review watch dogs
Had ik de Spider-Tank genoemd?
Wat ik het leukste vind aan mijn werk, is dat ik alles in de finale kan testen, klaar om vorm te leveren, vrij van de hype. Voor wat voelt als de helft van mijn leven, probeert Ubisoft ons dat te overtuigen Waakhonden zal alles veranderen. Dat doet het niet.
Als u een gepolijste onderneming met een hoog budget verwacht die op één lijn ligt met de Grand Theft Auto serie, je zult teleurgesteld zijn. Maar als je het ziet als een meer arcade-achtige kijk op het open wereldgenre, zul je veel meer plezier hebben.
Oh, en je kunt helemaal een gigantische Spider-Tank worden en mensen opblazen.
Waakhonden (PC, PS3, PS4, Wii U, Xbox 360, Xbox One (beoordeeld))
Ontwikkelaar: Ubisoft Montreal
Uitgever: Ubisoft
Release: 27 mei 2014 / TBA 2014 (Wii U)
MRSP: $ 59,99
Als je de basisinhoud van de trailers niet kon vermoeden, pompt Ubisoft vrijwel elke week sinds de aankondiging van 2012, Waakhonden draait om een bijna-toekomstig Chicago bestuurd door geavanceerde technologie, voornamelijk het ctOS-besturingssysteem in de stad. Je ervaart de wereld als Aiden Pearce, een lokale hacker die zich knie-diep in cover-ups en samenzweringen bevindt na een mislukte hack.
Het verhaal begint met onze held die zijn nicht verliest bij een auto-ongeluk - een hit in opdracht van onbekende partijen als vergelding voor een fout gelopen baan. Wat begint als een microverhaal van wraak, wordt uiteindelijk een macromantel en een verhaal van een dolk, gevoed door dunne allianties, veel telefoongesprekken en schaduwrijke figuren op hoge plaatsen. Hoewel ik niets specifieks van plan ga verpesten, is het veilig om te zeggen dat het me echt niet kon schelen wat er tijdens de campagne gebeurde.
Niet alleen is elke gebeurtenis redelijk voorspelbaar en clichématig, maar de personages zijn zo levenloos dat het me niets kon schelen wat er met hen gebeurde. Hoewel het gemakkelijk is om in het begin empathie te voelen voor Pearce, is het een vluchtig gevoel van emotie, begraven onder alle generieke dialogen, tekens op nummer en smerige eendimensionale voice-overs.
Ubisoft is zo ver gegaan dat hij Aiden 'iconisch' noemde voordat de game zelfs werd gelanceerd, wat belachelijk is nadat je hem echt hebt leren kennen. Rockstar heeft ons laten zien dat het heel goed mogelijk is om diepe en gedenkwaardige personages te maken (John Marston komt meteen te voorschijn) in een open-wereldspel, maar dat is hier niet gebeurd. Als er een vervolg is, hoop ik dat Ubisoft qua karakter teruggaat naar de tekentafel.
Waakhonden ziet er ook niet zo goed uit als tijdens die beroemde E3-demonstratie, zelfs op een console van de huidige generatie. Er zijn niet veel details in de omgevingen van de game, veel modellen zien er eenvoudig uit (pop-in is ook een ding), en in sommige gevallen ziet het er slechter uit dan de vorige generatie Grand Theft Auto V . Dat wil niet zeggen dat het niet speelbaar is, omdat ik zelden technische problemen had waardoor ik niet kon genieten. Ubisoft heeft op dit moment geen pc-versie beschikbaar gesteld om te testen, maar we zullen proberen indien mogelijk vertoningen te geven.
het declareren van een reeks objecten in java
Hun virtuele weergave van Chicago is echter geweldig en biedt meerdere thema's (binnenstad, buitenwijken en landelijke gebieden), die allemaal boordevol geheimen en details zitten. Hoewel de motor zelf niet echt recht doet aan de stad, is er veel werk verzet om elke NPC te maken, die schijnbaar allemaal hun plaats in de wereld hebben. Scannen van willekeurige burgers zal je informeren over hun salaris, evenals een klein beetje over hun leven (zoals of ze betrokken zijn bij een affaire, of wat hun carrière is). Het heeft nergens invloed op, maar het is een nieuwe afwijking van de anonieme drukte in andere games.
Hoewel het verhaal teleurstellend is, zoals we allemaal weten, zijn open-wereldspellen en hun enorme gevoel voor schaal niet alleen over de campagnes van 10-15 uur - er is zoveel meer in petto voor degenen die graag rondzwerven op zoek naar problemen. Het verhaal van Aiden was misschien niet het wachten waard, maar wel met Waakhonden Ubisoft heeft iets onverwachts unieks gemaakt, want in godsnaam is de gameplay leuk. Denk aan een 'middenweg' tussen de overdreven waanzin van Saints Row IV en het realisme van Grand Theft Auto V spel en je hebt een goed idee van wat je kunt verwachten.
Hacken is lang niet zo revolutionair als Ubisoft Montreal wil dat we denken dat het is, maar het is toch leuk om te gebruiken - met andere woorden, het is minder een game-wisselaar en meer als een echt coole set superkrachten. Met de kracht van de telefoon van Aiden kun je de omgeving (en NPC's) op veel verschillende manieren manipuleren, allemaal leuk. Als je alles hebt ontgrendeld, is de wereld jouw oester. Als je verstrikt raakt in een achtervolging met hoge snelheid en handmatig een brug wilt optrekken om te ontsnappen, dan kan dat. Als u verkeersborden, reclameborden wilt wijzigen of wegversperringen wilt opwerpen om nietsvermoedende slachtoffers te breken, kunt u dat ook doen.
Je kunt ook bepaalde apparaten overladen om explosies te voet uit te voeren, beveiligingscamera's hacken voor verschillende gezichtspunten en zelfs meer afgeronde krachten gebruiken, zoals bullet time. Er is een volledige vaardighedenboom voor elk facet van het spel - vechten, autorijden, hacken en knutselen - die allemaal een heleboel krachten hebben om uit te zoeken en te kiezen. Gunplay is tegenwoordig ongeveer gelijk aan de meeste moderne actiegames (ik heb geen klachten), en zoals je misschien al geraden hebt, komt hacking met een zekere mate van puzzelelementen. Gelukkig deed Ubisoft Montreal het goed met hen.
Mijn persoonlijke favoriete hersenkrakers zijn het hacken van de hubtorens, die op dezelfde manier werken als de Viewpoints in de Moordenaars gelofte spellen. Je moet je telefoon gebruiken om van beveiligingscamera naar beveiligingscamera te gaan, naar verschillende gezichtspunten te springen en verschillende objecten te vinden om te hacken. Soms moet je bijvoorbeeld vorkheftrucks laten zakken om je gezichtsveld te verbreden en moet je uitkijken naar alles wat je naar de schakelaar van de veiligheidsdeur zal leiden. Typische hack-minigames zijn ook een ding, en ze zijn net zo leuk als de bovengenoemde camerapuzzels, die functioneren als een zeer simplistische versie van de eeuwenoude 'pijplijn'-puzzels.
Je kunt je telefoon ook gebruiken als middel om voertuigen aan te roepen, die kunnen worden ontgrendeld door de telefoongegevens van NPC te hacken of gewoon in een gestolen auto te stappen. Het is ontzettend veel leuker dan elke keer terug naar een garage te gaan voor een specifieke rit die je leuk vindt, en snelle reishubs maken het reizen nog gemakkelijker. De autoradio-soundtrack bestaat uit ongeveer 50 nummers (variërend van Nas, tot Alkaine Trio tot Alice Cooper, dus er is hier een grote hoeveelheid afwisseling en je kunt een afspeellijst aanpassen).
Autorijden is echter een beetje raar, vooral vanwege de wisky fysica. Waakhonden is er trots op dat het een redelijk serieus spel is, maar de allure vervaagt onmiddellijk wanneer je letterlijk begint te breken alles met een kleine auto. Het is op een bepaalde manier leuk, dat bijna niets je zal stoppen, maar de overstap van conventioneel open-wereldspel met grenzen naar een arcade-racer kan schokkend zijn. Net als de visuele beperkingen zou ik er een gebrek aan glans aan geven, omdat niet alles opzettelijk aanvoelt.
Multiplayer is beschikbaar, bestaande uit een aantal typische 'versus'-spelmodi en een groter' Invasion'-concept. Terwijl de eerste meer van je standaardtarief zijn (PVP, racen), zijn Invasions een veel coolere, naadloze manier om multiplayer te integreren terwijl het hackthema intact blijft. Net als een Souls spel kunnen spelers je playthrough binnendringen (je verschijnt als een NPC op hun scherm) en kiezen om je te 'hacken' voor de lol en winst.
Het slachtoffer zal dan de indringer naast alle onschuldige NPC's moeten vinden en identificeren voordat de hack voltooid is, wat zorgt voor een aantal interessante gameplay die doet denken aan Moordenaars gelofte multiplayer-modi. Dit kan leiden tot een heleboel echt coole shootouts of achtervolgingen, en de intieme een-op-een aard leidt tot enkele leuke momenten.
Hoewel mijn toegang tot multiplayer beperkt was, kreeg ik de kans om een paar van de standaard gametypes te testen. Hoewel ze leuk genoeg waren, voegen ze er niets aan toe of trekken ze niets af, omdat ze zich meestal nevengevoelig voelen. Als een kanttekening: als je invasies in de game uitschakelt, wordt je multiplayer-vaardigheidsniveau opnieuw ingesteld op nul - het is een slimme manier om mensen te dwingen om 'online' te 'handelen', maar ik weet dat veel solistische spelers er een hekel aan zullen hebben.
Waar Waakhonden heeft me echt weggeblazen, hoewel de nadruk ligt op extra inhoud. Zoals ik al zei, is de campagne slechts het topje van de ijsberg, want er is nog veel meer te doen in de stad Chicago. Er zijn tonnen minigames te vinden (zoals schaken), verzamelobjecten zoals QR-codes om op te jagen, en een heleboel goed gemaakte arcade-games die het gevoel hebben dat ze legaal stukjes konden verkopen op een digitale winkel.
Wat echt gek is, is dat Ubisoft Montreal een volledig Foursquare-achtig 'check-in' systeem heeft ingebouwd Waakhonden , mensen naar bepaalde oriëntatiepunten laten gaan en hun bezoeken aan andere spelers vergelijken. Als je een bepaald aantal keren incheckt, word je de 'burgemeester' (net als het echte werk) die in feite functioneert als opscheppen. Veel mensen zullen deze functie waarschijnlijk overslaan, maar het is toch cool - en dat is een van de minder belangrijke extra's.
Simpel gezegd, de werkelijke computerspelletjes verborgen in Waakhonden zijn waarschijnlijk mijn favoriete onderdeel van het hele pakket. Twee van hen stellen je in staat om ze in de open wereld te spelen op een augmented reality-achtige manier, wat een heel coole kijk is op minigames in het algemeen, omdat het niet vaak wordt gedaan. Een laat je virtuele buitenaardse wezens neerschieten terwijl je door de straten dwaalt, en een ander is een Mario -achtige muntenrace genaamd Cash Run, waarbij je echte hindernisbanen doorloopt en 'digitale' munten verzamelt terwijl je schedelhologrammen vermijdt.
Net als de bovengenoemde activiteiten zijn deze twee virtuele romps echt diep en hebben ze meerdere niveaus en items. Met Cash Run kun je zelfs je eigen setups en races online maken en delen. Ik maak geen grapje als ik zeg dat ik deze twee spellen alleen al uren achter elkaar heb gespeeld. Maar de echte kers op de taart zijn de vier volwaardige 'Digital Trips', die je uit de open wereld en in je verbeelding brengen.
Een van hen laat je op een psychedelische reis gaan en op bloemen springen voor punten, je door de lucht gooien als een superheld op crack. Een ander verandert je in een soort Magere Hein die rond een hot rod rijdt om zielen te oogsten tijdens de apocalyps (denk Carmageddon ). Een andere heeft een verre toekomst waarin robots door de straten patrouilleren met de nadruk op stealth, waarmee je de fictieve stad langzaam stroom voor stroom kunt bevrijden.
Mijn persoonlijke favoriet is echter Spider-Tank, die net zo belachelijk is als het klinkt. Zoals elke goede monsterfilm geeft het je de sleutels van een gigantische kruipende tank, compleet met machinegeweren, raketten, melee-aanvallen en de kracht om op muren te lopen en tussen wolkenkrabbers te springen. Je doel hier is om zoveel mogelijk mensen te doden en lichte missies te voltooien, zoals een omgekeerde EDF . Het is geweldig.
Deze spellen zijn allemaal met meer zorg gemaakt dan de eigenlijke verhaallijn en worden compleet geleverd met hun eigen vaardighedenbomen en upgrades. Als ik ooit verveeld raakte met iets uit het kernspel, merkte ik dat ik hier urenlang door werd afgeleid. Zelfs als je geen open-wereldspellen speelt, is het de moeite waard om te geven Waakhonden een poging om deze ervaringen in handen te krijgen.
Ondanks het feit dat Waakhonden heeft geen betekenisvolle invloed op het genre gehad, ik merkte dat ik er veel plezier mee had. Tussen de diepe niveaus van aanpassing en de enorme breedte van inhoud, is er geen tekort aan dingen om te doen. Als Ubisoft de kernfactor van het spel kan gebruiken en ermee kan trouwen stroom 'next-gen' ervaringen de volgende keer hebben ze iets heel speciaals.
top world of warcraft privéserver
