review layton brothers
Een heer laat geen moord onopgelost
Ondanks mijn genegenheid voor de Professor Layton serie, ik voelde me niet verplicht om te downloaden Layton Brothers: Mystery Room toen het een paar maanden geleden uitkwam. Ik ben niet tegen mobiel gamen, noch geloof ik dat het onmogelijk is voor een traditionele franchise voor thuis / handheld-consoles om een succesvolle sprong in de mobiele ruimte te maken. Maar ik ben niet zo trots dat ik niet kan toegeven dat ik nog enigszins bevooroordeeld ben.
En zo gingen de weken voorbij. Terwijl ik onlangs in de App Store bladerde, merkte ik dat de eerste paar hoofdstukken van Mysteriekamer waren vrij. Ik dacht dat het geen kwaad zou doen om het spel een snelle draai te geven om te zien of het mijn geld verdiende. Ok spel, dacht ik, overtuig me!
Mysteriekamer doet precies wat een goede spin-off zou moeten doen, namelijk het creëren van een ervaring die verschilt van maar toch complementair is aan de mainline-serie. Met een focus op het oplossen van moorden in plaats van 'ik heb twaalf metchsteek'-puzzels, is het minder Professor Layton en meer Rechercheur Conan - een mix van anime capriolen en misdaaddrama die perfect werkt op een mobiel platform.
Layton Brothers: Mystery Room (iPad, iPhone (beoordeeld op een iPhone 4S))
Ontwikkelaar: Matrix Software
Uitgever: Level-5
Release: 27 juni 2013 (VS / EU)
MSRP: gratis (dossierbestand nr. 000-002), $ 2,99 (nr. 003-006), $ 1,99 (nr. 007-009)
Professor Hershel Layton of zijn jonge beschermeling Luke zul je niet vinden in dit nieuwe verhaal, dat een onbepaald aantal jaren speelt na de globetrotting-avonturen van het duo. In plaats daarvan neem je de rol aan van Lucy Baker, een enthousiaste nieuwe detective-agent die in Scotland Yard werkt onder Alfendi Layton, geniale zoon van de professor van weleer.
Ondanks dat de titel van de game anders impliceert, is de naamloze broer van Alfendi merkwaardig afwezig, afgezien van een korte onhandige vermelding in het begin. Misschien hoopt Level-5 dat specifieke mysterie in een toekomstig vervolg te onderzoeken, maar het is toch een vreemde naamkeuze.
In ieder geval, Mysteriekamer is opgesplitst in negen afzonderlijke 'Case Files' (plus een prolooghoofdstuk om de instelling te bepalen). In elk daarvan moet je je onderzoeksvaardigheden gebruiken om moordsites te onderzoeken en de dader te bepalen uit een kleine lijst met verdachten. De meeste gevallen staan los van elkaar, behalve de laatste die rechtstreeks verband houden met het overkoepelende verhaal van de game.
Het kernpunt van het spel is de onderzoeksfase, waarin je het touchscreen gebruikt om door de plaats delict te navigeren voor bewijsmateriaal. In tegenstelling tot je typische point-and-click-avontuur, worden alle objecten die je kunt inspecteren aangegeven via markeringen. Hoewel genre-savvy spelers misschien denken dat dit het spel te gemakkelijk maakt, is het voordeel dat het zowel de vervelende oefening van pixeljacht als alle angsten elimineert dat je een zaak niet kunt oplossen vanwege een enkele ontbrekende aanwijzing.
Nadat u een lijst met inhoudingen hebt gemaakt, nodigt u de vermeende dader uit op kantoor voor een laatste ronde van vragen; hier is waar Mysteriekamer wordt heerlijk anime-smaakvol. Net als de 'in het nauw gedreven' sequenties in de Ace advocaat serie, wordt de dader komischer gefrustreerd als je bewijs presenteert dat zijn of haar verklaringen tegenspreekt. Hun kalmte wordt visueel weergegeven door een hart ingekapseld in steen, en elk van je beschuldigingen neemt de vorm aan van pijlen die letterlijk hun verdediging afbreken. Terwijl de eerdere gevallen vrij eenvoudig zijn, hebben latere gevallen last-minute wendingen die de schuld ergens anders op kunnen wijzen.
Hoe gespannen het spel ook wordt, er is nooit een risico van falen. Al zal je in een vroeg stadium zachtjes naar de juiste antwoorden leiden, maar zelfs in de meer complexe gevallen is de straf voor het presenteren van onjuist bewijs gewoon om opnieuw te kiezen. Je hoeft nooit een sectie opnieuw af te spelen alleen vanwege je fouten, waardoor het heel goed mogelijk is om je een weg te bruten. Er is echter een gevoel van hartelijke prestatie in het leveren van een eerlijke inspanning.
Het verhaal is niet zo enorm van opzet als dat van Al's oude man, maar die tekortkoming wordt gecompenseerd door een goed gedefinieerde cast. Alfendi zelf is een zachte kerel die de procentuele zekerheid van zijn vermoedens tot op de tiende plaats berekent, maar in de hitte van het verhoor verandert zijn gedrag in die van een sinistere, scherp-tongige wolf. Lucy is natuurlijk de slimme sidekick, die haar waarde wil bewijzen ondanks haar gebrek aan ervaring. Dan zijn er de ondersteunende personages en de criminele verdachten, elk met onderscheidende maniertjes en spraak.
De dialoog is een van de grootste hoogtepunten van de game. Mysteriekamer textualiseert met succes een reeks regionale dialecten - u kunt Lucy's dikke Cockney-accent bijna horen wanneer ze spreekt. Het is zo jammer dat er geen enkele stem is, gezien het ongelooflijke stemwerk in het algemeen Layton spellen.
.net interviewvragen en antwoorden voor ervaren
Het andere hoogtepunt is de ongelooflijke jazz-soundtrack, geproduceerd door beroemd Straten van Woede componist Yuzo Koshiro. Er is zoveel energie en intensiteit, alsof je een klassiek radiodrama speelt. Zodra je druk op je verdachte begint uit te oefenen, flikkeren de trompetten, gaan de trommels helemaal mentaal en voelt de speler zich volledig onder controle. Je hebt de geest van een super speurder en je hebt het themalied om het te bewijzen!
Mysteriekamer is ook een zeer verteerbare ervaring. Elk hoofdstuk voelt als een aflevering van een tv-programma - lang genoeg dat je je voldoende geïnvesteerd voelt, maar toch kort genoeg dat je een zaak in een enkele vergadering gemakkelijk kunt oplossen. Hoewel er frequente checkpoints zijn voor diegenen die absoluut moeten stoppen met onderzoek, het feit dat je een hoofdstuk kunt behandelen in de tijd die nodig is om te kijken CSI maakt het spel erg uitnodigend.
Bovenal is er iets enorm bevredigend om je denkpet op te zetten en een schrijnend moordmysterie op te lossen. Zelfs als er geen echt faalrisico is, creëert de game net genoeg spanning dat je voelt dat je acties een doel hebben. Voeg daar nog al die etalage aan toe - de bizarre personages, de overdreven ondervragingen, de muziek - en je moet behoorlijk geschrokken zijn om geen grote tijd te hebben.
Layton Brothers: Mystery Room is een prima metgezel voor de main Layton serie. Tenzij je dat echt heel erg mist highlights hersenkrakers, dat wil zeggen.
