destructoid review blue dragon plus
Blauwe draak want de Xbox 360 moest ongelooflijk uitstekend zijn. Het werd gemaakt door de mensen van Mistwalker, ondersteund door de stamboom van enkele van de meest herkenbare namen in de JRPG-wereld - Sakaguchi, Toriyama en Uematsu om precies te zijn. Wat jammer dat de game eigenlijk een beetje onzin was.
Desondanks kun je een RPG-franchise niet onderdrukken (tenzij dit het geval is werkelijk mooi zo ), en nu kunnen we allemaal genieten Blue Dragon Plus op de Nintendo DS. Lukt het om beter te zijn dan de teleurstellende prequel, of stinkt het spel slechter dan de Poo Snakes die ster erin? Lees verder voor onze review van Blue Dragon Plus , waar we garanderen dat er Poo Snakes voor iedereen zal zijn.
Blue Dragon Plus (Nintendo DS)
Ontwikkelaar: Mistwalker, Feelplus, Brownie Brown
Uitgever: AQ Interactive
Uitgebracht: 19 februari 2009
Adviesprijs: $ 29,99
Blue Dragon Plus speelt zich een jaar na de gebeurtenissen van de eerste game af en presenteert zichzelf als min of meer een direct vervolg. Waarom ik een volledig vervolg op een heel ander systeem heb, is mij niet duidelijk, maar als je wilt dat dit verhaal iets voor jou betekent, moet je de originele game genoeg hebben gehad om bekend te zijn met de personages en gebeurtenissen. Het verhaal van deze game betekent niet veel voor mij.
Voor wat het waard is, is de hoofdschurk van de laatste game, Nene, opnieuw verschenen vanwege redenen en is aan zijn oude trucs. Het is aan Shu en zijn bende anime-archetypen om hem op te sporen, en om de mysteries van een magische kubuswereld te ontgrendelen die alles dreigt te vernietigen. Absoluut iedereen heeft nu een Shadow - een magisch wezen dat een personage helpt in de strijd - en ze werken allemaal samen voor wat plezier en stoeien met een paar dwaze wendingen langs de weg.
De dialoog is dom (veel gebruik van het woord 'verdorie') en er is een belachelijke hoeveelheid tekst voor wat uiteindelijk een nogal licht verhaal is. Wat betreft de gameplay zelf, Blue Dragon Plus is heel anders dan zijn voorganger en gebruikt meer een realtime strategie om te vechten dan je traditionele turn-based gameplay. Zoals je misschien al geraden hebt van de term 'realtime-strategie', gebeurt dit in realtime, waarbij personages en vijanden automatisch aanvallen als ze binnen bereik zijn. Met de stylus kunt u de unieke aanvallen en vaardigheden van elk personage selecteren, die u kunt gebruiken wanneer u maar wilt na een 'afkoelperiode' na gebruik. Over het algemeen werkt het vechtsysteem vrij goed en kan het behoorlijk plezierig zijn.
Elk personage heeft zijn eigen zeer unieke set vaardigheden en dient een bepaald gebruik op het slagveld. Jibral is bijvoorbeeld een verdedigingstank die geschikt is om aanvallen op te vangen en zwakkere eenheden te beschermen. Zola is snel, maar mist verdediging, waardoor ze handig is voor het leiden van vijandelijke eenheden over de kaart. Hoewel de verschillende eenheden heel goed zijn gemaakt, maken de chaotische aard van gevechten en de logge stylusbesturing het positioneren van personages erg moeilijk. Over het algemeen zul je zien dat het verplaatsen van Jibral voor een kwetsbare spellcaster gewoon niet praktisch is met de bedieningselementen en de aard van het RTS-formaat, niet geholpen door het feit dat vijanden zich vaak op één bepaalde eenheid concentreren, ongeacht je best vastgestelde plannen. Het is gewoon een stuk effectiever om 'Alles' te selecteren en je hele strijdmacht tegen de vijand te sturen, in plaats van elke eenheid op ingewikkelde, gespecialiseerde manieren te gebruiken.
Tussen elk gevecht kom je op een soort 'wereldkaart' terecht, waar je je partijen in verschillende beurten naar verschillende locaties kunt verplaatsen. Bijna elke ruimte waar je naartoe gaat, leidt tot een soort vijandelijke ontmoeting, hoewel er een aantal winkels verspreid over de kaart zijn waar je voorraden kunt aanvullen. De wereldkaart vertakt zich in veel verschillende richtingen en irritant Blue Dragon Plus wil dat je ze allemaal verkent, dus dwingt je om je feest vaak op te splitsen. Dit is waar het spel een beetje te veel wordt om te hanteren, omdat je een ongelijke kracht moet verdelen over een aantal verschillende partijen.
Hoewel nieuwe personages vaak worden gevonden, is het ongelooflijk vervelend om constant je rangen te moeten verdunnen, vooral met zoveel zwakkere eenheden die sterke eenheden nodig hebben om ze te ondersteunen, wat leidt tot onevenwichtige partijen. Dit gaat zelfs niet in op het onthouden van hoeveel personages je hebt, wie wat heeft uitgerust en wat al hun vaardigheden doen. De enige goedmaker is dat het spel niet ongelooflijk moeilijk is, dus vaak niet nodig hebben aan alles denken. De hemel helpt je als je willen wel.
Deze fouten opzij, Blue Dragon Plus biedt wel degelijk solide gameplay die fans waarschijnlijk zullen graven. Het RTS-formaat is verrassend leuk, zelfs als er interfaceproblemen zijn met de stylus, waardoor het moeilijk is om bondgenoten samen te brengen. De gevechten voelen vrij lang aan en de speciale vaardigheden zijn allemaal best leuk om te gebruiken. Het feit dat je met een Poo Snake mag spelen, is ook altijd welkom. Je ziet dat het een slang is, maar het is gemaakt van poep. Hilariteit heerst.
Er is voldoende inhoud om RPG-fans tevreden te houden, met extra missies en veel micromanagement. Natuurlijk wil alleen een echte fan van de serie zoveel tijd met de game doorbrengen, zoals Blue Dragon Plus doet weinig om nieuwkomers aan te moedigen zich eraan te houden. Het verhaal gaat ervan uit dat je al weet wat er aan de hand is en dat personages niet voldoende zijn ingevuld om iemand aan te spreken die er niet bekend mee is.
Grafisch gebruikt de game standaard, old school pixelart voor de personages en vijanden, wat niet spectaculair maar onschadelijk is. De Shadows worden weergegeven met een beetje meer pit en zien er allemaal vrij cool uit, en er is voldoende FMV-actie om je te verblinden met spectaculaire effecten en flagrante compressie. De muziek is allemaal nogal pakkend, met een paar memorabele deuntjes. Ook Poo Snakes.
Als je liefhad Blauwe draak , je zult deze DS-follow-up zeker leuk vinden. De strijd is leuk, zelfs voor degenen die niet bekend zijn met de serie, maar er is zeker niet genoeg om nieuwe spelers te verleiden, en velen zullen zich vervreemd voelen door een verhaal dat niet veel om hen geeft. Persoonlijk heb ik geen zin om het verhaal van deze game te zien afronden. Hoewel dit meestal geen probleem is voor vervolg, moet je echt een paar concessies doen wanneer je een game op een heel ander platform uitbrengt. Desalniettemin is het een behoorlijke kleine strategietitel die een aantal zeer opvallende tekortkomingen heeft, maar zeker niet slecht is.
Score: 6,5 - Oké (6s zijn misschien iets boven het gemiddelde of gewoon onschadelijk. Fans van het genre zouden er een beetje van moeten genieten, maar een flink aantal blijft onvervuld.)