review tacoma
Digitale geesten
Er is een zekere stilte in het ruimtestation Tacoma. Hoewel het door de ruimte cirkelt en de compartimenten roteren in een gestage automatisering, is het station vreselijk stil. Het gonsde ooit van het leven. De tekenen van de voormalige bewoners van Tacoma zijn onontkoombaar. Maar die mensen zijn nu weg en laten alleen de resten van hun tijd in een baan en enkele onbeantwoorde vragen over hun verdwijning achter.
Tacoma begint met een eenvoudige missie: stap aan boord van het verlaten station en herstel alle gegevens met betrekking tot de laatste uren van de bemanning. Het is ogenschijnlijk een spel over reizen door eenzame gangen en onbezette kamers; de echte Tacoma bestaat binnen de data-interfaces en persoonlijke logboeken van de zes bemanningsleden die ooit het slanke station thuis noemden.
Tacoma (Pc (beoordeeld), Xbox One)
Ontwikkelaar: Fullbright
Uitgever: Fullbright
Uitgebracht: 2 augustus 2017
Adviesprijs: $ 19,99
.net c # interviewvragen
Laten we eerst iets uit de weg ruimen. Tacoma duurt slechts een paar uur om te voltooien. Het is geen lang spel, zelfs als je van plan bent om geen enkel deel van het station ongemoeid te laten. Maar Tacoma De looptijd is allesbehalve een tekortkoming. Het is een krachtig hulpmiddel. Vanaf het moment dat hoofdrolspeler Amy Ferrier de stille hallen van het station betreedt, Tacoma vraagt aandacht. In twee uur weet ontwikkelaar Fullbright een verhaal te vertellen dat zowel aangrijpend als emotioneel is zonder een extra minuut te verspillen.
Tacoma weeft slanke sciencefiction-beelden met augmented reality-displays en glitchy artefacten. Zodra Ferrier aan boord stapt, gebruikt ze AR-technologie om momenten uit de ruimtetijd van elk bemanningslid te volgen - en in essentie opnieuw te beleven. Wat begint als een missie om gegevens te herstellen voor de eigenaars van de Tacoma, wordt snel iets meer; Tacoma stelt spelers in staat om het leven van zes mensen te observeren en te bewonen die ontelbare kilometers van hun huizen verwijderd zijn.
De bemanning van het station zijn digitale geesten. Ze achtervolgen Amy wanneer ze specifieke kamers binnenkomt. Een flits op haar heads-up display verschijnt wanneer trace AR-beelden kunnen worden hersteld, waardoor spelers de ontbrekende astronauten weer kunnen zien flikkeren. Hun vormen zijn gegoten in enkele kleuren en eenvoudige vormen, bijna doorschijnend tegen het interieur van het station. Op elk moment tijdens een AR-reeks kan Amy de beelden pauzeren, terugspoelen of snel vooruitspoelen, wat zowel bijdraagt aan de etherische sfeer van het spel als waarmee spelers elke scène vanuit meerdere perspectieven kunnen volgen. Tacoma De flashbacks zijn geen statische opnamen. Elk is vol beweging. Personages komen alleen vanuit een kamer binnen om te praten, lopen en uit het zicht dwalen. Het is onmogelijk om elke lijn van dialoog in één weergave te vangen, wat betekent dat toegewijde spelers het afspelen moeten pauzeren en zichzelf moeten verplaatsen om personages te vinden die uit het zicht verdwijnen. Zoals spoken, Tacoma De virtuele displays zorgen niet voor het onvermogen van de levende om door solide objecten te gaan.
Je kunt samenvoegen wat er gebeurde tijdens de laatste dagen van de Tacoma-crew door de belangrijkste AR-sequenties zonder veel moeite te bekijken. Maar terwijl de segmenten waarvoor het verhaal verplicht is, de plot verder brengen, is wat extra speurwerk echt wat de personages tot leven brengt. Het station staat vol met persoonlijke objecten en interne memo's voor zorgvuldige inspectie. Ze zijn nauwelijks - of ooit - vereist voor vooruitgang, ze weggooien betekent mislopen wat maakt Tacoma zo speciaal: zijn overweldigende vermogen om zijn personages menselijk te laten voelen. Elk lid van de bemanning heeft gebreken en hang-ups. Ze kunnen weg zijn tegen de tijd dat Amy haar schip aanmeert en het station binnenvaart, maar ze laten half-krabbelde notities achter aan liefhebbers en e-mails aan verre familieleden in hun kielzog. Het is niet ongewoon om een foto van een van de bemanningsleden te schetsen door hoe ze zich tijdens een AR-reeks gedragen om later een fragment van hun persoonlijke leven te vinden dat je perceptie een paar minuten later volledig verandert. Tacoma De cast is divers; een verzameling vreemden van over de hele wereld met zeer verschillende achtergronden, en door een onberispelijk gedetailleerd milieuontwerp, voelt elk van hen zich goed gerealiseerd.
Hetzelfde kan gezegd worden voor de willekeurige objecten die het station bezaaien. Tacoma bevat enkele van de meest obsessief gedetailleerde stukken afval die ooit in een game zijn gezien. Snackverpakkingen, sigarettenkokers en talloze andere voorwerpen zijn verspreid in elk denkbaar hoekje en gaatje. Amy kan ze allemaal oppakken en draaien. Het lijkt misschien niet nodig in het grote geheel van dingen, maar de kleine details die in het ruimtestation zijn verpakt, zijn details van het sublieme. Elke mok - en de geringde vlek die hij achterlaat - vertelt een kleiner stuk Tacoma verhaal.
Tacoma is niet voor iedereen. Hoewel kort, het is meditatief en methodisch. Het is een spel voor de stille ontdekker en het empathische. Er zijn geen grote acties of gevechten, geen verwarrende puzzels of faaltoestanden. In plaats daarvan, Tacoma geeft spelers een meesterlijk vervaardigde setting en moedigt hen aan om uit te zoeken waarom de mensen die het ooit thuis noemden, aankruisen. Het leven, zelfs onder de sterren, kan alledaags en vertrouwd zijn, maar Tacoma De presentatie is ronduit spectaculair.
(Deze beoordeling is gebaseerd op een build van de game die door de uitgever is geleverd.)
