de openingstijden van starfield laten bij mij geen goede eerste indruk achter
Ook niet het ergste.
Wanneer Fallout 3 gelanceerd, trokken mijn huisgenoten en ik ons allemaal terug in onze aparte kamers om de intro te spelen. Toen we tevoorschijn kwamen, hadden we allemaal verschillende verhalen. Eén is door de opzichter geslopen. De ander sprak met hen. Zoals vaak bij mij het geval is, schoot ik eerst en bood daarna mijn excuses aan.
De openwereldgames van Bethesda lijken te schommelen tussen spectaculaire introducties of minder geïnspireerde introducties. Morrowind moest je het papierwerk invullen voordat je de wereld in werd geschopt, zodat je een ongelukkige magiër uit de lucht kon zien vallen. Dolkval laat je in een zeer beginnersonvriendelijke kerker vallen. Fallout 4 laat je getuige zijn van het einde van de wereld. Dan is er Sterrenveld .
Sterrenveld vraagt je om naar enkele rotsen te kijken. Dan schop je het in een van de grijsste vergezichten die we sinds de late jaren hebben gezien, gewoon om je voor te bereiden op meer tutorials.
Het kon beter.
Planeet Beige
Voor alle duidelijkheid: ik zit er niet mee Sterrenveld . Ik hou meestal van Bethesda-openwereldgames, en hoewel ik niet super enthousiast ben over de ‘NASA-punk’-esthetiek en het planeethoppen, zal ik er uiteindelijk waarschijnlijk in terechtkomen.
Ik denk ook niet dat het een spel is behoeften om je te grijpen in de eerste X-aantal uren. Dit zou moeten gebeuren voordat je de kans krijgt om je interesse te verliezen, maar dat verschilt per game. De enige keer dat je binnen enkele minuten iemand moet pakken, is wanneer je een idee pitcht aan iemand die zijn of haar portemonnee in de hand heeft.
gratis dvd-kopieersoftware voor mac
De Sterrenveld Bij het openen trapte ik niet meteen op de rem, maar ik rolde wel een paar keer met mijn ogen. Ik veroordeel het spel dus zeker niet, maar ik laat nooit de kans op kritische analyse voorbijgaan.
Als waarschuwing bederft dit artikel een deel van de Sterrenveld gedetailleerd openen. Het zijn allemaal dingen die tijdens de tutorial gebeuren, maar als je niets wilt weten, speel het dan eerst. Je kunt later weer rondcirkelen.
wat is de beveiligingssleutel op een draadloze router
Hé, ben je wakker?
Je begint het spel als een gezichtsloze mijnwerker. Er is een indicatie dat je naar een belangrijke plek gaat, maar onderweg word je gedwongen te stoppen en te leren over het oogsten van mineralen met een laser. Vervolgens ga je naar de volgende kamer en vind je het allerbelangrijkste relikwie. Je raakt het aan en krijgt visioenen van Laser Zeppelin. Het is precies zoals Massa-effect , alleen heb je geen idee wat de inzet is. Dat zul je ook niet doen gedurende de rest van de introductie.
Ik waardeer in ieder geval de directheid die erin wordt overgebracht van Starfield opening. Je krijgt echt het gevoel dat het absoluut niet kan wachten om je de open wereld in te gooien. Je ontwerpt een gezicht en een achtergrondverhaal. Dan is het tijd om naar boven te gaan en nog meer sciencefictionkratten en dorre woestenij te bekijken. Het is op de een of andere manier minder interessant dan Fallout 3's Capitol Wasteland onthullend maar nog steeds beter dan Daggerfall's eindeloze strook mistige vlakheid.
Eindelijk rolt er iemand op en landt zijn schip om je te laten zien hoe geweldig het bezit van een ruimteschip is. Piraten druppelen achter hem aan, dus je mag op iets schieten om de boel kapot te maken. Dan zegt de man: 'Neem mijn schip. Geniet van je avontuur!”
Ik verfraai dat maar half. De dialoog gaat in een mum van tijd van nul naar wegwezen. Mensen zeggen dat het aanraken van het artefact je een speciaal doel heeft gegeven, maar niemand zal je vertellen wat dat is. Ze zeggen zoiets als: 'Je maakt nu deel uit van iets groters', maar weigeren daar verder op in te gaan. Ga je dood? Misschien. Heb jij superkrachten? Het lijkt er niet op. Ga gewoon het schip in en houd je mond.
Jij maakt hier nu deel van uit
Je hebt amper tijd om de stoel aan te passen en in een baan om de aarde te komen voordat je nieuwe brutale droid-partner roept: 'Oh shit, ik hoop dat je ruimtegevechten kent, want hier komen piraten!' En dan vecht je tegen ze. Opnieuw is de directheid indrukwekkend. dat waardeer ik Sterrenveld vertrouwt erop dat ik met heel weinig instructies een situatie van leven of dood kan winnen. Omdat ik het kan, en dat deed ik ook. Ik heb gewoon het gevoel dat mensen er een groter probleem van moeten maken.
Vecht iedereen in de ruimte? Is ruimtebestrijding het equivalent van fileparkeren in de toekomst, waarbij van je wordt verwacht dat je weet hoe je het moet doen en belachelijk wordt gemaakt als je dat niet doet?
Dus je vermoordt piraten, en in plaats van weg te rennen, vertelt je brutale robot je dat het tijd is om nog meer piraten in de ruimte te vermoorden. Hij zegt: 'Ze zouden onze missie in gevaar kunnen brengen?' Zeker, kerel. Ik ben er vrij zeker van dat piraten eenvoudigweg opportunistische overvallers zijn, en dat ze ons zullen vergeten zodra we naar een ander sterrenstelsel zijn gegaan. Je kunt me gewoon vertellen dat je een stel kerels wilt vermoorden. Ik zal het begrijpen; volkomen normale dingen.
Maar voordat je de eerste kerker binnengaat, Sterrenveld zegt dat het tijd is om dingen te scannen. Ik denk dat dit is om het gevoel van een ruimteverkenner over te brengen, maar ik heb bijna mijn limiet van het scannen van eekhoorns bereikt. Ik ben er vrij zeker van dat dit min of meer optioneel is, maar het lijkt een vreemde afleiding tijdens het fotograferen van kerels. Ik vind het ook raar dat het allemaal buiten een verlaten onderzoeksbasis ligt. Niemand stopte even om een foto van de rotsen te maken?
Sap is het knijpen niet waard
Je plundert je een weg door een kerker. Het is behoorlijk routineus, iets wat ik van een spel als dit zou verwachten Sterrenveld ’s openingstijden. Op een gegeven moment wijst mijn robotgenoot, nadat hij al twee sloten heeft gekraakt, naar een kluis en vraagt: 'Wist je dat je sloten kunt openbreken?' Ja, dat heb ik. Bedankt.
We gaan naar het dak waar de baaspiraat wacht. Nogmaals, ik fotografeer eerst voordat ik zelfs maar bedenk dat ik misschien met ze kan praten. Ik weet eerlijk gezegd niet zeker of dat een optie is. Het spijt me. Ik zag een explosieve ton naast hun schenen en schoot erop. Het is een reflex.
Eindelijk is het terug in het schip en een ruimtesprong naar de eerste stad. Je neemt de omgeving in je op en gaat dan naar de rooklounge voor ruimteonderzoekers, waar mensen die ruimterotsen aanraken rondhangen. Nogmaals, niemand kan me vertellen waarom ik speciaal ben of hoe ik plotseling deel uitmaak van ‘grotere dingen’. Hoe weten ze dat er nog grotere dingen zijn waar ze deel van uit kunnen maken? Niemand lijkt te weten wat er aan de hand is. ‘Het is een mysterie’, zeggen ze.
wat is de beste anti-spyware
Eén ding dat mijn wenkbrauwen deed optrekken, is dat iemand in de kamer probeerde de reden te rechtvaardigen dat ik zomaar in elke gewenste richting kon wegvliegen. Ze zeiden dat ze voorzorgsmaatregelen hadden genomen om ervoor te zorgen dat het schip alleen naar de plaatsen ging waar zij dat wilden.
Het spijt me, dus ruimtemoord was onderdeel van je reisplan? Ze hadden gewoon niet kunnen proberen uit te leggen waarom ik even op het kritieke pad zat, en ik zou het gewoon hebben geaccepteerd als iemand die de taal van videogames verstaat. In plaats daarvan roept het alleen maar vragen op, en het enige antwoord is dat de ruimteverkenners een route uitstippelden om ruimtesteen, moord en lunch op te halen.
Volg mijn enige simpele regel
Er zijn nog veel meer nitpicks waarmee je kunt maken Sterrenveld , maar dat zou oneerlijk zijn. Ik begrijp wat voor soort spel dit is en welke excentriciteiten bij het ontwerp horen. Ja, de manier waarop personages met je praten in normale dialogen is zenuwachtig en raar, maar ik begrijp de behoefte aan procedurele en ingeblikte animaties.
Ik denk gewoon dat, als introductie tot het verhaal en de wereld, de Sterrenveld opening is vrij zwak. In plaats van je langzaam onder te dompelen in de mechanismen en concepten, wordt er een hele hoop met de hand gezwaaid om je zo snel mogelijk de deur uit te trappen. Daarbij vergeet het je enige vorm van motivatie te geven, vestigt het niets dat je in zijn universum verankert, en komt het daarbij gewoon belachelijk over.
In het grote geheel is het geen probleem. Ik heb nog een honderdtal uren over Sterrenveld om met mij te klikken. Als Ik was aan het recenseren Na het spel was ik deze eerste hobbel in de bredere analyse van de dingen waarschijnlijk vergeten. Maar terwijl ik hier ben, kan ik net zo goed de keuze van het serviesgoed belachelijk maken.