review screamride
Meer als zacht geschreeuw
Toen ik de debuuttrailer voor het eerst zag Screamride , Ik nam aan dat het een simulator was. Opgroeien met Sim-themapark en Roller Coaster Tycoon , Genoot ik van het idee om mijn eigen commerciële park te creëren en te beheren en nieuwe en innovatieve manieren te vinden om mensen te enthousiasmeren.
Dat is niet wat Screamride is. In plaats daarvan lijkt het meer op een reeks minispellen gebaseerd op drie concepten: creatie, vernietiging en rijden. Dat doe je keer op keer, met gemengde resultaten.
Uiteindelijk is de formule van Frontier Developments een therapeutische manier om een middag door te brengen, zelfs met zijn fouten.
beste site om youtube-video's te downloaden
Screamride (Xbox 360, Xbox One (beoordeeld))
Ontwikkelaar: Frontier Developments
Uitgever: Microsoft Studios
Uitgebracht: 3 maart 2015
Adviesprijs: $ 29,99 (Xbox 360), $ 39,99 (Xbox One)
Geloof het of niet Screamride heeft eigenlijk wat schijn van een verhaal. In een dystopische toekomst heeft een megabedrijf thrillseekers aangeworven om verschillende gevaarlijke ritten en ervaringen te testen 'voor de toekomst van de mensheid'. Het is allemaal heel griezelig en voegt tegelijkertijd komische effecten toe, zoals mensen die van de boot af vliegen naar hun dood. Het is nooit lachen hardop hilarisch, maar het is een mooie balans van tonaal tot het punt waar ik meestal lach.
Waar ik het meest van hou Screamride is de inzet voor het thema. Of het nu gaat om de relaxte elektronische soundtrack of de heldere en mooie skylines, ik ben constant in een staat van therapeutische gelukzaligheid. Het eigenlijke spel daarentegen is heel simplistisch - vaak een foutje.
Alles is onderverdeeld in drie kernconcepten, verdeeld over zes verschillende zones. Je krijgt de subtypen 'Ride', 'Demolition' en 'Engineer', met ongeveer drie tot vier fasen voor elke activiteit. Een bepaalde score is vereist om door de campagne te gaan, wat ongeveer 10 uur zal duren om te voltooien.
'Ride' is waarschijnlijk de minst opwindende van het stel, want het is eigenlijk Kinect Sports zonder de Kinect. Sommigen van jullie springen misschien van vreugde over het gebrek aan motion controls, maar een behoorlijk beetje Kinect Sports Rivals was eigenlijk goed gedaan en innovatief. Met deze minigame bestuur je gewoon een achtbaan, letterlijk op rails, naar zijn bestemming. Jouw taak is om zo nu en dan een boost te geven en er niet vanaf te vallen.
'Demolition' is gemakkelijk mijn favoriet, en degene die ik het vaakst speel. Kortom, het is een 'opgerold' Boze vogels , in orbs met mensen erin als de 'kogels', om zo te zeggen. Je bestuurt een katapult terwijl je richt en schiet elke granaat in verschillende gebouwen en doelen, met een lichte aftertouch-bediening om je naar je bestemming te brengen. Op de Xbox One zijn de fysica mooi en is de vernietiging glorieus gedetailleerd.
Je krijgt hier ook behoorlijk wat afwisseling naarmate het spel toeneemt en je meer krachten geeft, zoals de ejection pod of de jet-propulsion pod. Om je chaos te belemmeren of te helpen, zijn er een aantal stootkussens, explosieve tonnen, muurblokken en basketbalhoepels om door te navigeren, wat in de loop van de tijd veel meer diepte toevoegt. Wat voelt als een basic Boze vogels kloon verandert uiteindelijk in iets veel meer dan je zou verwachten.
'Engineer' is het laatste stukje, dat eigenlijk meer een tutorial is voor de sandbox-modus. Je krijgt de onderzetters waarmee je moet spelen in 'Ride' en voegt je eigen wendingen toe zoals grotere drops, strakkere bochten en hogere heuvels. Het enige echte verkoopargument hier zijn uitdagingen, die niet aanwezig zijn in de sandbox-modus. Sandbox zal de grootste trekpleister zijn voor advertentietypen, omdat er veel meer tools tot uw beschikking staan.
Als je zo geneigd bent, kun je ook doelen toevoegen voor andere spelers en deze online delen. Er zijn al een aantal gekke ontwikkelaarscreaties die leuker waren om rond te rijden dan de campagne, dus alsof de community actief blijft, is er extra inhoud om in de rij te spelen. Dat is echter een groot 'als'. Het grootste probleem met Screamride is dat het creatieproces niet zo groot aanvoelt als het zou kunnen.
Ik hoopte dat ik erin zou kunnen springen en een gigantisch universum van ritten kon maken, maar in plaats daarvan gaf het spel me alleen kleinere eilanden om mee te werken. Het creëren van je eigen achtbaan met honderd meter hoge heuvels kan spannend zijn, maar het kan alleen zo ver gaan totdat je naar iets anders wilt gaan. In een toekomstig vervolg zou ik graag tien of meer concepten zien, niet drie, die allemaal samen werken.
Screamride is een beperkte ravotten, maar de kernselectie van minigames is leuk om te spelen. Het is leuk voor wat het is, of je nu een creatieve geest hebt of gewoon de boel wilt opblazen. Ik zie mezelf af en toe teruggaan om mijn beste score te overtreffen - ik ga gewoon geen maanden lang dingen maken.
(Deze beoordeling is gebaseerd op een build van de game die door de uitgever is geleverd.)