frieren is een prachtige melancholische anime die zich afspeelt nadat het rpg avontuur is afgelopen
Voor een paar jaar, wat is een paar meer?
Veel verhalen portretteren dappere avonturiers tijdens hun zoektocht door het land om een artefact terug te vinden of een groot kwaad te stoppen. Het is minder gebruikelijk om in een verhaal te zien wat er gebeurt nadat de zoektocht is afgelopen. Wanneer de avonturiers, na de viering en het inluiden van een nieuw tijdperk, een weg terug naar een normaal leven moeten vinden. Dat is waar Bevriezen begint.
Bevriezing: Beyond Journey's End is een anime-serie van Madhouse die momenteel wordt uitgezonden, waarin de gelijknamige manga wordt aangepast. Het draait om de titulaire Frieren, een elfenmagiër die terugkeert met haar gezelschap na tien jaar besteed te hebben aan het uitschakelen van de Demon King. Voor haar metgezellen – de mensen Himmel de held en Heiter de priester, en Eisen de dwergenkrijger – was het een lange reis.
Maar voor Frieren is een decennium veel, veel kleiner. Zoals ze heel nuchter stelt: tien jaar is niet gelijk aan een honderdste van haar leven. En zo eindigt de reis; het gezelschap zal proberen hun leven voort te zetten, waarbij Frieren terugkeert naar een eenzame reis door het land op zoek naar nieuwe spreuken, met de belofte dat ze ergens in de komende eeuw of zo opnieuw zullen bezoeken.
De erfenis van een held
Dit is al een vrij ongebruikelijk begin voor een verhaal. We zien geen episch gevecht met de Demon King. Er is helemaal niet veel over hun reis, afgezien van een paar komische kanttekeningen over de frequente katers van Heiter en de neiging van Freiren om zich te laten misleiden door nabootsers. Frieren en vrienden worden geïntroduceerd terwijl hun reizen ten einde lopen, op het meest bitterzoete moment van hun zoektocht.
preprocessor richtlijnen in c ++ met voorbeeld
Terwijl de partij opmerkt hoe anders Frieren de wereld moet waarnemen, volgt het verhaal haar terug in deze eindeloze zoektocht naar spreuken. Het is een prachtige montage. Frieren beklimt bergen en rust in ruïnes. De camera blijft hangen bij de stilte van elk gebied, als kleine fragmenten van plaatsen, zelfs als we jaren in vluchtige seconden voorbij zien vliegen.
Terwijl ze de alchemistische goederen in een winkel doorzoekt, wordt Frieren herinnerd aan haar vrienden en een belofte die ze is aangegaan. Aan het einde van de zoektocht keken de vier samen naar de Eras Meteor Shower, die maar eens in de 50 jaar verschijnt. Teleurgesteld door het uitzicht vanuit de stad had Frieren aangeboden Himmel, Heiter en Eisen naar een betere plek te brengen voor de volgende.
En dus, wanneer Frieren terugkeert naar de stad om zich te herenigen met de bemanning, wordt ze verrast door een bejaarde Himmel. Hij is kleiner en veel, veel ouder, terwijl Frieren er hetzelfde uitziet. De hele bemanning ziet er inderdaad ouder uit; zelfs Eisen vertoont enkele ouderdomslijnen.
Hier, Bevriezen begint zijn hand te laten zien waar het verhaal werkelijk over gaat. Een moment van Himmel, die in zijn huis zit en naar een vitrine kijkt waarin hij zijn uitrusting heeft bewaard, die als een baksteen slaat. Zijn zwaard en uitrusting, nu onmogelijk zwaar om ooit nog eens aan te trekken, zitten ongestoord in een glazen kist terwijl hij op het punt staat aan een laatste reis te beginnen.
De ene reis eindigt, de andere begint
Nadat hij zich nog een keer heeft herenigd en samen de meteorenregen heeft meegemaakt, denkt Himmel na over hoe hij niet alleen de ongelooflijke bezienswaardigheden koestert, maar ook een laatste reis met zijn vrienden. Want inderdaad, de tijd wacht op niemand, en de vlam van Himmels leven is nu slechts een flikkering.
Frieren, nu geconfronteerd met de sterfelijkheid van mensen, komt tot een plotseling besef. De tijd die ze met deze vrienden zal hebben, is beperkt, vooral vergeleken met haar eigen levensduur. En op dit moment heeft ze er spijt van dat ze niet de tijd heeft genomen om er meer over te weten te komen. Scènes en stills van tien jaar samen vliegen plotseling terug in haar geheugen, waar ze voorheen afwezig waren. Het is een verrassend besef dat al die jaren, de tijd die zo gemakkelijk voorbij kan vliegen, je het gevoel kunnen geven dat je een onbetaalde vriendschapsschuld hebt.
En dus hier, Bevriezen de serie begint echt. De elfenmagiër begint opnieuw aan haar reis voor spreuken, maar deze keer met een nieuwe onderneming ernaast. Ze is vastbesloten om meer over mensen te leren, terug te betalen wat ze aan anderen verschuldigd is, en de erfenis van tien jaar te koesteren.
Zoals ik al eerder zei, gaan de meeste RPG's over de reis zelf. De grote zoektocht, de gouden jaren en de momenten waarop het voelt alsof alles hier en nu gebeurt, in pure pracht. Spelletjes zoals Persoon of de Verhalen van series vangen dit gevoel zo goed op; reisgenoten die een band hebben rond een gemeenschappelijk doel, tijd met elkaar doorbrengen en het opnemen tegen letterlijke goden en grote kwaden.
Een groot deel van de aantrekkingskracht van Bevriezen is de beslist kalme, melancholische toon die het tijdens de reis aanneemt. Wat gebeurt er als de gouden jaren eindigen? Wat betekent die tijd? Door de wereld waar te nemen via de perceptie van Frieren, zien we hoe de wereld deze helden viert en prijst, en vervolgens verder gaat. Standbeelden raken in verval. Generaties komen en gaan die niet langer dezelfde eerbied koesteren voor de helden van weleer.
Herinneringen
Dus reist Frieren door het land en bouwt een nieuwe band op om te proberen te koesteren hoe krachtig die jaren waren en de herinneringen zo lang mogelijk te bewaren. Het doet me een beetje denken aan het voortreffelijke Wat er overblijft van Edith Finch , een verhaal dat zich eveneens bezighoudt met de dood, het overlijden, herinneringen en nalatenschap.
Maar Bevriezen is niet alleen een triest verhaal over sterfelijkheid en leven. Het is ook een prachtig andere kijk op de typische high fantasy. Voor anime-fans zou je waarschijnlijk gokken Bevriezen meer onder de categorie ‘slice-of-life’ dan iets anders. Er is heel weinig strijd of vechten. In de meeste afleveringen tot nu toe hebben Frieren en haar uiteindelijke leerling Fern gewoon rondgereisd en steden geholpen.
Het is stil, reflecterend en melancholisch, maar ook best mooi. Er is iets aan de manier waarop we de tijd zien verstrijken in deze show, aangezien jaren in een oogwenk voorbij kunnen gaan, dat echt een uniek perspectief op de wereld geeft. We zien hoe onze heldin de tijd anders waarneemt, maar daar nu mee worstelt, omdat ze beseft hoe kostbare momenten maar al te vluchtig kunnen zijn. Er is een pijn in het hart voor alle dingen die in het leven zijn gebeurd terwijl Frieren gewoon de andere kant op keek, of uitsliep, of ergens anders dan aanwezig was, waar ze nu mee worstelt.
Dus als je iets anders wilt dan het gebruikelijke high-fantasy-verhaal, of denkt dat een uitgesponnen melancholische versie van een RPG-epiloog aantrekkelijk klinkt, kun je het veel, veel slechter doen dan Freeze: Voorbij het einde van de reis . De serie wordt momenteel uitgezonden, met op dit moment vier afleveringen van diensten als Knapperige rol .