Mars-monsters wakker te maken. De relatief korte campagne van het spel volgt Mason door een reeks ondergrondse grotten, terwijl hij meedogenloos wordt lastiggevallen door nachtmerrieachtige wezens die erop uit zijn hem te vermoorden.
Gelukkig heeft hij een assortiment wapens tot zijn beschikking, wat gemakkelijk is Armageddon 's grootste kracht. We hebben het over 14 verschillende wapens, variërend van standaard aanvalsgeweren tot klassieke explosieven tot meer kleurrijke buitenaardse technologie zoals plasmabundels tot een geweer dat alles verdampt waarmee je het raakt.
De ster van de show is misschien wel Masons Magnet Gun, een wapen dat in staat is om bijna alle twee doelen in de omgeving van het spel samen te klikken. Laat je gedachten afdwalen met de mogelijkheden en je krijgt het idee. Maak je eerste schot op de ene vijand, de tweede op de andere - kijk hoe ze tegen elkaar inslaan als een soort science-fiction-thema Drie Stooges handelen. Of meer bevredigend, klik je eerste magneet op een grote structuur en je tweede op een ongelukkig doelwit. Leun achterover en geniet terwijl een deel van (of alles) van een gebouw in de klauw van een kwijlende buitenaardse dreiging botst.
Mason heeft ook een aantal 'Nanoforge'-vaardigheden tot zijn beschikking, speciale krachten die verschillende toepassingen hebben, zowel in de strijd als in de verdediging. Het reconstructievermogen is bijzonder leuk om te zien in actie, het herbouwen van elk beschadigd, door de mens gemaakt item, van trappen tot hele gebouwen. Een andere, 'Impact' genaamd, zendt een polsslag uit die door alles op zijn weg scheurt, van muren tot vijanden.
Het schieten van de derde persoon in de game voelt goed, en de genereuze 'lock-on'-targeting van Volition (door de linker trigger van de controller ingedrukt te houden) maakt het doden moeiteloos. Als je eenmaal op een doel bent geklikt, kun je je reticule aanpassen voor meer precieze opnames (bijvoorbeeld op het hoofd), maar het is meestal niet eens nodig.
Vanwege de standaard moeilijkheidsgraad van de game, merkte ik dat ik gewoon op doelen kon klikken - de een na de ander - ze met relatief gemak kon uitschakelen. Omdat ik geen echt dekkingssysteem had om te spreken, bracht ik meer tijd door in het open regend vuur op vijanden en rolde ik rond om vuur te vermijden dan zorgvuldig na te denken over mijn aanval. Ja, je kunt achter structuren duiken (en het spel herinnert je er herhaaldelijk aan dat je vernietigde objecten kunt repareren om te gebruiken als dekking met de Nanoforge), maar het is waarschijnlijk niet nodig. Dat soort onvermoeibare actie is niet het ergste wat je kunt krijgen Armageddon , vooral als je erop ingaat in de hoop je hersenen uit te schakelen en een puinhoop van buitenaardse ingewanden te maken.
Ondanks de wilde schermutselingen tussen alien en Mason, is het moeilijk om niet het gevoel te hebben dat je tijdens het hele avontuur op een rondleiding door de ondergrondse Mars bent. Volition houdt je hand elke stap vast en duwt je door kleine gangen en besloten ruimtes; het leent zich eenvoudigweg niet voor de verwoesting van het milieu waar de meeste spelers naar op zoek zijn.
Ik had bijna altijd het gevoel dat mijn rug tegen een muur stond, een paar meter van een gebouw of een holle hindernis. Zoveel delen van de game zijn ongemakkelijk claustrofobisch, met een plafond op een paar centimeter van Masons hoofd of muren aan alle kanten, waardoor je rechtdoor wordt gedwongen. Mijn gamerinstinct in deze kleine gebieden was altijd 'gebruik geen raketten, gebruik geen explosieven', omdat je ongetwijfeld schade oploopt. De game opent zich naar een aantal grotere ruimtes, en er zijn een paar gebieden waar je in wilde voertuigen springt en doelloos alles in zicht vernietigt. Toch zijn die gebieden te weinig voor een game die trots zou moeten zijn en de vernietigingstechnologie zou moeten benadrukken.
Met een laserfocus op moment-to-moment actie en lineariteit was Volition ook in staat om strakker te sturen Armageddon is het verhaal. Helaas verheft het zichzelf nooit boven het niveau van een low-budget sciencefiction / actiebeeld. Natuurlijk zijn de personages van het spel goed geacteerd en zijn de tussenfilmpjes (waarvan er veel zijn) meestal vermakelijk op basisniveau. Maar in sommige van de dialogen van het spel moet je een wenkbrauw opheffen, met humor die plat valt of niet op zijn plaats lijkt.
Er is ook ten minste één belangrijk plotelement (een element dat ik niet kan noemen zonder het verhaal van de game te verpesten) dat zo'n onzin is dat het bijna het kleed uit de hele productie haalt. Maar net als de gameplay is het gewoon vermakelijk genoeg dat het nooit echt aanstootgevend wordt.
Mensen die erop vertrouwen een lange relatie met de single-player campagne te hebben, zullen teleurgesteld zijn te horen dat ik het in iets minder dan zes uur met normale moeilijkheidsgraad heb voltooid (dit volgens een in-game timer). Als je de game voltooit, wordt er echter een 'New Game' + en de meest belachelijke en krachtige wapens van gaming ontgrendeld: een eenhoorn die regenbogen laat scheten. Hoewel dat alleen al de ervaring waard kan zijn, heeft Volition ook een heleboel ontgrendelbare cheats opgenomen.
Er is ook een uitgebreid upgradesysteem voor je in-game vaardigheden die kan worden overgedragen naar de multiplayer-modus van de game, waarvan er een is, genaamd 'Infestation'. Volition heeft de competitieve actie voor een op samenwerking gebaseerde op golven gebaseerde ervaring gedumpt en dit op zijn plaats gelaten, wat een beetje een teleurstelling is. Het is een verdienste van deze modus, er is een heleboel inhoud hier, met acht missies met 30 golven per stuk. Sommige hebben doelen die simpelweg golven van vijanden overleven; bij anderen moet je een kritiek gebied verdedigen.
In alle gevallen komt het er eigenlijk op aan aliens te vermoorden terwijl ze over een kaart springen. Gelukkig biedt dit je tijd (en in sommige gevallen ruimte) om echt te experimenteren met de uitgebreide wapenset van de game. Het magneetpistool zag me bijvoorbeeld bijna niet in de single-player campagne. Tijdens het spelen van 'Infestation' was ik comfortabeler om het te gebruiken en had ik het geweldig. Dit betekent ook dat ik mijn arsenaal open moet stellen voor explosieven, en de Nanoforge vaker moet gebruiken om dekking van puin te herbouwen om golven van slechteriken te overleven.
hoe u een .bin-bestand opent
Armageddon heeft ook een vernietigingsmodus genaamd 'Ruin'. Deze getimede en gescoorde uitdagingen gaan letterlijk allemaal over het veroorzaken van zoveel mogelijk vernietiging binnen een bepaald tijdsbestek. Het is gemakkelijk de beste demonstratie van wat maakt Rode factie en Geo-Mod-technologie van Volition zo geweldig. Deze eenmalige uitdagingen zijn leuk en een geweldige manier om stoom af te blazen, het is gewoon jammer dat Volition dit soort chaos niet had kunnen verweven in de singleplayer-campagne waar het echt thuishoort.
Op veel manieren kan Armageddon is een superieur spel aan guerrilla . Het maakt stappen op een aantal belangrijke gebieden die moeilijk te negeren zijn, waaronder meer gepolijste beelden en een breder scala aan spectaculaire wapens en vaardigheden. Maar uiteindelijk slaagt het erin om het doel te missen als het gaat om de kernelementen die het open-wereldspel zo geweldig maakten: vrijheid en voldoende mogelijkheden om de wereld van het spel eenvoudig weg te gooien. Armageddon is geen vreselijk spel, het schiet gewoon te kort.