review recore
Potentiële en verspilde energie
( Bijwerken: Hier is een blik op de enorme revisie-update 'Definitive Edition' die in september 2017 live is gegaan. Deze inhoud is gratis voor bestaande eigenaren.)
'Zijn die kernen zwaar op je', Recore 's tegenstander vraagt tegen het einde van het spel. Of de ontwikkelaars het zich realiseren of niet, het is een toepasselijk stukje meta-commentaar. Recore zit boordevol ideeën - sommige geweldig en sommige niet - en hun collectieve heft alles naar beneden.
Recore is een goed voorbeeld van wat er gebeurt als een game is gebouwd op een solide basis, maar wordt aangetast door slecht ontwerp. Een tijdje blijft die basis stabiel. Dan begint het wat scheuren te vertonen. Uiteindelijk brokkelt het allemaal af.
Recore (PC, Xbox One (beoordeeld))
Ontwikkelaar: Comcept, Armature Studios
Uitgever: Microsoft Studios
Uitgebracht: 13 september 2016
Adviesprijs: $ 39,99
Dat afbrokkelen is tenminste thematisch consistent met wat er gebeurt Recore het universum. De aarde heeft een bocht genomen, dus de mensheid is een terraformatieproject op New Eden begonnen in de hoop het ooit bewoonbaar te maken. Hoofdpersoon Joule Adams wordt wakker uit cryoslaap om te ontdekken dat het allemaal mis is gegaan. De machines werken niet goed en zij is misschien de enige overgebleven mens.
Het verhaal gaat over grote concepten. Op macroniveau gaat het om Joule's zoektocht om precies te achterhalen waarom dit gebeurt allemaal. Sabotage, moord, opstand - dit zijn allemaal duidelijke motieven. De film en de dialoog brengen allemaal op gepaste wijze een verschrikkelijke situatie over, een die uit de hand loopt.
Maar van minuut tot minuut Recore komt neer op nauwelijks meer dan quests ophalen. Bijna alle vooruitgang wordt ommuurd door iets te verzamelen om vooruit te komen. 'Zoek twee kernen om deze deur te openen'. 'Verzamel de vier robotonderdelen om te leren vliegen'. Recore valt snel in een repetitieve gameplay-lus waar het nooit echt vanaf breekt. Wat nog belangrijker is, is dat die lus nooit de verhalende rechtvaardigheid doet.
Al dit verzamelen wordt aangedreven door twee hoofdsystemen: platforming en gevechten. Het platformen is er een van Recore 's helderste mechanica. Joule heeft te allen tijde een dubbele sprong en een voorwaartse streep. Ondanks het afleggen van lange afstanden en springen naar bewegende doelen, is Joule altijd fantastisch eenvoudig te bedienen. Landen met veel vaart werkt verrassend vaker wel dan niet.
De strijd is even groot, maar alleen in het begin. Dit is een third-person shooter met een lichte puzzelhelling. De aanvallende robots hebben verschillende kleuren. Met een druk op een richtingsknop komt Joule's geweer overeen met die kleur om extra schade aan te richten. Ze heeft ook een enterhaak die de kernen uit vijanden kan halen die weinig gezondheid hebben via een touwtrekken-minigame.
In eerste instantie is dit een traktatie. Maar het is helaas snel welkom. Recore De ontmoetingen evolueren nooit echt. Naarmate het spel vordert, zijn het dezelfde gevechten met robots die een hoger niveau hebben en meer schade aanrichten, maar je bent ook een hoger niveau en doet meer schade. Compounding is belangrijk, gevechten komen extreem vaak voor. Het wordt vervelend lang voordat het spel is afgelopen.
Dat zijn de belangrijke systemen, maar Recore zit vol met tal van anderen die nooit helemaal uitvallen. Joule wordt vergezeld door robots waarmee ze bevriend raakt, redt of bouwt tijdens haar reis. Ze kunnen worden gebruikt om de omgeving te doorkruisen of om te helpen bij gevechten. Ze zijn van onschatbare waarde en vormen een belangrijk onderdeel van het spel.
Thuis kan Joule bronnen op haar robotvrienden gebruiken. Aangezien er geen controle is over haar upgradepad, is dit het enige voorbeeld van Recore elk bureau aanbieden met betrekking tot verbetering. Sommige opties zijn: Nieuwe lichaamsdelen voor de robots maken, een mashup van die ledematen uitrusten, ze passief een boost geven door hun kernen te upgraden en het combineren van veel slechte pakkingen om minder betere pakkingen te maken.
Maar (en ik heb het gevoel dat ik dat veel zeg), het komt echt nooit op veel uit. Niet het upgraden van de robots lijkt prima te werken. Ze zijn nog steeds efficiënt genoeg in de strijd. Misschien zouden ze iets beter zijn, maar er is geen manier om de twee scenario's te vergelijken. Je moet gewoon vertrouwen dat ze waarschijnlijk marginaal zijn verbeterd.
Evenzo is er de mogelijkheid om kernen uit te schakelen tussen de robots. Bijvoorbeeld, de kern van de hond zou in Duncan de aap kunnen worden geplaatst, en dan zou de aap Mack zijn. Recore legt dit nooit uit en het is extreem schokkend. Ik dacht dat ik een baanbrekende bug had bij het verdienen van mijn vierde robot omdat Duncan plotseling iemand anders was en ik hem niet meer kon uitrusten. Het is duidelijk dat dit bedoeld was als een veel grotere nadruk voor Recore , maar dat het idee meestal ergens werd weggegooid.
Al deze systemen kunnen zorgen voor een aanvaardbare, zo niet opgeblazen, game, maar de moedwillige minachting van de ontwikkelaars voor de tijd van het publiek is een deal-breaker (onafhankelijk van het feit dat laadtijden tot twee minuten kunnen duren op Xbox One). Voor het grootste gedeelte, Recore vordert de speler met een constante snelheid. Speel gewoon de kritieke padniveaus Joule op een manier die beheersbaar is met de uitdagingen die binnenkort zullen worden gepresenteerd. Er zijn enkele gevallen van klein slijpen, maar het is meestal prima.
Toen eenmaal Recore initieert zijn end-game evenementen, de ontwikkelaars sturen je verschillende keren de open wereld in om het verhaal af te maken. Voor elke reis moeten er nog vijf Prismatic Cores worden gevonden, het meest waardevolle verzamelobject van de game. Een Prismatic Core krijgen is een opmerkelijke gebeurtenis. Plotseling, Recore wil dat je er 40 in totaal vindt ( Correctie: 45). Het is een belachelijk getal als je bedenkt dat de speler in staat was om misschien 15 tot 20 van hen tot dat punt te verzamelen, vaak door verhaalgebeurtenissen.
Dit komt neer op een fundamenteel misverstand over wat een open-wereldspel zou moeten zijn. De speler de optie geven om elk hoekje en gaatje te zoeken naar verzamelobjecten is een haalbare methode voor ongestructureerd spelontwerp. Maar van hen eisen dat ze dit doen om het spel te voltooien (met een bijna waardeloze kaart om op te starten) is onvergeeflijk. Als je nog steeds goede wil had opgeslagen voor Recore , zal het waarschijnlijk verdwenen zijn als je hier aankomt.
Het is allemaal jammer want Recore toont zoveel belofte in zijn openingstijden. Het is gemakkelijk om een manier te bedenken waarop al die ideeën zich in iets groots kunnen manifesteren. Maar dat doen ze niet. In plaats daarvan is het gewoon een wirwar van mechanica die nooit schreeuwt, gameplay die veel te snel oudbakken wordt en beledigend ontwerp. Systeemfout.
download audio van hoge kwaliteit van youtube
(Deze beoordeling is gebaseerd op een retail build van de game van de uitgever. Dale North, voormalig medewerker van Destructoid, heeft bijgedragen aan de muzikale score. Zoals altijd zijn er geen persoonlijke relaties meegenomen in deze beoordeling.)
