review kentucky route zero
Alles is vreemder in Kentucky
Als ik het beschreef Kentucky Route nul als een punt-en-klik, zou ik het kort verkopen. Natuurlijk, het is afleverend - en ja, je beweegt je muis om te wijzen en klikken, maar deze game is iets anders. Iets groters. Iets beter .
Kentucky Route nul is verhaalgedreven, gevuld met intriges en sfeer. Het lukt me ook om mijn interesse in zijn wereld en universum meer te wekken dan die van Telltale De wandelende doden ooit gedaan.
Kentucky Route nul (Windows (beoordeeld), Mac, Linux (bèta))
Ontwikkelaar: Cardboard Computer
Uitgever: Cardboard Computer
Release: 7 januari 2013
MSRP: $ 25 (alle handelingen) / $ 7 (handeling 1)
Kentucky Route nul opent met protagonist Conway die in zijn vrachtwagen aankomt bij een benzinestation in Kentucky. Hij moet leveren aan Dogwood Drive, ziet u, en hij heeft een beetje hulp nodig om erachter te komen hoe hij daar precies kan komen. Als de lokale bevolking net zo betrouwbaar is als vriendelijk, kan men concluderen dat hij The Zero moet nemen.
Het duurt niet lang voordat dingen bizar worden.
Gameplay is traditioneel voor een klassiek avonturenspel. Als u op een gebied klikt, wordt Conway verplaatst en worden interactieve objecten duidelijk weergegeven. Ik heb niet zinloos op elke pixel geklikt om te zien wat wel en niet kan worden gebruikt. Ook zijn er geen behendigheidsspellen of puzzels. Nee, dit is gewoon een ouderwets, goed ouderwets verhaal. Wat een verhaal wordt het ook!
Zonder iets te bederven: elke ontmoeting in Kentucky Route nul is memorabel. Sommige zijn vreemder dan andere, maar ze hebben allemaal een voetafdruk in mijn hersenen achtergelaten waardoor ik meer vragen dan antwoorden kreeg. Het universum dat Kentucky Route nul creëert is er een die me dwingt rond te dwalen en de bezienswaardigheden te zien totdat die warme zuidelijke zon onder de horizon slaapt.
beste gratis software om de pc-prestaties te verbeteren
Het uitstekende schrijven tijdens het spel zorgt voor een behoorlijk memorabele cast van personages. Heck, zelfs de hond, die geen lijnen heeft, is zo'n geweldig karakter, gewoon door de manier waarop het wordt gebruikt, waardoor Conway nadenkt over een situatie terwijl hij hardop praat met zijn hondgenoot.
Het is aan de speler om te kiezen wat Conway bij elke interactie zegt, hoewel de overkoepelende plot tot nu toe niet wordt beïnvloed door deze acties. Het is meer als de rol van een acteur of zelfs een regisseur op zich nemen, waardoor de speler kan zeggen wat gewoon natuurlijk komt.
Na de eerste scène komt de wegenkaart beschikbaar, waarmee u naar nieuwe bestemmingen kunt reizen. Het is letterlijk een GPS-achtige wegenkaart die de speler, aangegeven door een gigantisch wiel, doorloopt door te klikken waar hij heen moet. Terwijl de volgende bestemming is geschreven in een handige elegante 'Notities'-sectie, met specifieke aanwijzingen over waar te gaan, kun je vrij rondlopen op de kaart. Als je dit doet, worden er af en toe een paar extra gebeurtenissen aan het licht gebracht.
Een aantal van deze gebeurtenissen viel op door de manier waarop ze worden overgebracht. Terwijl het grootste deel van het spel de speler in een 3D-omgeving laat klikken om te bewegen en te communiceren met objecten, valt het spel soms uiteen in min of meer een tekstavontuur. Deze secties zijn net zo goed geschreven als de rest van het spel, maar ze lijken niet op hun plaats.
Eerst dacht ik dat het misschien een teken van luiheid was van de kant van de ontwikkelaars. Maar toen ik er echt over nadacht, begon ik te veronderstellen dat het opzettelijk moest zijn. Misschien een eerbetoon aan de wortels van het avonturengenre. Misschien zijn er enkele personages, locaties en andere details waarvan de ontwikkelaar wil dat de speler verbeelding gebruikt om op te roepen, in plaats van welk 3D-model ze ook weergeven.
Sfeer is waar het allemaal om draait Kentucky Route nul . Alles, van de sombere visuals tot de kalmerende, maar onheilspellende geluidseffecten roepen een aangrijpend gevoel van plaats op. De visuals zijn vaak erg donker en de simplistische 3D-modellen van de personages doen genoeg om persoonlijkheid te geven terwijl ze het minste aan de verbeelding overlaten.
De geluidseffecten zijn subtiel en tegelijkertijd realistisch. Het is maar goed dat ze ook realistisch zijn, omdat ze soms het enige echte zijn dat je kunt vasthouden. De score is bijzonder solide en slaat precies de toon wanneer het nodig is. Met name één nummer zal je dagen later zeker neuriën. Het voelt heel zuidelijk aan, met een beetje bluegrass en een beetje evangelie gecombineerd.
Ik kwam wel eens een vreemde glitch tegen waar Conway door een muur liep, maar het kostte me een seconde om me af te vragen of het eigenlijk een bug was of gewoon een ander vreemd moment. Ik ben er vrij zeker van dat het een bug was. Dat is het mooie van het spel. Zelfs een bug die normaal de onderdompeling zou breken en de ervaring mogelijk zou bederven, liet me nadenken over de vraag of het wel of niet moest gebeuren. Om eerlijk te zijn, weet ik het nog steeds niet zeker.
Kentucky Route nul roept het gevoel op van oude spookverhalen verteld rond een kampvuur. Er is de vertrouwdheid van vrienden en familie rond een warm, door de mens gemaakt vuur, maar daarmee komt het zenuwslopende verhaal van het vreemde en ongewone. Het is prachtig bizar en perfect aangrijpend en verdient bovenal uw aandacht.
top 10 spionage-apps voor Android