rakugakids voor n64 is een helaas vergeten vechter
Terug naar Kobe
Ik noemde in mijn blik op Castlevania: Legacy of Darkness dat de ontwikkelaar, Konami Computer Entertainment Kobe, een beetje een slechte reputatie kreeg door hun werk. Maar zelfs in die soms verguisd Castlevania inspanningen, is er een vonk van leven die verloren ging in toekomstige 3D-items in de serie.
hoe maak je een bestand c ++
Het maakte me nieuwsgierig naar de andere inspanningen van de ontwikkelaar, maar het was niet mijn bedoeling om rechtstreeks naar een van hun andere titels te gaan. Toen de aftiteling echter doorrolde Rakugakids , besefte ik dat ik de keu onbewust moet hebben opgepikt, aangezien deze N64-titel, die alleen voor Japan beschikbaar is, is ontwikkeld door Konami Computer Entertainment Kobe.
Rakugakids heeft me altijd gefascineerd. De N64 was een soort vreselijke console als het ging om vechtspellen. Er waren enkele behoorlijke titels, maar daarbovenop was een hoop van het absoluut slechtste. Rakugakids is niet in de buurt van competitief met de beste vechters van het tijdperk, maar de onvergetelijke visuele stijl maakt de ervaring de moeite waard.
De volgende steunpilaar
Rakugakids is je typische arcade-vechtopstelling met zes knoppen. De onderste rij knoppen zijn stoten van verschillende snelheid en kracht, terwijl de bovenste rij allemaal trappen zijn. Er is ook de R-knop, die je 'magische aanval' activeert, in wezen gewoon een superbeweging. Voor speciale bewegingen zijn je standaardbewegingen in een kwartcirkel/halve cirkel vereist. Het is een vrij vriendelijke opstelling. De personages hebben niet erg diverse speciale bewegingen, dus het is vrij vriendelijk voor beginners.
Het enige gekmakende deel van de besturing is dat als je naar voren houdt en op de kick-knop drukt, het een worp wordt. Als je alleen maar wilt schoppen, moet je onthouden dat je niet naar voren moet houden terwijl je het doet. Het is geen groot probleem, maar het maakt de stoten een beetje makkelijker te gebruiken voor het opzetten van combo's, omdat je niet het risico loopt om de tegenstander plotseling te omhelzen.
We hebben Chris Moyse hier nodig voor een volledige analyse van Rakugakids' mechanische karbonades. Ik ben slechts een dilettant als het gaat om vechtspellen. Naar mijn schatting, Rakugakids is niet buitengewoon slordig, maar het zal waarschijnlijk geen steunpilaar worden van vechtgame-toernooien.
Kaas, ham en uien
Waar Rakugakids onderscheidt zich echter door zijn esthetiek. Het verhaal gaat over kinderen die magische kleurpotloden vinden die ze gebruiken om volmachten te maken om elkaar in elkaar te slaan. Alles wat ze tekenen met krijt komt tot leven! Er is eigenlijk maar één slechterik. Het is de pestkop uit de buurt die een magisch kleurpotlood heeft gestolen om zijn eigen bootylicious tekening te maken. De minder problematische kinderen proberen de kleurpotloden terug te krijgen, maar eerst moeten ze... een toernooi houden of zoiets?
Hoe dan ook, het resultaat is dat de jagers een kinderdoodle-uiterlijk hebben. Ze zijn ook vindingrijk genoeg om door te gaan voor iets dat de zieke geest van een jeugdig monster zou bedenken. Ik begon met Jerry en zijn vechter, Robot C.H.O. Ik weet niet helemaal zeker waar C.H.O voor staat. Hij was een goed karakter, maar een beetje traag. Ik denk dat het mijn fout was dat ik niet besefte hoe geweldig Beartank is.
Beartank lijkt veel op Street Fighter III's Remy in die zin dat ze niet veel lijken te geven om wat er aan de hand is. Hun gedrag lijkt ook op een beer. Ze hebben maar twee modi: dutten en mensen terroriseren. Dat herken ik.
Rakugakids beschikt over slechts negen jagers, waarvan er twee aan het begin zijn vergrendeld. Dat is niet veel, maar het is niet bepaald ongehoord voor het tijdperk. Ik zou niet zeggen dat een van hen blindgangers zijn. Hoe zouden ze kunnen zijn? Je hebt een cowboy, die een beetje lijkt op een astronaut. Er is een kat. De ene is gewoon een meisje met een kip op haar hoofd. Het is behoorlijk radicaal.
belastingtests versus prestatietests versus stresstests
Bootylicious
Wat is er indrukwekkend aan Rakugakids is dat het er naar de huidige maatstaven niet vreselijk uitziet. De beelden van de bibliotheek van de N64 zijn net zo oud als jus, maar Rakugakids soort houdt stand. Het helpt dat het niet bleef bij alleen visueel onderscheidend zijn. Konami is een beetje sluw geworden met de graphics, waarbij een van de podia zonder enige reden voor een spiegel staat, afgezien van het feit dat het cool is. Het verkoopt de platte look door de meeste podia direct naast een muur te plaatsen, zodat er een schaduw op wordt geworpen.
Er is een rare optie in de instellingen waar je de strijders kunt veranderen zodat ze niet worden ingekleurd. Het is netjes, maar ik heb geen idee waarom je de vulling zou uitschakelen.
Het loopt en animeert ook heel soepel, wat ik absoluut niet gewend ben op de console. Vergelijk het bijvoorbeeld met Clayfighter 63⅓, die blijkbaar veel animatie moest knippen om op een N64-cartridge te passen. Rakugakids heeft dat probleem niet. Het ziet er fantastisch uit en beweegt fantastisch. Ik weet niet of ik genoeg ademloze lof heb gegeven om je te overtuigen van hoe indrukwekkend het is.
j2ee interviewvragen en antwoorden pdf
Trainingsmodus
Rakugakids is zeker niet het meest inventieve spel, en het is misschien een beetje te simpel voor zijn eigen bestwil. Je kunt behoorlijk ver komen door met knoppen te stampen, vooral als je bedenkt dat de meest flitsende bewegingen met één knop worden uitgevoerd. De AI is in ieder geval goed genoeg om de scheenbeentest niet te doorstaan, maar ze zijn ook een beetje manisch.
Het enige dat het doet dat een beetje anders is, is dat je een CPU kunt trainen. Je kunt in de trainingsmodus gaan en al je beste bewegingen demonstreren. De AI leert hier blijkbaar van, en dan kun je ze op eigen houtje loslaten in een speciale versie van de verhaalmodus. Het is... een beetje dom. Die AI is niet overtuigend in termen van hoe het van jou heeft geleerd, en ik zie de waarde ervan niet in vergelijking met het kijken naar twee computergestuurde personages. Ik heb het gevoel dat dit op papier heel goed klonk, en toen het een flauw idee bleek te zijn, wilde iemand het gewoon niet loslaten, dus het haalde het.
Berentank leeft
Rakugakids nooit echt de oceaan overgestoken naar Noord-Amerika. Het werd echter uitgebracht in PAL-gebieden. De Japanse tekst is echter grotendeels exclusief voor de verhaalvertelling. Zelfs het instellingenmenu is in het Engels, dus ik weet niet zeker waarom het hier niet is vrijgegeven.
Dit is slechts een van die coole obscure spellen. Het concept is uniek genoeg om op te vallen, de visuals en persoonlijkheid zijn erg aantrekkelijk, dus hoewel het geen gameplay van de bovenste plank heeft, is het toch de moeite waard. Konami Computer Entertainment Kobe had duidelijk enige genegenheid voor het pand, aangezien Beartank zijn weg zou vinden naar gastoptredens binnenin Castlevania: Cirkel van de Maan En Konami Krazy Racers . Helaas, nadat de ontwikkelaar weer was opgenomen in Konami Osaka, zou de uitgever de game vergeten. Dat is niet verrassend, gezien het feit dat het Konami is, en ze willen dat mensen vergeten dat ze ooit goed waren.
Voor andere retro-titels die je misschien hebt gemist, klik hier!