kingdom hearts iii doesnt have 99 problems its combat is one
Hé, ziet er goed uit
Andy's Room is een absolute knaller. Als de E3-demo voor Kingdom Hearts III geopend, stond ik daar een moment vol ontzag voor wat Square Enix had gecreëerd. Ongetwijfeld een van de beste, meest kleurrijke games die ik heb gezien, het kostte me een moment om te beseffen dat ik een game speelde en niet keek Toy Story 3 . Pas toen Buzz en Woody begonnen te spreken, hun stemmen vergelijkbaar met de karakters die we kennen en waar we van houden, kwam ik terug naar de aarde. Dit is geen film, het is een spel. De horde van Heartless had me daar waarschijnlijk op getipt moeten hebben.
wat kan een .dat-bestand openen
Mijn tijd met KH3 werd doorgebracht in twee fasen van het spel: Andy's Room en het vechten tegen een enorm tweekoppig monster aan de kant van de berg Olympus. Beide fasen zijn ontworpen om me te laten zien hoe gevarieerd de gevechten zullen zijn in het eindproduct, omdat elke fase waarin een baasgevecht plaatsvond, een unieke gameplay vereist om te verslaan. Hoe verschillend deze veldslagen ook waren qua reikwijdte en ontwerp, ze hadden één ding gemeen: slordigheid.
Mijn ervaring met de Kingdom Hearts franchise is een van mij die mijn liefde ervoor probeert te rechtvaardigen. Ik ben vrij nieuw in de hele serie en heb alleen de majestueuze GBA-titel meer dan tien jaar geleden gespeeld voordat ik de 1.5 & 2.5 pack voor mijn PlayStation 4 vorig jaar. Toen ik eindelijk de hoofdgames van de serie kon spelen, had ik het moeilijk om erachter te komen waar de hype over ging. Het is leuk om Disney-personages in zoiets ernstigs als dit te zien, maar er is echt niets leuks aan dat gevecht; iets dat doorgaat Kingdom Hearts III .
Sora is snel en wendbaar en sluit gemakkelijk aan op elke vijand die dichterbij is, waardoor snelle combinaties met één knop mogelijk zijn. Het is hectisch in actie, want het is altijd iets meer geweest, gezien de enorme omvang van de podia in KH3 . Dit zijn grote gebieden met veldslagen die behoorlijk verspreid kunnen zijn. Het einde van deze gevechten ging meestal gepaard met het opsporen van die laatste Harteloze verstoppertje spelen van Sora, Goofy en Donald. Spreuken onderbreken nog steeds de actie, waardoor ik de richtingknop moet gebruiken om de spreuk te selecteren die ik wil; een proces dat langzaam en gemakkelijk te verknoeien is, afhankelijk van hoe opgewonden ik ben met de actie die plaatsvindt.
In mijn tijd met de demo was er echt geen goede manier om een volledig beeld te krijgen van de actie die plaatsvond, iets waar voor de hele serie. Maar ik was in staat om mijn tanden op elkaar te zetten en elke gekke wedstrijd in mijn mars naar de bazen te doorstaan. Op Olympus moest mijn team aan de voeten van de rotstitaan wegscheuren voordat het zijn lichaam oprende en een paar laatste slagen op zijn hoofd afleverde. Gevecht hier is net zo los als overal elders. De camera knipte constant door de benen van de titaan en vervormde de actie. Het beest opjagen was tegelijkertijd intuïtief en verbijsterend in de manier waarop het werd behandeld.
Na verschillende aanvallen op zijn hoofd te hebben afgeleverd en tegelijkertijd de geometrie van het monster te bestrijden, activeerde ik een prachtige mini-game waarbij mijn team in een elektrische Light Parade-versie van de Big Thunder Mountain Train-achtbaanauto werd geplaatst. Terwijl ik rond de baas dook, moest ik op zijn hoofden en handen mikken en er spectaculair vuurwerk op schieten. Op de Xbox One X waar ik op speelde, was er geen vertraging of stotteren. De schoonheid ervan was genoeg om af te leiden van het feit dat deze reeks veel te lang doorging in vergelijking met de rest van de strijd.
Het laatste deel van de Toy Story world nam mijn team mee naar Galaxy Toys waar de game veranderde van een actie-RPG in een first-person shooter. Als piloot een beetje speelgoedmech, moest ik mijn team beschermen tegen andere mechs geactiveerd door een lid van Organisatie XIII. De beweging van de mech was snel en eenvoudig te begrijpen, maar het ontbrak ook een klap. Gevecht hier is heel erg een uitbreiding van de rest van het spel, iets dat werkbaar is maar geen verfijning heeft.
Natuurlijk zou niets hiervan van belang moeten zijn voor franchisefans. Miljoenen mensen zijn nu veel te veel in de serie geïnvesteerd om terug te keren en zolang het gevecht werkt, wat het doet, is het goed genoeg om deze uitermate lange trilogie af te maken. Als een actie-RPG voor derden, Kingdom Hearts III loopt ver achter op zijn tijdgenoten. Als een stukje Disney-fanservice valt er echt niets te matchen in gaming.
Kingdom Hearts III lanceert 29 januari 2019 voor Xbox One en PlayStation 4.
