Recensie: Choo-Choo Charles

recensie choo choo charles

pl sql sollicitatievraag voor ervaren

Hij zal rond de berg komen

Wanneer Choo Choo Charles voor het eerst aan de wereld werd onthuld, kreeg ik dat gevoel dat te mooi was om waar te zijn. Natuurlijk, het zag er erg leuk uit, maar hoe bouw je een heel spel rond het vechten tegen een kwaadaardige trein? Ik werd er toen aan herinnerd dat ik er hetzelfde over dacht Happy's Humble Burger Farm , die toevallig ongeveer een jaar geleden werd uitgebracht. Zullen Choo Choo Charles mijn volgende horrorobsessie worden?

Nee.

Maar dat is niet zo vernietigend als het lijkt. Sterker nog, als er iets is waar ik echt respect voor heb Choo Choo Charles , het is dat het precies weet wat het is en gefocust is om dat te leveren. En dat doet het.

Choo Choo Charles ( PC )
Ontwikkelaar: Two Star Games
Uitgever: Two Star Games
Vrijgegeven: 9 december 2022
Adviesprijs: $ 19,99

Je speelt als archivaris slash monsterjager, wat absoluut het beste beroep is dat ik me ooit kan voorstellen. Welke papieren heb ik nodig om die baan binnen te halen? Hoe betaalt het? Als Choo Choo Charles Als er iets aan de hand is, zou ik niet eens mijn eigen uitrusting hoeven te leveren, want die is er al op dit geïsoleerde eiland.

Je wordt naar het eiland Aranearum geroepen om af te rekenen met wat wordt beschreven als een monster dat 'halve trein, halve giga-spin' is. Ze noemden het Charles, wat een behoorlijk respectabele naam is om een ​​angst achter de sluier van waanzin te geven. De mijnwerkers van het eiland hebben al het voorwerk gedaan om de ondergang van Charles te plannen, ze hebben alleen iemand nodig die gek genoeg is om het voor elkaar te krijgen.

Bij aankomst ben je uitgerust met een trein en laat je los. Je doel is om de uitgestrekte sporen van het eiland af te leggen en de verschillende NPC's te ontmoeten. Ze geven je de sleutels van de plek waar de eieren van Charles worden bewaard, voorzien je van schroot om je trein te upgraden en beladen je met wapens om het monster op afstand te houden. Dat is alles, maar het zal niet gemakkelijk worden, want Charles is niet het enige monster op het eiland, en een heleboel sekteleden zouden liever hebben dat je hem niet tegenhield.

Ik weet niet hoe geweldig ik het vind om een ​​trein te fotograferen, vooral een die is opgezet op een betere infrastructuur dan de meeste gemeenten ooit zouden kunnen dromen. Lid worden van sekteleden is echter geen optie, dus ik denk dat het jachtseizoen is. Buster Keaton zou het tenminste goedkeuren.

Een bescheiden beroep

Er is ook Charles. Hij zwerft ook over het eiland, en terwijl je reist, hoor je misschien zijn verre fluitje terwijl hij je locatie nadert. Op voorwaarde dat je in de veiligheid van de ijzeren baarmoeder van je trein bent, kun je hem afweren. Helaas moet je die veiligheid nogal vaak verlaten, al was het maar om van spoor te wisselen. Luister naar dat fluitje; zijn helse Choo-Choo die zijn komst voorspelt. Hij is de kleine motor die kan... vermoord jou.

Grotendeels worden ontmoetingen met hem tot een minimum beperkt, wat een geweldige manier is om zijn mysterie te vergroten. Hem wegjagen is niet zo moeilijk, dus als hij om de paar minuten in de schijnwerpers staat, zou zijn waargenomen dreiging aanzienlijk verminderen. De donkere en sombere sfeer van de game is ook een geweldige look voor hem. Hij slingert door de bomen en jaagt je staart achterna met niet aflatende vastberadenheid. En dat is het. Alles in, Choo Choo Charles liep ten noorden van 2 uur voor mij, wat lang genoeg is om waar voor je geld te krijgen, maar niet zo lang dat je beseft dat er geen trucs achter de hand zijn.

Het verste dat je echt van deze kerngameplay komt, is rondsluipen rond sekteleden, maar de meeste side-quests gaan gewoon van punt A naar punt B en soms terug naar punt A. Het werkt als een raamwerk, maar doet ook niets inventief. Het beloont je goed voor je betrokkenheid bij de inhoud, dus er is weinig kans op teleurstelling.

Laatste trein naar nergens

Gewoon werken lijkt het doel van Choo Choo Charles . De kerngameplay was al vastgesteld, dus het is ambitieus om er een compleet pakket van te maken. De graphics werken, maar ze willen niet dat je te dichtbij komt. Het is een mix van verzamelde middelen en modellen met texturen die eruitzien als tijdelijke aanduidingen. Een cartoonachtige, met de hand getekende look zou een mooie esthetiek zijn, maar het is vermengd met generieke middelen, dus er is geen samenhang. Het werkt. Ik vond de aanpak niet toegevoegd aan of afbreuk doen aan het eindproduct.

Personages bewegen hun mond niet als ze praten, de muziek is er gewoon en het verhaal doet niet echt iets heel cools. Het is een zeer tijdbewuste productie, en dat voelt buitengewoon gepast. Het is op zijn best als je gewoon over de rails rijdt en aan je trein sleutelt, maar dat kan maar zo lang worden uitgerekt.

Dat wil niet zeggen dat er niets is Choo Choo Charles had kunnen doen om een ​​meer meeslepende ervaring te zijn. Momenten met de sekteleden zijn een beetje teleurstellend, omdat je personage verrassend veel hagel kan nemen voordat hij omvalt. Gevechten buiten de trein, of gewoon meer momenten waarop Charles je zou kunnen kwellen wanneer je het meest kwetsbaar bent, zouden op prijs zijn gesteld. Evenzo kan een mooier terrein of een bepaald moment de schrikfactor een beetje hebben verhoogd. Ik veronderstel dat als er ooit een vervolg komt, die bruggen kunnen worden overgestoken.

De grote afbeelding

Zoals het is, Choo Choo Charles is wat er op de doos staat, en dat is oké. Als je een titel wilt spelen met trein-tot-trein-gevechten, dan heb je het hier. Het is vakkundig uitgevoerd en gezien zijn unieke uitgangspunt verdient dat wat rekwisieten. Het gaat gewoon op geen enkele manier boven en buiten.

Dat is prima. Choo Choo Charles had op zoveel manieren kunnen worden uitgerekt, opgeschud of verwaterd. Eventuele extra penseelstreken hadden afbreuk kunnen doen aan het grotere geheel, maar Two Star Games deed dat niet. In plaats daarvan concentreerden ze zich op het leveren, en dat deden ze. Het is klein, strak en de ambitie gaat niet verder dan het centrale concept. Gelukkig is dat centrale concept een behoorlijk sappige hap.

_{(Deze recensie is gebaseerd op een door de uitgever geleverde versie van de game in de winkel.)}

6.5

Akkoord

Iets boven het gemiddelde of gewoon onschadelijk. Fans van het genre zouden er een beetje van moeten genieten, maar er zullen er nogal wat onvervuld blijven.