review super motherload
Het is niet te laat om terug te gaan ...
Super moederbelasting werd verondersteld mijn 'tester'-ervaring te zijn - de eerste game die ik opgestart had op mijn PlayStation 4 om het systeem te leren kennen. Ik was van plan om een paar minuten de tijd te nemen om mezelf vertrouwd te maken met de controller en vervolgens terug te keren naar het startscherm om door de andere titels te bladeren die ik heb gekocht.
Vijf uur later zat ik daar te kwijlen terwijl ik verder afdaalde naar Mars, mijn maag hongerig maar mijn geest zorgeloos. Mijn taak was eenvoudig: boor naar kostbare mineralen en verwerk ze aan de oppervlakte.
Oh, was het maar zo eenvoudig.
Super moederbelasting (PC, PS3, PS4 (beoordeeld))
Ontwikkelaar: XGen Studios
Uitgever: XGen Studios
Releasedatum: 15 november 2013 (PS4) / 26 november (PS3) / 2014 (PC)
Adviesprijs: $ 14,99
Je avontuur in Super moederbelasting begint als werknemer 1001 - een mijnwerker die voor de Solarus Corporation op Mars werkt. Solarus snakt naar waardevolle mineralen en het is jouw taak om ze terug te vinden. Met hulp van Mister Fix-it (uw AI-partner) daalt u diep in de aardkorst af om mineralen te vinden die u kunt inruilen voor geld om uw installatie te upgraden. Tanken, repareren en kopen van upgrades zijn de belangrijkste nietjes om de afdaling naar het onbekende voort te zetten.
Hoe verder je graaft, hoe meer je begint te leren over de geheimen van Mars en de vreemde gebeurtenissen die zich voordoen in de verschillende Solarus-bases. Fragmenten van videologboeken en geluidbytes komen af en toe door de hele opgraving en als gevolg hiervan blijft er soms een ophaalopdracht achter. De onderbrekingen zijn echter interessant maar kort, waardoor er meer tijd is om te doen wat u het beste kunt: graven.
Graven en tanken is een heel eenvoudige gameplay-mechaniek, maar ondanks de herhaling is de game ietwat complex. Dit komt vooral door het feit dat hoe dieper de graaf, hoe ingewikkelder de grond wordt. Nadat ik bijvoorbeeld het derde honk had geslagen (ongeveer een kwart van de wedstrijd), merkte ik dat minder open ruimte en meer metalen platen mijn pad blokkeerden, waardoor ik gedwongen werd een manier te vinden om er (of doorheen) waardevolle edelstenen te bereiken.
Het spel verhoogt ook zijn presentatie, met steeds meer gecompliceerde systemen. In eerste instantie de Motherload begint met een beetje mineralen zoals 'bronzium' en 'goldium' die vrij gemakkelijk te verkrijgen zijn. Al snel worden de schatten waardevoller dieper in de afdaling, van robijnen tot 'unobtanium'. Uiteindelijk kunnen upgrades worden gekocht om mineralen automatisch samen te 'smelten', waardoor interessante combinaties zoals 'katana-goud' ontstaan. Smelten voegt wat meer variatie toe aan de mijnbouwgameplay, waardoor bommen kunnen worden gemaakt en spelers worden gedwongen om beter na te denken over de volgorde waarin ze mineralen verzamelen.
De gameplay is echter niet alleen beperkt tot 'graven', want er zijn een aantal verschillende bommen die zijn gemaakt om door verschillende soorten elementen te schieten, evenals een aantal interessant gevormde bomexplosies om door barrières te navigeren. Een 'T'-bom helpt bijvoorbeeld het gebied direct boven en een spatie links en rechts te blazen, waardoor de' T'-vorm ontstaat. Sommige waardevolle mineralen zitten gevangen in stenen of metalen barrières die spelers goed moeten exploderen, zonder de buit te vernietigen. Ik heb echt genoten van deze korte uitdagingen, maar verlangde naar een beetje meer complexiteit en variatie omdat dezelfde puzzels steeds opnieuw opdoken.
wat is een makefile c ++
Ondanks de herhaling in bompuzzels, worden kaarten willekeurig gegenereerd bij elke nieuwe game, waardoor je nooit dezelfde kaart twee keer speelt. Personages hebben ook een andere set upgradeniveaus en mogelijkheden, waardoor de gameplay een beetje anders is, afhankelijk van het personage dat je kiest. Het ontgrendelbare personage Laika is bijvoorbeeld een spookhond die geen schade aan de romp oploopt, en een ander extra personage, Demitri, heeft onbeperkte elektronenbommen.
Ik heb ook gemerkt dat stations bij elke nieuwe game verschillende vaardigheden en items te koop hebben - in de ene game heb ik een vermogen gekocht om magma in geld te veranderen, maar in een andere game ontdekte ik dat hetzelfde station een mogelijkheid verkocht waardoor 'ironium' brandstof wordt . Sommige upgrades kunnen in het begin aanvoelen als downgrades - alsof het verhogen van de rotorsnelheid potentieel gevaarlijk is, omdat u uw graafmachine snel kunt beschadigen. Als je echter eenmaal het eindspel hebt bereikt, komen deze snelheidsupgrades van pas.
Ongeveer driekwart van de game vond ik echter een gebrek aan plotbeweging en een verhoogde moeilijkheid om door blokkades te navigeren. Zelfs nadat ik alle mogelijke upgrades voor mijn personage had gekocht, duurde het nog geruime tijd om aan het einde te komen en ik was niet voorbereid op wat ik nu moest doen. Na urenlang op Mars te hebben gegraven, dook het eindspel in nieuwe mechanismen die me verrasten. Hoe frustrerend ook, ik vond het de moeite waard om het uiteindelijk te voltooien.
Ik heb van harte genoten Super moederbelasting - zozeer zelfs, dat ik al aan het voorbijvliegen ben bij mijn tweede playthrough en ik ben van plan om de rest van de personages te ontgrendelen en te upgraden. Het verzamelen en verkopen van mineralen is nog nooit zo opwindend geweest, en ik kan niet precies zeggen waarom. Misschien is het de sfeer uit de jaren '80 en de schitterende OST die doet denken aan Hotline Miami , of het gevoel van zen als ik graaf. Hoe dan ook, ik kan niet lijken te stoppen met spelen.
Ik kwam een paar kleine maar opvallende problemen tegen die het vermelden waard zijn. Het eerste probleem dat ik tegenkwam was het touchpad - bommen kunnen worden gevallen door op een manier op het touchpad te vegen of te klikken. Omdat ik de onhandige persoon ben die ik ben, heb ik vaak mijn vingers laten vallen of misplaatst op de controller, waardoor ik per keer ten minste een paar keer tijdens elke sessie bommen gebruikte. Er is geen manier om de touchpad-functionaliteit uit te schakelen, dus ik leerde uiterst voorzichtig te zijn met hoe ik mijn controller pakte en neerlegde.
Lokale coöperatie is beschikbaar, maar om eerlijk te zijn vond ik het stressvoller dan alleen spelen. Spelers delen een brandstoftank, wat betekent dat brandstof veel gemakkelijker wordt verspild, dus het is een beetje moeilijker om verder te gaan. Iedereen deelt ook een enkel scherm - alle spelers moeten zich in hetzelfde gebied bevinden om het spel te laten werken. Als je je controller langer dan een paar seconden laat zitten, verwijdert het spel automatisch je personage uit het spel. Ik zie hoe coöperatie leuk kan zijn met de juiste groep mensen, maar persoonlijk geef ik de voorkeur aan de singleplayer-ervaring.
En wat een fantastische ervaring is het, ondanks zijn gebreken. Super moederbelasting is eenvoudig genoeg zodat iedereen het kan oppakken en spelen, maar complex genoeg voor mijnveteranen om terug te komen om personages volledig te upgraden of zelfs het risico te lopen in hardcore-modus te spelen. De sci-fi '80-sfeer is verrukkelijk en de perfecte setting voor dit belachelijk verslavende spel. Ik merk dat ik er aan het eind van elke dag op terugkom, klaar voor een nieuw avontuur onder de grond.
