review everything
Koop er een met het universum
Op het eerste gezicht lijkt een game met een titel als 'Everything' misschien moeilijk te beschrijven. Zoals proberen een show over niets te pitchen.
Gelukkig wordt het een stuk eenvoudiger als je het een beetje uit elkaar haalt. Alles is een spel over Every Thing. Simpel toch?
Alles (PC, PS4 (beoordeeld))
Ontwikkelaar: David OReilly en Damien At Fede
Uitgever: Double Fine Presents
Releasedatum: 21 maart 2017
Adviesprijs: $ 14,99
Ik zou de beoordeling daar beëindigen, maar als professionele Games Journalizer is het alleen maar verstandig om door te gaan. Elk ding in Alles 's kleine universum is speelbaar, van de kleinste rots tot de grootste melkweg. Als het in de game als een afzonderlijk object wordt weergegeven, kun je het besturen.
Precies hoe het te besturen is een vrij eenvoudig proces. Houd een schouderknop ingedrukt en markeer dat ding en voila, je bent een mier. Of een jeneverbes. Of een heliummolecuul. Of een continentale landmassa.
Dit roept natuurlijk de vraag op wat er precies in het spel kan worden gedaan, als je eenmaal een behoorlijk dom object bezit. Nou, je kunt bewegen. Alles wat je 'bezit' is in staat om te bewegen, zelfs rotsen, bomen en andere typisch levenloze voorwerpen. Zingen en dansen zijn ook opties, waardoor soortgelijke objecten zich in zwermen kunnen groeperen, rollend door het procedureel gegenereerde landschap zoals plastic speelgoed dat uit een speelgoedmand valt.
Over het enige waar je niet in kunt zijn Alles is een persoon. Er lijkt gewoon niets te zijn, ondanks de aanwezigheid van steden, gebouwen, auto's, vorkheftrucks en allerlei andere kunstmatige voorwerpen.
internet of things-bedrijven om naar te kijken
Dat wil echter niet zeggen dat het spel geen menselijke toets heeft. Het andere dat je in het spel moet doen, is het zoeken naar kleine gedachtebellen die willekeurig verspreid zijn over het universum, uitgestoten door verschillende objecten. De meeste gedachten lezen als diepzinnige tweets, maar anderen ontgrendelen clips van de lezingen van Alan Watts, de overleden Brits-Amerikaanse popfilosoof. Deze stukjes zijn wat scheiden Alles van een willekeurig aantal vaag diepgaande kunstspellen, omdat de lezingen voorlopig exclusief zijn toegevoegd aan de game via een deal met het Watts-landgoed.
De gesprekken zelf bevorderen een soort universalistische kijk, en moedigen luisteraars aan om zichzelf te beschouwen als onderdeel van een groter bestaan, waarbij onderscheid tussen 'zelf' en 'ander' niets anders zijn dan mentale barrières voor een breder perspectief. We zijn allemaal sterrenkinderen, enzovoort. Daterend uit de jaren '70 en '80, het standpunt van de 'eenheid van het universum' lijkt zelfs een beetje vreemd, maar tegelijkertijd is het misschien waardevol om te benadrukken hoe onderling verbonden alles is in een tijd waarin mensen meer verdeeld zijn dan ooit tevoren.
Ik ben niet uitgerust om je te vertellen of dat allemaal heel diep lijkt of niet. Ik weet niet wat voor soort filosofie of theologiecursussen je op school hebt gevolgd, dus de impact van de Watts-gesprekken zal erg van persoon tot persoon zijn. Desondanks waren ze nooit saai om naar te luisteren, en pasten ze in het spel zelf. Alles draagt zijn steentje bij om de visie van Watts op een groter, uitgebreider perspectief te versterken.
Ondanks de ietwat primitieve graphics van de game, is er iets heel cools om vanaf de atomaire schaal helemaal uit te zoomen tot buiten het universum zelf, in een meta-ruimte bewoond door abstracte vormen en vlakken. Het kan inspireren tot een zekere mate van ontzag, onder de juiste omstandigheden (misschien 's avonds laat, na een paar drankjes of een joint).
Voorbij dat alles ... er is niet veel aan Alles . Als het gevoel van schaal en openheid je niet aangrijpt, is het onwaarschijnlijk dat de filosofische wil dat doet. Hoewel er iets 'game-achtigs' is aan het proberen om absoluut alle mogelijke objecten in het universum van de game te bezitten, is het onwaarschijnlijk dat iemand het ooit zal proberen.
En toch op zijn manier, Alles voelt voor mij als een zachte, minder agressieve kijk op Katamari Damacy of Noby Noby Boy , een nieuwsgierige, reflecterende nieuwigheid die voor spelers met de juiste mindset iets diepgaands kan opwekken.
(Deze beoordeling is gebaseerd op een build van de game die door de recensent is gekocht.)
