review demetrios the big cynical adventure
Houd de Vita raar
Er is iets bewonderenswaardig aan een enkele persoon die een kunstwerk maakt. Of het nu gaat om een film, een lied, een stukje animatie of een videogame, je moet de visie en werkethiek respecteren van deze individuen die zelf doen wat teams van honderden soms niet kunnen realiseren.
Demetrios: The Big Cynical Adventure is het werk van meestal één man, Fabrice Breton. Eerder dit jaar uitgebracht op Steam, het is nu beschikbaar op de PlayStation Vita, waardoor een nieuw publiek de mogelijkheid krijgt om te zien wat mogelijk is wanneer een persoon zijn passie volgt en een game maakt waarbij je zou kunnen zeggen: 'Heb ik echt geld uitgegeven aan dat?'
c ++ codering interviewvragen
Demetrios: The Big Cynical Adventure (Vita (beoordeeld), pc, Mac, Linux)
Ontwikkelaar: Cowcat
Uitgever: Cowcat
Uitgebracht: 6 december 2016 (Vita), 31 mei 2016 (PC, Mac, Linux)
Adviesprijs: $ 9,99
Demetrios: The Big Cynical Adventure is een point-and-click avonturenspel in klassieke stijl dat bedoeld is om de eeuwenoude vraag te beantwoorden die ik net heb verzonnen: spelen mensen een spel met nul sympathieke personages? In Frankrijk speel je als Bjorn, een eeuwig brak kunsthandelaar dat op de een of andere manier zijn eigen zaak heeft, compleet met een fysieke winkel. Na een nacht van zwaar drinken wordt Bjorn aangevallen in zijn appartement en wordt een stenen tablet van hem gestolen. De volgende dag begint een avontuur dat hem, zijn buurman Sandra en haar dochter Caroline naar exotische plaatsen zal brengen terwijl ze proberen het mysterie van de aanval van Bjorn op te lossen en wat deze tablet zo speciaal maakt.
Net als de klassieke avonturengames van weleer, zul je je tijd erin doorbrengen Demetrios praten met personages en scanomgevingen voor aanwijzingen en hulpmiddelen die je nodig hebt om vooruitgang te boeken. Met aanraakbediening is het controleren van uw omgeving naadloos. Als u met uw vinger op het scherm drukt, wordt ingezoomd om u een duidelijker beeld te geven. De kunst hier is anders dan elke andere game die ik heb gespeeld en dat is een goede zaak. De esthetiek is helder, kleurrijk en soms walgelijk.
Het is belangrijk om het landschap zorgvuldig te scannen, want zo vind je cookies. Deze werken als de hintmunten van de Professor Layton serie en er waren een paar puzzels waar ik op moest vertrouwen om de oplossing te vinden. Sommige daarvan waren omdat ik dom was en een voor de hand liggend antwoord miste, maar anderen hadden meer stompe oplossingen. Het is leuk dat tools die je verzamelt meerdere toepassingen kunnen hebben, maar sommige van de toepassingen die ik nooit zou hebben ontdekt zonder gewoon elke tool in mijn inventaris te gebruiken om te zien wat werkt. Antwoorden moeten logisch zijn en een paar hier niet. De moeilijkheid van puzzels vereist ook een neusduik aan het einde, die je op een soort lage toon naar de finish brengt.
Toen ik zei dat er geen sympathieke personages in deze game waren, was dat niet overdreven. Natuurlijk, er zijn enkele kooks die je tijdens je zoektocht tegenkomt, maar dat zijn allemaal bitspelers. De hoofdcast is gewoon verschrikkelijk. Bjorn is schurend, Sandra voelt als een slechte mix van vier onaantrekkelijke vrouwelijke karaktertrekken, en lieve, kleine Caroline wordt verondersteld iets van een ondeugende, bratty kind te zijn, maar in plaats daarvan komt ze eruit als een teef. En nee, ik heb er geen enkele moeite mee om een achtjarig meisje een teef te noemen. Ik denk dat het heen en weer tussen haar en Bjorn komisch was, maar het viel bijna altijd plat.
Als het spel maar één ding heeft, dan is het wel raar. Er zijn zoveel eigenaardigheden te vinden dat ik gewoon bleef spelen om te zien wat er zou komen. Er zijn carnies die je zullen doden of kussen, paarse vibrators van de Eiffeltoren, schoten op Nathan Drake en de niet in kaart gebracht series, UFO's en vele belachelijke doden om te ontgrendelen. De dood zet je niet te veel terug, want zodra je opnieuw bent opgestart, word je meteen teruggebracht naar waar je de keuze hebt gemaakt die tot je ondergang heeft geleid, dus je bent nooit zo lang buiten de actie.
Het is goed dat het verhaal zijn raarheid omarmt (evenals zijn grove, scatologische humor), want als je dat allemaal weghaalt, is het niet zo'n goed verhaal. De schurk is veel te vroeg ontdekt, er is geen karakterontwikkeling te zien en het einde dat ik kreeg, hoewel een beetje humoristisch, liet me denken dat de afgelopen 10 uur helemaal voor niets was geweest.
cisco networking interviewvragen en antwoorden pdf
Het grote avontuur van Demetrios is niet zo cynisch, maar het is zeker vergeetbaar. Ik kan niet zeggen dat het spel slecht is, want dat is het niet, maar ik zou je ook zeker niet vertellen dat het goed is. In plaats daarvan is het niets meer dan een naam die is toegevoegd aan een lijst met titels die ik heb verslagen, en het zal nooit meer zijn dan dat.
(Deze beoordeling is gebaseerd op een build van de game die door de uitgever is geleverd.)
