review tales berseria
'Magikazam!'
informatica powercenter interviewvragen en antwoorden
Toen ik er voor het eerst over schreef Tales of Berseria , Geloofde ik dat hoewel de game niet bijzonder baanbrekend of innovatief was, het toch een zeer gepolijste en consistent uitstekende ervaring opleverde. Destijds had ik maar 21 uur in het spel gestoken, wat betekent dat ik toen ik halverwege was, nog niet helemaal op dat punt was.
Nu dat ik het verhaal van heb gezien Tales of Berseria kwam tot het einde, checkte wat van de inhoud na de game en bekeek zijn voorganger snel - Tales of Zestiria - blijft mijn mening over het spel net zo consistent als mijn eerste indrukken me doen geloven? Voor het grootste deel, ja.
Tales of Berseria (PS3 (alleen Japan), PS4 (PS4 Pro beoordeeld), pc)
Ontwikkelaar: Bandai Namco Studios
Uitgever: Bandai Namco Entertainment
Uitgebracht: 18 augustus 2016 (JP), 24 januari 2017 (VS PS4), 27 januari 2017 (EU en pc)
Adviesprijs: $ 49,99 (pc), $ 59,99 (PS4)
Vanaf het begin wordt het meteen duidelijk dat het verhaal van Tales of Berseria neemt een beslist donkere toon. Je speelt als Velvet Crowe; een vrouw die, na drie jaar gevangenisstraf te hebben doorstaan nadat ze had gezien dat haar ziekelijk jongere broer ritualistisch werd opgeofferd door een man die ze voorheen vertrouwde, op kruistocht gaat om wraak te nemen op de persoon die haar zoveel wanhoop heeft veroorzaakt.
Terwijl Tales of Berseria Het verhaal bevat verschillende wendingen en enkele vrij belangrijke onthullingen die onmiddellijk herkenbaar kunnen zijn voor iedereen die een vluchtige blik op Zestiria - Het primaire doel van Velvet blijft hetzelfde gedurende het 50 uur durende avontuur. Dit wil niet zeggen dat haar wraakmotieven hetzelfde blijven naarmate het verhaal vordert, maar haar primaire doelstelling is overal consistent Wees blij looptijd.
De game zelf heeft ook geen tekort aan emotioneel beïnvloedende of ingewikkelde momenten. Tales of Berseria probeert vaak de hoofdpersonen als slechterik van aard af te beelden, zelfs als de werkelijke tegenstanders er aanzienlijk wreder in kunnen zijn.
Samenvoegen met Velvet op haar wraakzuchtige rampage is een ragtag cast van eclectische en soms moreel dubbelzinnige individuen. Deze personages hebben elk hun eigen motivatie om mee te doen Tales of Berseria is belachelijk geklede heldin, evenals hun eigen doelen en idealen. Bijvoorbeeld, Eleanor fungeert vaak als een folie voor de meer destructieve neigingen van Velvet, Laphicet kan de meer menselijke kant van de hoofdrolspeler van het spel naar voren brengen, en Magilou's zelfvoldane houding en voorliefde voor vreselijke woordspelingen kan vaak de broodnodige levendigheid naar de tafel brengen.
Zoals in andere zodanig spellen, Wees blij beschikt ook over optionele skits waarmee de personages de situaties waarin ze zich bevinden toelichten, meer achtergrondverhaal bieden of als een andere vorm van komisch reliëf dienen. Sommige van deze skits laten zelfs de beste lijnen van dialoog zien die de game te bieden heeft, en zijn zeker de moeite waard als je interesse hebt in Tales of Berseria gegoten.
Naast de eigenzinnige en sympathieke cast van personages, Tales of Berseria 's grootste kracht ligt in zijn vechtsysteem. Dit realtime vechtsysteem is zowel snel als responsief en legt sterk de nadruk op uithoudingsvermogen (ook wel 'Soul Gauge' genoemd) en resourcebeheer. Aan het begin van elk gevecht hebben partijleden een bepaald aantal zielen die op basis van verschillende criteria kunnen toenemen of afnemen.
Bijvoorbeeld, het opleggen van een statusconditie aan een vijand of het verslaan van hen zal de Soul-telling van een personage met één verhogen. Hierdoor kunnen ze op hun beurt meer acties op het slagveld uitvoeren, zoals Artes ontwijken, blokkeren of uitvoeren. Evenzo, als een vijand een statusvoorwaarde oplegt aan een van uw partijleden, zal de Soul-telling van dat personage met één dalen.
Partijleden hebben ook toegang tot 'Break Souls', waarmee ze een aantal potentieel verwoestende vaardigheden op het slagveld kunnen uitvoeren. De afweging hiervan is echter dat het de Soul-telling van hun tegenstander met één verhoogt, terwijl het eigen aantal met hetzelfde bedrag wordt verlaagd. Het resultaat hiervan is dat het voor een speler heel goed mogelijk is om het effect van zijn vaardigheden verkeerd in te schatten en de mogelijkheden van zijn tegenstander te versterken.
Het volstaat om te zeggen, weten wanneer je deze vaardigheden moet uitvoeren, wanneer je je moet terugtrekken van een vijand en het geschikte moment kennen om te slaan, is van cruciaal belang om te beheersen Tales of Berseria 's vechtsysteem. Er is echter een nadeel dat het in de meeste gevallen in de standaard moeilijkheidsgraad van het spel mogelijk is om je knop naar de overwinning te stampen. Het vechtsysteem schijnt alleen op hogere moeilijkheidsgraden en wanneer het wordt geconfronteerd met hardere bazen.
Laten we het er dus over hebben Tales of Berseria visuals. Vanaf het moment dat je deze game start, wordt het duidelijk dat deze is gebouwd met de beperkingen van de PlayStation 3 in gedachten. Dit komt omdat het - althans in Japan - ook een release zag op de tien jaar oude thuisconsole van Sony. Het resultaat hiervan is dat veel van de omgevingen qua ontwerp enigszins simplistisch lijken, en veel van de texturen van de game er wazig en blokachtig uitzien als ze van dichtbij worden bekeken.
Technisch gezien Tales of Berseria is op geen enkele manier een indrukwekkend spel. Gelukkig heeft de game in ieder geval een vrij mooie kunststijl die in actie heel effectief kan zijn. Ondanks de gedateerde grafische vormgeving, slaagden veel omgevingen, zoals het Manann Reef en de laatste kerker van de game, er toch in om indruk te maken op mij vanuit een artistiek standpunt.
Het andere voordeel van het vermijden van een grafisch intensievere visuele stijl is dat het ervoor zorgt dat de prestaties van de game consistent en soepel blijven. Ik heb zelden of nooit een significante of merkbare duik in meegemaakt Tales of Berseria is framerate. Hoe chaotisch een actiescène ook werd, de prestaties bleven overal ongelooflijk consistent. Ik moet echter benadrukken dat ik deze game alleen op een PS4 Pro heb kunnen testen, en het is heel goed mogelijk dat dit niet het geval is voor bezitters van een basis PS4-console.
Toch zou ik graag zien wat er zou kunnen worden bereikt als Bandai Namco Studios besluit de tien jaar oude console van Sony te laten vallen bij het werken aan een toekomstige aflevering in deze serie.
hoe u een nep-e-mailadres aanmaakt
Over het onderwerp milieuontwerp Tales of Berseria kiest ervoor om af te zien van de meer open eindes die behoorlijk prominent aanwezig waren Zestiria ten gunste van veel kleinere, beperktere kaarten. Deze omgevingen zijn vaak bezaaid met verzamelobjecten, zoals kruiden die de statistieken van een personage verhogen, vijanden om te vechten, Katz Spirits - die kunnen worden gebruikt om verschillende stukken cosmetische uitrusting te kopen - en schatkisten.
Hoewel dit misschien een beetje een afknapper is voor iedereen die liever had dat Bandai Namco Studios de meer open omgevingen van Zestiria , Ik kan het niet helpen, maar vind deze verandering ten goede. Tales of Berseria is een zeer lineaire en geleide aangelegenheid. Hoewel het spel af en toe een side-quest biedt, zijn deze afleidingen niet de focus van Tales of Berseria . In die zin vullen de kleinere en meer lineaire omgevingen deze meer gefocuste en geleide stijl van gameplay en verhalen behoorlijk goed aan.
Helaas, Tales of Berseria 's kerkers zijn niet bijzonder uitstekend. Bijna alle kerkers in het spel bestaan uit een reeks gangen met af en toe een vertakt pad, en met puzzels die nauwkeurig kunnen worden omschreven als 'hersenloos'. De meeste puzzels in deze kerkers omvatten het vinden en indrukken van een schakelaar in een of andere vorm om de deur te openen die nodig is om verder te gaan, met weinig variatie.
Zoals ik al zei in mijn Review in Progress, zou het woord 'consistent' gemakkelijk kunnen worden gebruikt om het grootste deel van mijn ervaring met nauwkeurig te beschrijven Tales of Berseria . Voor het grootste deel ben ik het nog steeds eens met dit sentiment. Zoals ik al zei, blijft de framerate van het spel grotendeels stabiel, maar ik ontdekte ook dat het verhaal van het spel in een zeer consistent tempo beweegt, met nieuwe gebieden en omgevingen die om de paar uur worden geïntroduceerd.
Helaas is dit niet altijd het geval, en er zijn een paar omstandigheden waarin het spel je zal dwingen om eerder voltooide kerkers opnieuw te bezoeken om door het verhaal te gaan. Dit komt vooral voor in de tweede helft van de game, waar je het gevangeniseiland opnieuw bezoekt Tales of Berseria opent hoofdstukken met grote frequentie.
De moeilijkheid van het spel is ook relatief consistent. Nooit had ik het gevoel dat het spel vereiste dat ik te lang in een gebied bleef hangen, zodat ik kan slijpen voor ervaringspunten of uitrusting. Door simpelweg bijna alle vijanden die ik tegenkwam neer te halen, kwam ik nooit in een situatie terecht waarin ik me overtroffen voelde door een van de uitdagingen die de game naar me toe gooide. Natuurlijk verandert dit wel als je de moeilijkheid naar een hogere instelling stoot - waar vijanden van een aanzienlijk hoger niveau zijn en waar genezing minder effectief is - maar iedereen die van plan is het spel in de normale modus te spelen, zal waarschijnlijk nooit voelen alsof Tales of Berseria De uitdagingen zijn onoverkomelijk.
In dit opzicht kan ik niet anders dan tot de conclusie komen dat Bandai Namco's beslissing om niveau-stimulerende DLC aan te bieden een slechte is, omdat het de indruk kan wekken dat de game alles zal doen wat in zijn vermogen ligt om spelers ertoe te brengen om te kopen in wat alleen kan worden omschreven als een pay-to-win-regeling. Dit is niet het geval, en hoewel ik niet zal dicteren wat mensen wel of niet met hun financiën moeten doen, zou ik afraden dit soort inhoud te kopen. Het is niet alleen een vorm van 'pay-to-win' DLC die een al gemakkelijk spel verder bagatelliseert, maar het is ook volstrekt overbodig gezien het feit dat Tales of Berseria vereist nauwelijks dat de speler niveaus in de eerste plaats slijpt.
Ik vond het ook frustrerend dat Tales of Berseria schakelt het gebruik van de Share-knop van de PS4 volledig uit gedurende de hele game. Als iemand die veel screenshots van games maakt, was de beslissing om deze functie uit te schakelen slechts een beetje irritant, zelfs als het op geen enkele manier een dealbreaker was.
Tales of Berseria is misschien niet de meest ambitieuze of innovatieve game ooit, maar dat is helemaal goed. Het kan een handjevol problemen hebben, waaronder het gedwongen terugtrekken, incidenteel hergebruik van kerkers en zijn ongeïnspireerde puzzels. Tegelijkertijd zijn de personages vaak sympathiek en onderhoudend, het verhaal van wraak is intrigerend en het vechtsysteem is snel en reageert snel. Als je al fan bent van - of nieuwsgierig bent naar - zodanig serie, dit is er een om uit te checken.
(Deze beoordeling is gebaseerd op een build van de game die door de uitgever is geleverd.)
