review the masterplan
Ik propageer Britse culturele verdorvenheid
Er was eens een pc-game genaamd Overval . Het was echt vreselijk, maar het wekte wel mijn interesse om meer methodische misdaadspellen op de markt te zien. Helaas is het wachten meer een langzame druppel geweest, met meer annuleringen en flops dan successen, en degenen die de vruchten plukken, vertrouwen over het algemeen op het Armani-doordrenkt geweerspel van Michael Mann's Warmte. Het is op zijn zachtst gezegd een veilige gok geweest.
het meesterplan is echter bedoeld om ons terug te voeren naar grimmiger tijden, waar teveel teveel dromen weg is en wapens een luxe zijn. Er zijn veel gestolen sleutels en een perfecte timing voor nodig om deze wereld te bereiken. En terwijl je toch bezig bent, voeg je je eigen toe: 'Is het een diefstal of een daglichtoverval?' opmerking hier.
hoe je een char converteert naar een int c ++
het meesterplan (PC)
Ontwikkelaar: Shark Punch
Uitgever: Shark Punch
Uitgebracht: 4 juni 2015
Adviesprijs: $ 19,99
Het is het begin van de jaren '70 en Richard Nixon is hard op weg tegen criminaliteit met de War on Drugs, wat slecht nieuws betekent voor je handelspartner. Nadat hij uit de gevangenis is gepakt, is het tijd om het aan De Man te houden door een reeks overvallen uit te trekken; elk brengt u dichter bij de ultieme betaaldag in Fort Knox. Eigenlijk valt er niet veel meer over te zeggen het meesterplan 's plot, zelfs als het de funky esthetiek goed dient. Geen speciale gadgets hier; gewoon goede ouderwetse lockpicks, boren en shooters.
het meesterplan heeft een charmante tong-in-wang-uitstraling, met anachronistische verwijzingen, stompe karakters en malle geweld. Het handgetekende kunstwerk, gepresenteerd vanuit een top-down perspectief, doet denken aan een bordspel. Elke kaart onderscheidt zich met zijn eigen gedetailleerde identiteit - van winkels tot kantoren tot casino's - tot het punt waarop u geïnteresseerd bent in het zien van de volgende locatie of moet onthouden voor een herhaling van de bonus.
Wat betreft de gameplay zelf, het is een realtime, semi-improvisatie-puzzelspel. Vreemd genoeg is er voor een spel over overvallen helemaal geen planning vooraf. Bij een schuilplaats huur je bemanningsleden in, koop je wat wapens, kies je een bestemming en werk je het uit wanneer je er bent. Het zorgt voor een aantal frustrerende gevallen van vallen en opstaan. Bovendien is er de vreemde ontwerpkeuze om een bemanningslid te moeten doden om ze te vervangen en niet één maar twee bemanningskappen (zes hires, maar slechts vier gaan op de overval).
het meesterplan gaat echt over vloeibaarheid en het nemen van beslissingen ter plekke. Brute kracht is prima, maar het komt met geldboetes en alarmen, dus het is duidelijk bedoeld om zo sluw mogelijk te worden gespeeld; doe de lichten en camera's uit en vermijd de kegels van het gezichtsvermogen. Hoewel je verschillende doelen krijgt, komt elk niveau neer op één plan: verkrijg de grijze sleutel om de oranje sleutel te krijgen, die op zijn beurt je de rode sleutel en uiteindelijk de buit oplevert. De kaarten kunnen groter en complexer worden, maar dat is het wel altijd exact dezelfde methode voor succes.
Dat wil niet zeggen dat er een gebrek aan flexibiliteit is. Dit is een spel waarbij je het kamer voor kamer speelt en je aanpast aan elke fout en toevallige paden. Zolang die belangrijke doelen zijn bereikt, worden de volgende overvallen ontgrendeld. Het helpt ook om een keuze te hebben, want vastzitten betekent niet dat de voortgang geleidelijk wordt gestopt. Elke overval bevat meestal een handig hulpmiddel voor een andere locatie, zoals een vermomming of een oefening, en geen van deze voelt ooit overweldigd. Er is een echt gevoel van opluchting wanneer een plan op de laatste seconde misloopt en een eerder geopende snelkoppeling essentieel wordt voor uw ontsnapping. Het zijn de kleine druk die het leuk maakt.
het meesterplan rijdt een dunne lijn tussen duivels en kieskeurig. De minimale gebruikersinterface, die je personage omcirkelt met een simpele klik met de rechtermuisknop, overlapt meestal objecten en personages in de directe nabijheid. Als je alleen bent, werkt het geweldig. Wanneer je twee mensen samenbrengt of moet multitasken, wordt het een heel gedoe; vooral in een getimede situatie. Iedereen loopt rond alsof ze op ijs zijn, wat voor een aantal lastige ontmoetingen zorgt als je snel moet draaien, snel trekt of de klapdeuren vergrendelt.
het softwarepakket dat het meest wordt gebruikt voor het maken van eenvoudige grafieken is
Er is een slo-mo-functie bedoeld voor gesynchroniseerde tactiek, maar het is duidelijk de manier van ontwikkelaars om de negatieve punten hierboven te bestrijden. Zie je, er is nooit veel reden om een bemanning achter elkaar te laten werken. Bij de meeste overvallen moet je een vermomming aandoen en stille eenmansovervallen uitvoeren, terwijl de rest van je bemanning ronddraait en als muilezels of uitkijkposten optreedt.
Voor het grootste gedeelte, het meesterplan voelt ongelooflijk licht aan. In het laatste derde, waar tactiek verschuift van bullrush naar het plannen van langere routes, wordt de behoefte aan tactische complexiteit te duidelijk. Hoewel het niet bepaald snel is, werkt het het beste wanneer beslissingen direct worden genomen en risico's worden genomen voor monetaire afleiding. Over het geheel genomen het meesterplan is geen slechte game, alleen een die een paar trucs mist vanwege teruggeschaalde ontwerpen.
(Deze beoordeling is gebaseerd op een door de uitgever verstrekte detailhandel.)
