review kentucky route zero episode 2
Verdieping drie, alsjeblieft
(Deze recensie bevat enkele kleine spoilers uit eerdere afleveringen.)
De eerste aflevering van Kentucky Route nul blies me absoluut weg. Prachtige kunst gemengd met de 'ik weet niet zeker wat er gebeurt'-sfeer zorgde voor een onvergetelijke ervaring. De eerste aflevering was kort, alleen verergerd door het feit dat het ongeveer één kajiljoen vragen opriep en geen van deze beantwoordde.
Aflevering 2 wil ook geen vragen beantwoorden, maar verhoogt in plaats daarvan de gekte naar nieuwe niveaus. Met die gekheid komt echter een opwindend gevoel van verwondering, terwijl nieuwe brillen - waarvan ik niet wist dat ze zelfs mogelijk waren in de motor - zich ontvouwen op het computerscherm.
Kentucky Route Zero Aflevering 2 (PC)
Ontwikkelaar: Cardboard Computer
Uitgever: Cardboard Computer
Releasedatum: 31 mei 2013
MSRP: $ 25 (alle handelingen)
verschil tussen agile en waterval testen
Toen we onze personages voor het laatst verlieten, staarden ze langs een televisietoestel en op weg naar de Zero. Aflevering 2 pakt kort daarna op, hoewel ze al van de Zero af zijn en bij een soort bedrijfsgebouw. Conway, Shannon en Homer (zijn naam is Homer, dammit) zijn nog steeds op zoek naar dat ongrijpbare Dogwood Drive-adres, zodat Conway zijn bezorging kan doen, en net als ze denken dat ze iets hebben, raakt informatie verloren in een vicieuze cirkel van bureaucratie.
Het commentaar op de zakenwereld is hier vrij openlijk, maar het is nog steeds leuk om te ervaren, ook al zijn sommige observaties tegenwoordig een beetje moe. Vanaf hier kijkt de groep naar een arts om Conway's been te genezen, omdat het hem op dit punt behoorlijk lijkt te beïnvloeden.
Net als bij de eerste game, Aflevering 2 gaat niet over waar ze heen gaan of waarom, maar gaat in plaats daarvan over het ervaren van de eigenlijke reis zelf. In deze aflevering rijden spelers daadwerkelijk op de Zero, iets waarvan ik niet dacht dat we het ooit zouden ervaren, en namen ze deel aan een handvol geweldige setstukken. Leuk vinden Aflevering 1 , zullen deze evenementen hun positie in het brein van de speler versterken als niets minder dan memorabel.
Traversing the Zero heeft een basisbekendheid van het kaartsysteem uit de eerste aflevering, maar is tegelijkertijd veel bizar en uniek. Hier, aanwijzingen als: 'Rijd met de klok mee tot de Veer, draai je om en je zult er zijn', maken compleet zin, wat absurd is. Er zijn een aantal extra plaatsen om te bezoeken op de Zero als de speler dat verkiest, maar constant navigeren op de cirkelvormige 'weg' kan een beetje vervelend zijn wanneer je alle locaties probeert te bezoeken. Ik veronderstel dat dat alleen maar gepast is, maar het is hoe dan ook behoorlijk frustrerend.
Het bezoeken van deze locaties, net als in de eerste aflevering, activeert een avontuurlijke tekst-achtige ervaring, waarbij de bezienswaardigheden worden beschreven via woorden in plaats van de in-game kunst. Toen ik deze stukjes las terwijl ik op de Zero zat, begon het geluid van de game te knallen. Ik weet niet zeker of dit opzettelijk is of niet, maar hoe dan ook, het is erg vervelend en doet pijn aan mijn oren. De oude wegenkaart keert terug, compleet met nieuwe gebieden om te bezoeken en te ervaren. Er is zelfs een nieuwe manier om de routekaart te verkennen die ik niet voor spelers zal bederven, maar die zowel mooi als adembenemend is, terwijl je alleen maar anderszins indrukwekkende lijnen op een kaart verkent.
De gesprekken volgen uit Aflevering 1 : de speler fungeert bijna als een theaterregisseur van evenementen, in plaats van alleen te beslissen wat één personage moet doen. Kiezen wat verschillende personages in dezelfde scène zeggen, voegt een vreemd hoog gevoel van spelersagentschap toe, hoewel op de lange termijn geen enkele beslissing van de speler echt van belang is.
Net zoals spelers uit de eerste aflevering zouden verwachten, zal interesse gewekt worden. Vreemde dingen gebeuren de hele aflevering, compleet met symboliek die spelers al dan niet onmiddellijk begrijpen. Dit is een denkspel, en een spel waarbij mensen op forums nog een tijdje de kleine fijne kneepjes en nuances van het verhaal bespreken.
Het vermogen van deze personages om zich in zulke rare en bizarre situaties te bevinden en tegelijkertijd gewone reacties te hebben, vind ik het leukste Kentucky Route nul . Elk nieuw gebied ervaren is euforisch, vooral de tweede helft van Aflevering 2 . Elke nieuwe omgeving gebruikt een gevoel van verwondering, zelfs in het bosgebied, een veel voorkomende en vaak saaie zone in videogames.
Er waren een paar haperingen onderweg, zoals de Zero als een teef om te navigeren, wat knallend geluid en zelfs een typefout, maar niets te spelbrekend om de algehele ervaring van de korte tweede aflevering echt af te schrikken. Elke scène is een lust voor het oog en ik wacht vol spanning op de volgende aflevering van dit briljante avontuur.
