review minoria
En brand door de heksen
Je kent de naam 'Bombservice' misschien niet, maar je weet het waarschijnlijk wel Momodora: Reverie Under the Moonlight als u Metroidvanias op welke manier dan ook volgt. mijmering was een fantastische 2016-release die de studio echt op de kaart zette, ver voorbij het bestaande Momodora niche die ze voor zichzelf hadden uitgehouwen.
minderheid is niet zo duidelijk als hun eerdere werk, maar gezien hun voorliefde voor het genre is het nog steeds het ontdekken waard.
draadloos netwerkverkeer kan worden vastgelegd met sniffers
minderheid '(Consoles', pc (beoordeeld))
Ontwikkelaar: Bombservice
Uitgever: DANGEN Entertainment
Uitgebracht: 27 augustus 2019 (pc), TBA (consoles)
Adviesprijs: $ 19,99
Ik speel Metroidvanias tot ik dood ben. Noem het de sensatie van een cartograaf, maar een kaart invullen en een beetje sterker worden terwijl ik het doe is bedwelmend. minderheid krijgt die basisformule goed, maar komt onderweg een paar nadelen tegen.
De opzet is baas als de hel. Royalty is gekidnapt en het is aan krijger-nonnen gewapend met een extreem gevoel van overtuiging (en zwaarden) om een heleboel heksen te verslaan. Religieuze ondertonen, loyaliteit en geloof zijn allemaal concepten die rond het losse plot van de game draaien, die vaak opduiken voor een aantal welkome verrassingen en interessante baasgevechten.
Gevechten vormen echt de kern van minderheid , die zo duidelijk is opgezet om een vechtspel te spiegelen, tot de meer ingezoomde camera.
Gevecht verloopt erg soepel en draait om een zeer genereuze annuleringsmonteur waarmee je in principe alles wat je wilt annuleren of rollen kunt annuleren, van basisaanvallen tot combo's. Het doet me er echt aan denken Schuldige uitrusting alles bij elkaar genomen, tot op enkele van de animaties, en in elk universum vergeleken met Arc System Works is een zeer goede zaak. Pareren loont ook veel tijd met stun meter schade, en de ontwijk rol heeft meer dan genoeg iFrames (onoverwinnelijkheid) om je te redden.
hoe open je jar-bestanden
Bosses, vooral mijn persoonlijke favoriet, mano a mano humanoid vijanden, zijn een hoogtepunt. Maar zelfs het uitschakelen van een groep afstands- en melee-vijanden in een keer kan een sensatie zijn, vooral wanneer minibossachtige strijders de mix betreden. Ik graaf ook altijd een verslavend XP-systeem, dus het is eigenlijk een punt om al deze chumps op weg naar de finishlijn op te ruimen.
Er is ook een spell-systeem bovenop, wat een beetje gekker is. Standaard kun je drie commando spreuken uitrusten (zoals vuurballen, stat-toenemende buffs, of basis genezingen), en twee passieven (extra verdovingsschade, passieve regeneratie, enzovoort). Om spreuken te wisselen, gebruik je een onhandig d-pad-systeem, en vreemd genoeg kun je, zodra een spreuk is uitgegeven, het spel pauzeren, een andere spreuk uitrusten en alle ladingen opgebruiken totdat je een controlepunt raakt.
Dat hoef je natuurlijk niet te doen, maar het voelt als een kleine uitbuiting wanneer een radiaal systeem of misschien knopspecifieke spelllinking ideaal zou zijn geweest (je hebt vrijwel altijd een genezing uitgerust, het zou zijn eigen knop kunnen zijn) . In wat ook als een 'spell' kan worden beschouwd, worden je wapenkunst geïnitieerd door de aanvalsknop ingedrukt te houden, wat vooral vervelend is wanneer je je basisaanval begint te gebruiken voor opwaarts momentum tijdens het doorkruisen.
hoe je een .dat-bestand opent in Windows
Jank loopt ook over naar het kaartsysteem. De kaart is niet zo beschrijvend als ik zou willen, zonder ruimte voor handmatig markeren (een nietje in moderne Metroidvanias) of vrijwel alles nuttig buiten een heel eenvoudig overzicht van kamers. Itemplaatsing is ook vreemd, omdat er soms kamers zijn met grote dumps van items erin bezaaid. Dan is er een exemplaar aan het einde waar ik een item had gekocht in de hub-shop (wat overigens een bibliotheek is: klassiek) dat alleen maar kwam beschikbaar die inkomende schade met 5% verminderde: even later vond ik een item dat het met 20% verminderde en mijn iFrames verbeterde nadat ik was geraakt. Over een incongruente upgrade gesproken!
Het klinkt allemaal als veel om mee om te gaan, maar met zo'n grote focus op gevechten en de kunststijl, komt het gelijk uit. Ik ben dol op de schimmige inactieve animaties voor bijna elk personagemodel die de tweedeling tussen de donkere en heilige spelers ter wereld helpen illustreren. De soundtrack is absoluut prachtig om op te starten, en de geluidseffecten hebben me echt geholpen om elke strijd aan te gaan, zelfs de meer rote ontmoetingen. Er is daar ook genoeg om nog een playthrough te rechtvaardigen (misschien niet meteen aan mijn kant). Nadat het gordijn valt, wordt een iets grotere bibliotheekhub ontgrendeld die je een paar nieuwe items (waaronder een coole cross-game cameo) geeft, de kans om overal te teleporteren en 100% van de kaart te kammen, een uitdagende kamerhandschoen en een nieuwe Game + -optie (hardere vijanden, meer ervaring, itembehoud).
minderheid is een ongelijk spel dat zal dienen als een regenachtige dag Metroidvania als je je vulling niet kunt krijgen. In ieder geval laat het de wereld zien hoe getalenteerd Bombservice echt is en hoe ik ze tot het einde der tijden zal volgen.
(Deze beoordeling is gebaseerd op een build van de game die door de uitgever is geleverd.)
