review knee deep
De hele game is een podium
Hoewel het absoluut een avonturenspel is, gedreven door een verhaal, Knie diep lijkt meer op een toneelstuk dan op een videogame. Het vertelt het verhaal van de verdachte zelfmoord van een acteur in de rustige stad Cypress Knee in Florida, maar doet dit terwijl het doet alsof het een live optreden is, compleet met roterende setstukken en af en toe een solo.
Knie diep (Pc (beoordeeld), Mac)
Ontwikkelaar: Prologue Games
Uitgever: Prologue Games
Uitgebracht: 6 juli 2015
Adviesprijs: $ 19,99
In de loop van de drie acts van het spel besturen spelers de personages Romana Teague, Jack Bellet en K.C. Gaddis. Elke hoofdpersoon heeft zijn eigen persoonlijkheden en drijfmotieven, maar veel van de individuele karakterisering wordt bepaald door beslissingen en dialoogkeuzes die door de speler worden gemaakt.
Romana, bijvoorbeeld, is een blogger die haar redacteur probeert te redden na een schandaal dat haar in de buurt heeft ontslagen. Het is aan de speler om te beslissen wat dat schandaal was en of ze denkt dat het haar fout was of niet. Die beslissing kruipt later terug in dialoog en kan de meningen van anderen over haar kleuren voordat ze elkaar zelfs ontmoeten.
Al vroeg kon ik Romana-zijde hebben met demonstranten tegen een verouderd en redelijk racistisch monument. Toen ik met dezelfde demonstranten sprak als Jack, een aangespoelde en knorrige journalist, deed ik precies het tegenovergestelde en reageerde ik op de manier zoals ik dacht dat een conservatief stadje zou zijn. Ik bouwde een persoonlijkheid op voor de drie hoofdrolspelers in mijn hoofd en kon beslissingen in een gesprek dit laten weerspiegelen. Dit systeem zorgt er op indrukwekkende wijze voor dat spelers eigenaar worden van deze personages terwijl het verhaal zich ontvouwt.
Spelerskeuze is de drijvende kracht achter Knie diep , maar nooit op een manier die het algemene verhaal zal veranderen. De game zelf is hier vanaf het begin heel eerlijk over, waardoor na-game gevoelens van 'Maakte mijn beslissingen er echt toe' weg? De verteller vertelt spelers direct dat beslissingen die ze nemen alleen van invloed zijn op de gesprekken en relaties die zijn ontwikkeld.
Personages gebruiken aanwijzingen uit de stad en inwoners van Cypress Knee om verhalen te publiceren, afhankelijk van zowel hun baan als, nogmaals, de eigen perceptie van de speler van hun persoonlijkheden. De game bepaalt wanneer je een bericht schrijft en je kunt slechts een van de potentieel vele recent ontdekte aanwijzingen in elk bericht gebruiken. Het kiezen van waar je over wilt schrijven is net zo belangrijk als het beslissen welke toon (veilig, edgy of inflammatoire) je bij elke publicatie moet gebruiken.
Een opruiende blogpost over het onrustige liefdesleven van de dode acteur kan Romana's redacteur gelukkig maken, maar de kans is groot dat de vriendin van de man minder bereid is om geheime informatie te delen als je dat doet. Samen met het dialoogsysteem is de monteur voor het schrijven van blogs een van de beste onderdelen. Het is jammer dat het halverwege het spel min of meer stopte.
Het ingevoerde systeem is niet perfect. Ik zal dingen spoilervrij houden, maar er was een grote, leven of dood beslissing aan het einde van Act 1. Op de een of andere manier, toen ik Act 2 ogenblikken later laadde, was de game vergeten welk personage ik had besloten te redden . Dit was geen probleem toen ik het voor de tweede keer doorliep, maar het was een beetje onbevredigend om te zien dat een van de belangrijkste beslissingen zo werd genegeerd.
wat is de beveiligingssleutel voor een draadloos netwerk
Ik raakte overal een aantal andere bugs tegen, meestal tijdens de eenvoudige puzzel-minigames die verspreid lagen, maar het was nooit iets dat een snelle reset van het spel niet kon verhelpen. Bugs zijn slecht, ja, maar het lijkt erop dat het ontwikkelingsteam de feedback van gebruikers nauwlettend in de gaten houdt en problemen oplost wanneer deze zich voordoen.
Knie diep schijnt het helderst in de eerste aflevering. Act 1 is de best uitgebalanceerde van de drie wat betreft tempo en verhaalontwikkeling. Als het in latere afleveringen dezelfde kwaliteit had kunnen behouden, zou het een uitstekende game zijn. In plaats daarvan worden de dingen een beetje modder naarmate het vordert. De verhaallijnen van de drie protagonisten komen samen in Act 2 en markeren het einde van hun geweldige karakterontwikkeling. Op dit punt kunt u de focus bijna voelen weggaan van dynamische karakterisering naar de onveranderlijke plot.
Op zichzelf is het overkoepelende verhaal over moordmysterie niet slecht, het was gewoon niet zo aantrekkelijk als het had kunnen zijn als Romana, Jack en K.C. was blijven communiceren met het verhaal op hun eigen, unieke manieren. Knie diep is nog steeds een algehele goede ervaring, maar het is duidelijk dat de laatste twee afleveringen het potentieel van de game niet waarmaken.
(Deze beoordeling is gebaseerd op een build van de game die door de uitgever is geleverd.)
