chainmail bikinis lets not repair her armor
Gepromoveerd via onze communityblogs!
c ++ arrays in functies
( Er is veel te zeggen over de beruchte 'maliënkousenbikini'. Het biedt geen echte bescherming, het is alleen voor sex-appeal, en iemand zou echt haar wapenrusting moeten repareren. Jinx 01 ziet het er iets anders uit: misschien is het prima om als bikini-geklede catgirl te spelen. ~ Schaduw )
oracle pl sql sollicitatievragen voor 5 jaar ervaring
Ik ben onlangs begonnen met spelen Final Fantasy XIV . Als ik een keuze heb, speel ik altijd als vrouwelijk personage in games, dus heb ik een schattige catgirl-boogschutter gemaakt en haar Alisia genoemd; naar Alisia Dragoon. Ik heb gemerkt dat de personage-editor geen grote bust-verhoudingen toestond (toelating: ik heb het gemaximeerd), wat eigenlijk een beetje ongewoon is. Dat heeft om een of andere reden indruk op me gemaakt (omdat het 'progressief' is?), En alles was geweldig. Althans tot ik een paar uur in was en Alisia haar volgende pantserversie vond: de metalen bikini hierboven afgebeeld.
Toch zat ik daar, verscheurd tussen wat ik wist dat ik zou moeten 'voelen' - een soort verontwaardiging of afkeer van dit pantser - en wat ik er echt over voelde, namelijk dat het prima was.
In eerste instantie was deze nieuwe look een beetje schokkend. Alisia's pantser 'upgrade' was een tweedelig? Het heeft zeker het bewustzijn teweeggebracht dat Repair Her Armor en soortgelijke projecten bij velen van ons hebben gecreëerd - dat vrouwen in games de neiging hebben om onpraktisch pantser te hebben dat is ontworpen om met hun lichaam te pronken in plaats van ze te beschermen. Dat ze zijn ondergekleed en overmatig geprivatiseerd. De typische veronderstelling is dat dit een slechte zaak is omdat het objectivering bevordert en alleen wordt gedaan om mannen te prikkelen. Ik ken dit argument en op intellectueel niveau ben ik daar meestal geweest. Ik heb diploma's in Engels en antropologie, ik ben een liberaal, Ik weet hoe deze shit werkt en waar ik erop zou moeten staan.
is een netwerkbeveiligingssleutel die hetzelfde is als een wachtwoord
Maar ondanks dat vond ik het pantser helemaal niet erg. Ik voelde me een beetje schuldig. Was ik een slecht persoon omdat ik er niet aan dacht als mijn personage een schraal pak droeg? Was Alisia zelf een monsterlijke belediging van het feminisme geworden? Was ze als personage een vreselijk persoon die zich zo durfde te kleden?
Waarom stoort het me dan niet aan pantser op vrouwelijke personages in games? En is het slecht dat dit niet zo is? Het vergde wat zelfreflectie, maar ik vond een paar redenen waarom ik er over het algemeen goed mee ben.
- Links staat de hoeskunst van Boris Vallejo voor Gouden bijl II op de Sega Genesis.
Om te beginnen ben ik opgegroeid in de jaren '80. Conan, Red Sonya en de Boris Vallejo-stijlpersonages in film, kunst en games, droegen helemaal niet veel pantser. Ze vierden hun lichaam en toonden ze als een teken van macht en zelfvertrouwen. Het is niet 'realistisch', maar er is ook weinig van iets in fantasie-instellingen. In een spel als Kerkers en Draken pantser wordt meestal duurder en sierlijker naarmate zijn verdedigingskracht toeneemt - de veronderstelling is dat betoveringen de extra bescherming bieden in apparatuur op hoog niveau. Dus hoe het pantser eruit ziet, wordt een esthetische keuze gemaakt door het personage, de speler en de spelontwikkelaar.
Ten tweede val ik in het kamp dat het tonen van iemands lichaam een vorm van empowerment kan zijn. Toen ik jonger was droeg ik meestal strakke zwarte kleding - een slank, bijna vrouwelijk lichaam wordt als aantrekkelijk beschouwd voor goth-jongens en ik vond het leuk om te laten zien dat ik er een had. In feite viert gothic-cultuur in het algemeen seksualiteit. Wanneer een dergelijke weergave is een actieve keuze van de persoon , het is geen objectivering - het is zelfexpressie, zelfs empowerment. Ja, sommige mensen die ze bekijken, kunnen dit op een objectieve, negatieve manier doen. Maar waarom zou u hun mening bevoorrechten boven de mening van de persoon die zichzelf uitdrukt?
Ik zou graag willen denken dat we met games, net als in het echte leven, verder kunnen gaan dan de clichématige trope dat schraal kleding of seksuele expressie automatisch 'objectivering' betekent en negatief is. We gaan accepteren dat mensen in het echte leven empowerment kunnen vinden zoals ze willen, door zich te kleden zoals ze willen, en ik denk dat dat soort keuzevrijheid ook moet worden gegeven aan spelers en hun personages. Laat ze kleden zoals ze willen. Het is niemand anders dan hun eigen zaak.
Seks (uality) is persoonlijk
- Rij van Saint 3 heeft uitgebreide karaktercreatie- en aanpassingsopties.
Dit leidt allemaal tot een grotere vraag: als het gaat om hoe ik mijn personage kleed en ontwerp, waarom zou ik dan überhaupt behoefte hebben om mezelf uit te leggen? Uiteindelijk, als videogames fantasieën zijn, zoals fetisjen en andere persoonlijke smaken, lijkt het mij dat ze het beste als onbeschreven kunnen worden beschouwd. Als ik het leuk vind om een spel te spelen als een schaars geklede catgirl, wiens bedrijf is dat anders dan het mijne? Of mijn redenen puur seksueel of complexer zijn (hint: het is # 2), ik verdien het niet om beoordeeld te worden naar mijn smaak. De ontwikkelaars geven mij ook geen keuze die bij die smaak past.
Argumenten over schraal pantser, en over objectivering en 'overexualisatie', hebben de neiging om grote aannames te doen over de mensen die deze spellen maken en consumeren, en over hun motivaties voor het leuk vinden van schraal pantser en 'geseksualiseerde' karakters in het algemeen. Meestal gaan deze argumenten ervan uit dat de karakters worden gemaakt door (misogynistische) heteroseksuele mannen voor consumptie door (misogynistische) heteroseksuele mannen. Maar zelfs als schraal pantser alleen bestaat om te spelen voor mannelijke fantasieën ... wat is daar mis mee? Mensen spelen geen games om een didactisch model te zien van hoe de wereld er in het echt zou moeten uitzien. De redenen waarom ze het spel spelen en ervan genieten, en de verschillende aspecten ervan, zijn hun eigen redenen.
- De Shantae spellen zijn sexy op een leuke, speelse manier. Ik ben dol op ze.
Laten we nemen me als voorbeeld. Waarom speel ik een catgirl in Final Fantasy XIV ? Het is ... complex. Alisia doet me denken aan een overleden vriend, die ik graag zie als nieuwe avonturen beleven. Ze is ook een soort dochterfiguur. Ten slotte drukt ze de 'vrouwelijke' kant van mijn persoonlijkheid uit die ik in onze samenleving moet onderdrukken. Seksuele aantrekkingskracht op haar speelt hier geen rol in.
Vooral het vrouwelijke geslachtsdeel is belangrijk voor mij. Ik ben een 'vrouwelijke' man, maar ik kan dat niet in het echt in kleding of houding uiten zonder pesterijen en veronderstellingen over mijn seksuele geaardheid. Maar in videogames kan ik die kant van mezelf zonder oordeel uitdrukken door een 'geseksualiseerd' vrouwelijk personage te spelen. Wanneer Alisia gekleed is in schraal pantser, is ze geen seksueel object dat ik verlang. Liever, ze is een belichaming van mijn eigen, persoonlijke seksuele expressie en empowerment .
Niet helemaal de 'mannelijke blik' die je verwachtte, toch?
Kritiek houden constructief
Begrijp me niet verkeerd, ik denk dat kritisch naar gamen kijken vanuit een theoretisch perspectief prima is. Ik denk zelfs dat het een geweldige manier kan zijn om zelfreflectie en debat te stimuleren. Maar die intellectuele analyse moet niet worden gebruikt als een wapen om mensen of games op een moraliserende manier aan te vallen. In een wereld die steeds positiever wordt over hoe mensen hun seksualiteit kunnen uiten hoe ze kiezen, is het oordelen over hoe personages zich kleden - of poseren of handelen - steeds moeilijker te rechtvaardigen. Als je een stapje terug doet en de vrouwelijke personages zelf de keuzevrijheid geeft, dan zou ik oordelen dat ze antithetisch zijn voor een feministisch ideaal. Ook mogen spelers of ontwikkelaars geen oordeel vellen over hun gekozen manieren om zich uit te drukken.
Daar gaat het toch om, niet? Uitdrukking. Hoe mensen expressie en empowerment op hun eigen manier vinden. Ik zal elke dag vrijheid van meningsuiting nemen boven repressief oordeel.
Dus als u me wilt excuseren; Ik moet een kattenmeisje worden.
