review disgaea 4 a promise unforgotten
Ondanks mijn mooie talent om mijn tanden in 100 uur lange JRPG's te laten zinken wanneer ik merk dat ik wat tijd wil hebben om te gamen, de Disgaea serie is er een die me heeft kunnen intimideren, grotendeels nadat ik uit de eerste hand accounts van fans hoorde die er letterlijk duizenden uren in hebben gestoken.
Fans van de serie, evenals nieuwsgierige toeschouwers, kennen het Disgaea serie om synoniem te zijn met hardcore slijpen dat leidt tot een obsessie met statistieken en cijfers, maar ik was verrast om dat te ontdekken Disgaea 4: A Promise Unforgotten is niet geheimzinnig of niet benaderbaar. Bovendien slaagde het spel erin om me helemaal in de maling te nemen en het naar een niveau te tillen dat veel hoger was dan een typische niche time sink.
Disgaea 4: A Promise Unforgotten (PlayStation 3)
Ontwikkelaar: Nis
Uitgever: NIS
Uitgebracht: 6 september 2011
Adviesprijs: $ 49,99
Disgaea 4 schuwt het scholastische kader van de vorige game in de serie ten gunste van een verhaal met een politiek thema, gericht op een vampier genaamd Valvatorez. Valvatorez, voorheen een gevreesde tiran, is sindsdien gedegradeerd tot de rol van Prinny Instructor in de gevangenis van Netherworld na het verliezen van zijn macht na een belofte om te stoppen met het drinken van menselijk bloed. Een reeks gebeurtenissen onthult een corrupt plan in de regering van Netherworld en Valvatorez is onbedoeld tegen de regering, terwijl zijn loyale rentmeester Fenrich, een weerwolf, van deze gelegenheid gebruik maakt om een volledige rebellie te produceren met de bedoeling zijn heer aan de macht te herstellen hij hield eens vast.
Het verhaal van Disgaea 4 is onafhankelijk van eerdere games in de serie, op enkele camee-optredens na, waardoor deze titel volledig toegankelijk is voor nieuwkomers. Het is ook interessant zonder zichzelf te serieus te nemen. Disgaea 4 is een dwaze game, evenals een eigenzinnige Japanse game, en dit is duidelijk aan het begin. Itembeschrijvingen zijn hilarisch, ik kwam een vijand tegen die 'Codblops' heette, de dialoog verwijst naar gameconventies (het doel van één personage wordt de laatste baas) en Valvatorez is een fervent voorstander en voorstander van de voedingswaarde van sardines. Disgaea 4 zit ook vol met woordspelingen. Ik ben dol op woordspelingen.
Het verhaal is beschikbaar, maar het werkt en een van de redenen waarom het werkt is omdat het spel vol zit met sympathieke, goed gedefinieerde personages. Het stemwerk in de game is goed, helpt karakterisering, en de personages vertonen allemaal een duidelijke ontwikkelingsboog die, ongeacht hoe verwacht of voor de hand liggend, de personages mij dierbaar maakte. Zelfs een personage dat later in het spel werd geïntroduceerd en waarvan ik voelde dat het de minst verlossende waarde had - waarschijnlijk vanwege zijn raspende stem en (opzettelijk) vreselijke persoonlijkheid - slaagde er op de een of andere manier in om tegen het einde te worden gehumaniseerd. De game is vreemd oprecht, zelfs wanneer het algehele verhaal in cliché, cheesiness en absolute waanzin begint te duiken.
Het andere leuke van het verhaal is dat aspecten ervan verweven zijn met de gameplay. Disgaea 4 heeft bijvoorbeeld variabele eindes, maar ze komen niet allemaal aan het 'echte' einde van het spel. Het verliezen van bepaalde belangrijke veldslagen in de loop van het verhaal, al in het hoofdstuk na de tutorial, zal het spel daadwerkelijk beëindigen. Na een van deze ongewenste doeleinden, word je teruggestuurd naar het begin, maar met dezelfde personages (zonder verhaalkarakters), niveaus, statistieken en uitrusting die je had toen je verloor, en begon een tweede 'cyclus' van het spel. Het is geen perfect systeem. Iedereen die er niet in zit voor de sleur herlaadt waarschijnlijk liever zijn save dan opnieuw door de voorgaande delen te spelen, maar het is absoluut een interessante manier om met een verschillend verhaal om te gaan.
Natuurlijk, het grootste deel van Disgaea 4 is de gameplay en het raken van die 9999 caps is nog steeds een ding dat je kunt doen. Het is een vrij eenvoudig op sprite gebaseerd, isometrisch strategiespel dat wordt gespeeld op een grid-systeem. De kern van het gevechtssysteem is Geo Blocks, die panelen kunnen veranderen, meestal met schadelijke en beperkende effecten op de personages van de partij. De meeste gevechten, met uitzondering van een handvol grotere kaarten, zijn gebaseerd op het omgaan met deze kunstmatige beperkingen, waarvan sommige behoorlijk irritant kunnen zijn en die allemaal volledig willekeurig zijn. Natuurlijk kan het een variabele strategie op kaarten afdwingen, waardoor spelers worden aangemoedigd om de blokken in hun voordeel te gebruiken, maar het is moeilijk te negeren dat het voelt als een vrij goedkope manier om dit te doen.
Terwijl slijpen een van is Disgaea 4 's grootste trekkingen, het is niet essentieel om door het hoofdspel te komen. Het is heel goed mogelijk om je team te versterken tot het punt waarop je de verhaalkaarten stoomt, maar een minder geneigde speler zou de meeste kaarten kunnen krijgen zonder overmatig slijpen als ze ze voorzichtig genoeg spelen. Natuurlijk waren er zeker sommigen die leken te kunnen lastig zijn, maar ik raakte van nature in een beetje sleurend naarmate ik meer betrokken raakte bij het spel en enkele van de verschillende dingen die het biedt verkend.
Naast het spelen en afspelen van de verhaalniveaus om verder te gaan, is er ook een functie genaamd 'Item World', waar je door opeenvolgende kaarten kunt spelen die letterlijk in alle items van de game staan, om ze op te laden. Door een bepaald aantal niveaus te wissen, kan het item in sterkte groeien, waarbij zeldzamere items een significantere statistische boost krijgen en opgestarte items over het algemeen sterker zijn dan een niet-versterkt item van een hoger niveau. Er is ook een functie waarmee je je eigen kaarten kunt maken en deze kunt delen via het PlayStation Network, evenals de mogelijkheid om piraten te maken en naar de itemwerelden van andere gebruikers te sturen om ze te kielhaulsen.
De politieke ondertonen van het spel spelen ook een rol in het Cam-pain HQ. Het is in feite een bord met individuele vierkanten, waarvan er meer worden ontgrendeld naarmate de verhaalmissies voltooid zijn, waar personages dicht bij elkaar kunnen worden geplaatst om de kansen op het uitvoeren van teamaanvallen te vergroten. Je kunt ook kwaadaardige symbolen op de kaart plaatsen om bepaalde bonussen de personages te geven die binnen het effectgebied van de symbolen vallen. Vanuit het hoofdkantoor van Cam-pain, ten koste van verschillende hoeveelheden Mana, kun je de senaat bellen om resoluties te bestellen en te proberen, variërend van het uitzetten van nieuwe party-personages tot het beschikbaar stellen van betere items in de winkel tot het toekennen van nieuwe kwaadaardige symbolen.
Zodra een senaatssessie is geroepen, kun je voorafgaand aan de stemming senatoren omkopen met items in een poging om ze aan je zijde te krijgen, of je kunt ze dronken krijgen van drank, ze in slaap laten vallen met chloroform, of ze opblazen met een mooie bom. Naarmate je vordert, groeit je politieke partij aan de macht, waardoor je meer en meer van je partijleden kunt benoemen in kabinetsposities, wat je meer gegarandeerde 'ja' stemmen in de senaat geeft, maar het smeren van de wielen van rechtvaardigheid verliest nooit zijn aantrekkingskracht. Hoe dom het ook is, ik kreeg een vreemd gevoel van voldoening van het omkopen van senatoren om mijn resoluties goed te keuren; misschien is het gewoon mijn liefde voor doodshoofding.
Disgaea 4 is zeker niet voor iedereen. Het is een 2D, op sprite gebaseerde titel en er is niet eens veel detail te zien buiten de karakterontwerpen (hoewel de levendige kleuren worden gewaardeerd in het monochrome kleurenpalet van tegenwoordig). De game is ook weer volledig absurd en beslist Japans. De beperkte camerahoeken zijn af en toe vervelend, vooral op drukke kaarten, de Geo Block-beperkingen kunnen irritant zijn om mee om te gaan en er is een milde vertraging in de latere stadia als je eenmaal toegang hebt tot vaardigheden die ongeveer tien panelen tegelijk kunnen targeten.
Dat gezegd hebbende, de gameplay is verslavend, vooral voor fans van de turn-based strategie en JRPG-genres, en er is een enorme hoeveelheid content om doorheen te waden - de post-game is gevuld met buitengewoon krachtige bazen en extra missies. Belangrijker, Disgaea 4 heeft er een zekere charme aan, grotendeels dankzij de verfrissende lichtheid en sympathieke cast, die de algehele aantrekkingskracht van de game aanzienlijk toevoegt.
besturingssystemen waarop Windows-programma's worden uitgevoerd
Disgaea 4 heeft een duidelijk zelfgevoel en omarmt al zijn absurditeiten en presenteert ze in een verrassend smakelijk pakket, of je nu ervoor kiest om je voeten nat te maken of helemaal in de bruisende tijdbak te duiken.