review mages mystralia
Citeer je tovenarij
Magie wordt vaak als vanzelfsprekend beschouwd in games. Het is gewoon een vaardigheid die je leert, waarop je later kunt drukken door op een knop te drukken of een menu-optie. Verdien een nieuwe spreuk, rust het uit en gebruik het dan onmiddellijk voor de effecten ervan zonder echt na te denken over hoe het is gemaakt.
Mages of Mystralia gaat dieper. Het erkent dat een jonge magiër die alleen haar vak leert, niet automatisch weet hoe de effectiviteit van haar spreuken te maximaliseren. Het breekt magie af tot de meest korrelige elementen en laat spelers vanaf daar opbouwen, wat resulteert in een breed scala aan mogelijke resultaten.
wat is de beste e-mailprovider
Dan verpakt het deze ingenieuze spellcrafting-engine in een fatsoenlijk klein avontuur.
Mages of Mystralia (Mac, pc (beoordeeld), PS4, Xbox One)
Ontwikkelaar: Borealys Games
Uitgever: Borealys Games
Uitgebracht: 18 mei 2017
Adviesprijs: $ 24,99
Installatie: AMD Phenom II X2 555 @ 3,2 GHz, met 4 GB RAM, ATI Radeon HD 5700, Windows 7 64-bit
De hoofdrolspeler kan Zia zijn, een jong meisje dat uit haar dorp is geworpen voor het tonen van magische aanleg, maar de ster van de show is het betoveringsysteem. Spreuken kunnen een van de vier elementen hebben, elk met verschillende eigenschappen en interacties met de omgeving. Vuurspreuken kunnen fakkels aansteken, ijsspreuken kunnen vijanden vertragen, elektrische spreuken kunnen schakelaars opladen en meer van dat soort dingen.
Wat de spreukvorming uniek maakt, is alles daarna. Naast de smaken zijn spreuken beschikbaar in een van de vier toedieningsmethoden: een melee-aanval, een projectiel, een effectgebied en een zelfbeïnvloedende modus. Elk van deze kan verder worden aangepast met extra runen, die het gedrag veranderen en in het algemeen de mana-kosten verhogen om te werpen.
Op zichzelf wordt het projectiel opgeroepen maar zweeft het gewoon op zijn plaats, wachtend op een domme vijand om erin te lopen. Maar door de Move-rune eraan te bevestigen, heb je een echte vuurbal om naar goblins te slingeren. De zelfspelling is standaard ingesteld op een elementair schild, maar het koppelen van de Homing-rune zuigt in nabijgelegen items en vijanden.
Het begint echt interessant te worden met spreuken die meer gebruiken dan alleen de basisgedragingen. Als de gedragsrunes werkwoorden zijn die definiëren welke actie een bepaalde spreuk ondergaat, dan zijn de augement-runen bijwoorden, die die acties wijzigen. Met die vuurbal die we eerder hebben gebouwd, kunnen we de willekeurige rune koppelen om de manakosten te verlagen, maar zijn pad onvoorspelbaar te maken. Of we kunnen dat item vacuüm nemen en de inverse augment gebruiken om onze eigen Force Push te ontwerpen, vijanden af te weren in plaats van ze aan te trekken.
Maar verreweg het coolste deel komt met het derde type rune, de triggers. Hiermee kunnen spreuken op verschillende manieren met elkaar worden gecombineerd. Met onze willekeurig bewegende vuurbal kunnen we ervoor zorgen dat wanneer het een vijand treft, het een gebied van effect werpt waar het raakt. Of we kunnen het zo maken dat wanneer een vijandelijk projectiel ons schild raakt, het niet alleen de schade blokkeert, maar ook automatisch ons eigen schot afvuurt.
Tegen het einde van het spel, met een reeks runen en geen tekort aan mana om uit te geven, kunnen de spreuken behoorlijk belachelijk worden, met kettingen met alle vier de elementen en alle vier de leveringsmethoden, allemaal uit een enkele cast. Sommige van de geweldige dingen die je kunt doen, worden getoond door de uiteindelijke baas, die spellcombinaties gebruikt die ik me niet eens had voorgesteld.
Combat heeft een vloeibaarheid waar meer nodig is dan alleen het spammen van de melee om te slagen. De zelf spell kan worden omgezet in een dash-vaardigheid, dus een gemeenschappelijke lus is projectiel om iets ver weg te raken, het te dempen wanneer het de afstand sluit, dan weg te rennen en te herhalen. De verscheidenheid aan vijanden is niet enorm, maar verschillende monsters vereisen verschillende benaderingen. Dat gezegd hebbende, de kunstmatige intelligentie is niet spectaculair en de meeste gevechten kunnen worden verslagen door afstand te houden met het dashboard en langzaam weg te chippen met andere spreuken.
Er is meer te doen met spreuken dan alleen vechten, en dit is waar Mages of Mystralia raakt een hoge noot. Puzzelkamers geven de wereld een doorbraak, waarbij meestal een aantal toortsen moet worden aangestoken of een schakelaar moet worden geactiveerd. Deze kamers vereisen bijna altijd een speciaal geconstrueerde spreuk of twee om dat ene doel te bereiken voordat ze worden weggegooid. Gelukkig staan de puzzels voorop of de speler de juiste runen heeft om ze op te lossen. (En het is vooral verheugend om een alternatieve oplossing te vinden en een puzzel te voltooien die het spel niet verwacht.)
Het vinden van nieuwe runen om te gebruiken is een hoogtepunt, maar er kan veel terugkomen in die richting. Door nieuwe vaardigheden te verwerven, ontgrendel je eerder onbereikbare gebieden en kun je eerder onoplosbare puzzels voltooien. En die puzzels kunnen nieuwe runen bevatten om de cyclus opnieuw te beginnen. De kaart is handig om uit te zoeken welke gebieden nog meer moeten worden verkend, maar het had gedetailleerder kunnen zijn of, nog beter, het zou geweldig zijn geweest om notities op de kaart te kunnen schrijven om beter bij te houden wanneer opnieuw te bezoeken bepaalde gebieden.
Narrative-wise, Mages of Mystralia doet niets bijzonders. Het is een bruikbaar verhaaltje over een jonge held, met voldoende voorafschaduwing om de lucht te verduisteren voor de grote onthulling. Het probeert wat drama te injecteren in de manier waarop de meeste spellen weten (spoiler: iemand sterft), maar er wordt zo weinig tijd besteed aan het leren kennen van de personages die het niet emotioneel beïnvloedt.
Aan het begin van de dialoog voelt het een beetje hoog en vreemd aan, alsof het geschreven is door een niet-native Engelse spreker, maar het vormt niet te lang en is niet merkbaar vreemd.
Mystralia gebruikt een zachte cel-shading voor zijn visuals die het een mooie uitstraling geven in close-ups, maar springt niet echt uit het top-down perspectief tijdens het grootste deel van de gameplay. Het kunstwerk is mooi, maar kan soms ook generiek aanvoelen.
is een netwerksleutel die hetzelfde is als een wachtwoord
Het hart en de ziel van Mages of Mystralia is zijn briljante spellcrafting-systeem. Het bedenken, creëren en testen van nieuwe spreuken heeft waarschijnlijk een paar uur speeltijd aan mijn spel toegevoegd. En de extra runen die over de hele wereld verborgen waren, waren een extra stimulans om te voltooien. Zowat alles wat hier geweldig is, is terug te voeren op het vermogen om vanaf de grond magie te creëren.
Al het andere is prima. Het is een fatsoenlijk avontuur met gevarieerde gevechten, coole baasgevechten en semi-interessante locaties. Ik ga er mee door totdat ik alles heb gekregen wat er te krijgen is, maar zelfs dan weet ik dat ik niet alles heb gezien wat er te zien is. Sommige van de leukste dingen die mogelijk zijn, worden niet geschreven door de ontwerpers, het wacht om te worden bedacht en gemaakt door een aspirant-goochelaar.
