review homefront
Het is slechts 16 jaar in onze toekomst. De nucleair bewapende Groot-Koreaanse Republiek heeft de infrastructuur van de Verenigde Staten afgebrokkeld met een catastrofale EMP-aanval. De Koreanen hebben de oorlog voor onze deur gebracht, onze mensen gevangengezet en ons eens zo groot land neergehaald.
Deze nachtmerrieachtige 'wat als?' scenario is de versie van Kaos Studios van een 'plausibele nabije toekomst', zoals afgebeeld in Thuisfront . Koop deze visie van het potentiële lot van ons land en je kijkt naar de opstelling voor een aangrijpend en emotioneel verhaal.
Helaas kan een fascinerend uitgangspunt je alleen zo ver krijgen, en de stukjes van Thuisfront De puzzel ziet er niet zo veelbelovend uit als ze op hun plaats worden geduwd.
selenium interviewvragen en antwoorden pdf
Thuisfront (Xbox 360 (beoordeeld), PlayStation 3, pc)
Ontwikkelaar: Kaos Studios
Uitgever: THQ
Uitgebracht: 15 maart 2011
MSRP: $ 59,99 (Xbox 360, PlayStation 3) / $ 49,99 (pc)
Als je geen fan bent van first-person shooters, zou je waarschijnlijk zeggen dat het genre de afgelopen vijf jaar niet erg ver is gekomen. Vanuit het perspectief van een buitenstaander lijkt dat standpunt geldig: veel van de spellen lijken op elkaar, waardoor je dezelfde dingen lijkt te doen met grotere geweren en flitsendere beelden. De waarheid is dat ontwikkelaars grote vooruitgang hebben geboekt in deze ervaringen, van het vertellen van verhalen tot subtiele aanpassingen in de kernmechanica.
Kaos Studios lijkt hier op te hebben geslapen: Thuisfront voelt als een game uit een tijdcapsule, een begraven rond de tijd dat mensen hun tankachtige Xbox-consoles inruilden voor de slankere, krachtigere Xbox 360.
Visueel kan de game het niet opnemen tegen de meest populaire triple-A shooters van vandaag, hoewel het dit probeert goed te maken met een huiveringwekkende ambiance. Vechten door Amerikaanse buitenwijken en stadsstraten kan een spannende, huiveringwekkende ervaring zijn. Rookpluimen stijgen op uit huizen en bedrijven die door oorlog zijn verscheurd, en iconische Amerikaanse symbolen zoals Amerikaanse vlaggen en herkenbare commerciële logo's liggen verbrand en aan flarden. Maar het is moeilijk om een oogje dicht te knijpen voor de gedateerde visuals van het spel, inclusief modderige texturen en een kleurenpalet dat zo overweldigd is door tinten groen en bruin dat vijanden en de omgeving soms niet van elkaar te onderscheiden zijn. De gezichten van personages zien er saai en levenloos uit, of ze nu bevelen schreeuwen of vergeefse pogingen doen om via dialoog contact te maken met de speler.
Wat de schiettechniek betreft, Thuisfront speelt het door en door veilig. Het slaagt erin om voorbij te schaatsen op adequaatheid en introduceert niets nieuws voor spelers om echt enthousiast over te zijn. Als je op zoek bent naar een game waarbij je een NPC volgt voor zes missies, waarbij je vijanden neerhaalt alsof je door een schietgalerij rent, Thuisfront is iets voor jou. Ik bedoel ook niet dat dat per se slecht is, als het is wat je wilt. De game houdt het goed genoeg vol als gemiddelde shooter, dus daar heeft het zeker zin in. Naar Thuisfront 's eer, en zonder iets weg te geven, is de finale van de campagne gemakkelijk een verzameling van de meest indrukwekkende momenten van de game. Maar gezien het feit dat je binnen vijf uur door het verhaal kunt blazen, is het zeker een geval van 'te weinig, te laat'.
Talloze andere problemen bederven de ervaring. Neem bijvoorbeeld de scripting van het verzetsteam waar je naast vecht. Vind je het leuk om voor een deur te staan, helemaal niets in volledige stilte te doen voor maximaal 30 seconden, terwijl je wacht tot je squadron deze opent? Wat dacht je ervan om vast te zitten aan een onzichtbare muur als je probeert onder een hek door te kruipen, maar je realiseert je dat je moet opstaan en opzij gaan zodat je partners als eerste kunnen gaan? Dit soort slordig ontwerp voelt minder aan als iets dat je zou zien in een triple-A-game van een grote uitgever zoals THQ, en meer als iets dat je zou verwachten van een goedkope PlayStation 2-titel. Het is niet alleen frustrerend voor de speler ('Open de% # @ & ing deur al, man!'); het breekt volledig het gevoel dat de wereld waar je voor vecht echt is.
Technische problemen zijn ook niet het enige dat de campagne tegenhoudt. Er is veel gepraat over hoe Apocalyps nu en Red Dawn co-schrijver John Milius werkte aan het script. Dat klinkt indrukwekkend op papier, maar bij de uitvoering zou je moeilijk moeten zeggen dat er een veteraan-auteur bij betrokken was.
Het is de verdienste van de game dat er een belofte uit de poort komt. In de eerste momenten van het spel zie je hulpeloze Amerikanen geslagen door meedogenloze Koreaanse soldaten en een moeder en vader meedogenloos worden geëxecuteerd voor hun snikkende adolescente kind. De basis van het verhaal is veelbelovend en het idee dat er niet wordt geslagen, geeft aan Thuisfront kan een sombere en zelfs emotionele actietitel zijn. Maar op het moment dat je een pistool in je hand krijgt, valt het allemaal uit elkaar.
Hoewel het idee om de katalysator te zijn voor wat het tij van oorlog zal veranderen, dwingend is, slagen je karakter en de mensen om hem heen erin om houten wegwerpers te zijn. Je hebt amper een enkele reden om om de hoofdrolspeler van het spel te geven en je NPC-sidekicks zijn ergerlijk als ze je niet in de weg staan. Als je verwacht Thuisfront barsten van doordachte dialoog en uitdagende verhalende situaties, bereid je voor op teleurstelling. De norse, vuile mond Connor, die je in elke missie moet volgen, is de ergste overtreder. Voorbeelddialoog: 'Verdomme!'; 'Zoek dekking!'; 'Dat noem ik nu Koreaanse barbecue!'; en mijn persoonlijke favoriet, 'Enemies in the Hooters!'
Voor alle misstappen en gemiste kansen van de campagne is er een zilveren voering voor Thuisfront : zijn multiplayer. Misschien sprong ik op het pistool toen ik suggereerde dat Kaos een dutje deed terwijl het FPS-genre evolueerde; het bekeek gewoon zijn multiplayer-competitie.
De kern is het 'Battle Points'-systeem, een in-game valuta die spelers beloont voor moorden en verschillende doelen en uitdagingen voltooit. Met behulp van punten kunt u voertuigen kopen, items upgraden en meer doen om u een voorsprong te geven. (Het is een bijzonder hoogtepunt om de aanvalsdrones van de game in handen te krijgen - op batterijen werkende, op afstand bestuurbare RC-auto's en helikopters.) Punten worden op zo'n manier uitgedeeld dat je niet alleen wordt gedwongen om te doden, te doden , doden. In plaats daarvan wordt strategisch denken beloond, net als het helpen van je teamgenoten of het bewaken van territorium. Het is geen volledig nieuw idee, maar het is goed geïmplementeerd in Thuisfront , genoeg zodat het zeker het vermelden waard is.
Niet te overtreffen door Plicht , Kaos heeft ook het nu verwachte nivellerings- en extraatjesysteem geïmplementeerd. Met meer dan 70 rangen en bijna 20 (zo niet meer die ik niet heb gezien) vaardigheden, is er veel inhoud om zowel te verkennen als te ontgrendelen.
Spelmodi bestaan uit de gebruikelijke Team Deathmatch-modi, samen met 'Ground Control', die vergelijkbaar is met de 'Frontlines' multiplayer-modus in de vorige shooter van Kaos met dezelfde naam, met teams die punten vastleggen en vasthouden op een kaart. Hoewel er maar zeven kaarten op de gameschijf staan, zijn ze allemaal enorm en goed ontworpen rond gamedoelstellingen. Fans van zware artillerie zullen ook blij zijn om een overvloed aan wapens tot je beschikking te vinden; het recht van een Amerikaan om wapens te dragen is zelden zo verzadigd als het is Thuisfront , dat is zeker.
Op veel manieren, Thuisfront De multiplayer-modi voelen als een evolutie van wat Kaos bood Frontlinies . Voor fans van de 2008-shooter is dit precies de game die je zoekt. Het slaagt erin om fris en gevarieerd te blijven met zijn grote verscheidenheid aan vaardigheden en upgrades en enorme slagvelden. Toch is het niet zo gepolijst of volledig uitgerust als een van de recente Plicht spellen, wat de ondergang kan zijn. Thuisfront 's multiplayer zal uiteindelijk alleen zo sterk zijn als de community die het ondersteunt; een paar honderd Black Ops en Slagveld speluitnodigingen zijn moeilijk te negeren.
Er zijn een aantal games die het gevoel hebben dat hun multiplayer-ervaring is aangepakt, een simpele kwestie van op de schijf en de achterkant van de doos komen om 'een paar' extra exemplaren te verkopen. Met Thuisfront , voelt het alsof het tegenovergestelde waar is: we hebben een solide multiplayer-ervaring afgesloten, gekoppeld aan een slordige en onderontwikkelde campagne.
Als u op zoek bent naar het totale pakket, Thuisfront komt niet eens in de buurt. Gamers die een bevredigende verhaalgestuurde campagne voor één speler willen, moeten de volgende bus naar Spelen nemen Halfwaardetijd 2 Weer Town. Maar fans van competitieve multiplayer moeten de nieuwste versie van Kaos op zijn minst een kijkje geven, zelfs als het onwaarschijnlijk is dat ze hun favoriete shooter zullen vervangen.