review soma
Sci-fi excellentie
Wat maakt ons mens? Is het ons fysieke lichaam, ons intellect, onze geest - of al het bovenstaande? Deze vragen doordringen een onderwaterwereld waar alles gek is geworden. De machines hebben het verloren en nemen alles over wat ooit door de mensheid werd gerund - inclusief de aard van het mens-zijn.
Worstelen met deze existentiële crisis is één ding, navigeren door een zee van gevaarlijke machines en monsters terwijl het te doen is, is iets heel anders. Frictional Games, de studio die ons heeft gebracht Amnesia: The Dark Descent , levert dit aan u in SOMA - een spel dat deze milieu-elementen samenbrengt en samenvoegt tot één perfecte maar verontrustende ervaring die vraagtekens zet bij wat het betekent om mens te zijn.
SOMA (Pc (beoordeeld), PS4)
Ontwikkelaar: Frictional Games
Uitgever: Frictional Games
Releasedatum: 22 september 2015
Adviesprijs: $ 29,99
In SOMA je speelt als Simon Jarrett, een onwaarschijnlijke kerel gevangen in een diepe onderwaterfaciliteit genaamd PATHOS-II. De machines praten vreemd als mensen, monsters dwalen doelloos door de gangen alsof ze iets of iemand zoeken, en de meeste systemen zijn volledig uitgeschakeld. Het complex is duidelijk in wanorde en het is aan jou om het levend te maken en te ontdekken wat de instorting van de faciliteit heeft veroorzaakt.
Er is weinig gids Simon in zijn verkenning door PATHOS-II behalve voor Catherine, een wetenschapper die je via een communicatielink vindt. Ze is vrijwel de enige gids die je in de game hebt en legt uit wat je nodig hebt om het volgende gebied te bereiken. Het grootste deel van SOMA berust op uw vermogen om notities en andere aspecten van de omgeving te analyseren om te ontdekken wat u vervolgens moet doen.
De omgeving is zeer interactief met veel aandacht voor de details - praktisch alles kan worden onderzocht, van schetsen en tijdschriftartikelen tot aanverwante objecten, die allemaal meer sfeer aan de sfeer geven en in sommige gevallen tips geven over hoe verder te gaan het spel. Eenvoudige bedieningselementen maken het ook gemakkelijk om u te concentreren op het verhaal en de interactiviteit van de wereld, zodat u uw vaardigheden kunt ontdekken en ontdekken wat er met de faciliteit is gebeurd.
het automatiseren van de build zal helpen
De algemene stroom die door de faciliteit loopt, is heel natuurlijk en ondanks het feit dat het verhaal en de gameplay redelijk lineair zijn, voelt het nooit echt op deze manier. Er is geen dagboek, geschreven doelen of iets dergelijks - verkenning (en soms de begeleiding van Catherine) geeft je meer inzicht in wat je daarna moet doen. Kaarten worden alleen in sommige grotere gebieden verstrekt en op één plaats gefixeerd, dus vertrouwen op geheugen is de sleutel - vooral wanneer je je verstopt en wegloopt van monsters.
SOMA heeft geen gevechten, maar dit betekent niet dat het actie mist. De game vindt slimme manieren om je brein te laten werken, van het oplossen van interessante puzzels tot het laten navigeren in doolhofachtige omgevingen gevuld met monsters - of soms beide tegelijkertijd om je scherp te houden. Puzzels lijken een beetje eenvoudig, maar zijn naadloos geïntegreerd in de plot en omgeving (via oude computers, mechanica en andere elementen), dus niets lijkt misplaatst.
Monsters worden zorgvuldig in bepaalde gebieden geplaatst en zijn meestal eenmalig - d.w.z. je hebt er slechts één tegelijk mee te maken. Als je er een tegenkomt (of als er iemand tegen je aan loopt), zal Simon onmiddellijk flauwvallen en wakker worden op dezelfde locatie, zonder monster, maar met een beperking die je scherm duizelig en veranderd maakt. Er zijn verschillende 'genezingspunten' in de niveaus die je duizeligheid kunnen verhelpen, zodat je niet te lang in het rond slentert. Als je echter nog steeds duizelig bent en het monster de tweede keer niet veilig vermijdt, is het spel voorbij en ben je terug naar het begin van het gebied.
De monsterontwerpen zijn uniek en beangstigend, variërend van mensachtige robots tot griezelige onderwater disco-ball -head humanoïden en gedraaide gruwelen, elk met hun eigen patroongedrag en regels. Sommige monsters zijn bijvoorbeeld blind, dus rondsluipen is mogelijk, maar voor anderen zal direct kijken naar hen een onmiddellijke dood veroorzaken. Gelukkig is er een manier om ze te detecteren - als een monster in de buurt van Simon is (zelfs door muren), begint je scherm te vervormen en statisch te worden en wordt het erger naarmate ze dichterbij komen.
Behalve voor een bijzonder nachtmerrieachtige portie waar je gevangen zit in een extreem donker doolhof vol monsters die je achtervolgen, SOMA heeft een goede balans tussen exploratie, puzzels en deze monsterbits. Ik was echter een beetje teleurgesteld dat er maar een paar monstertypes in de game waren, en de meeste daarvan verschijnen maar één. Ik vond het leuk dat ze de dingen nieuw hielden, maar hadden liever wat heroptredens gezien, vooral omdat de monsters zo creatief waren in hun manier en ontwerp.
Het is heerlijk dat ze niet de hele 'wegrennen van het monster' shtick hebben gebruikt om de spanning bij elke beurt te verhogen. Soms is alleen al in een verlaten, donkere omgeving omgeven door water en metaalachtig gekraak voldoende om angst en spanning op zichzelf te veroorzaken. De sfeer doet op zichzelf al veel goed en creëert sprongschrikken door gebruik te maken van verlichting, geluiden en andere omgevingselementen. Het thema man versus machine is ook buitengewoon verontrustend - vaak ontstaan er verontrustende beelden van menselijke lichamen die worden geloodst.
SOMA wordt over de hele linie buitengewoon goed uitgevoerd, van het gemak van gameplay tot aan het stemacteren. Ik voelde me de hele rit ondergedompeld en angstig, en hoewel het verhaal aan het eind niet 100% vastgebonden of concreet is, laat het spelers wat ruimte om te interpreteren wat er is gebeurd en wat er gaat komen - en wat goed of fout is. Het zet je aan het denken over de aard van het mens-zijn en dwingt je op een paar punten tot het nemen van moeilijke beslissingen op basis van je moraal en wat je denkt dat juist is. Het mooie is echter dat niets klopt. Het maakt niet uit hoe je verdergaat, er is altijd een stuk van je af dat zich afvraagt of je correct hebt gekozen.
SOMA krijgt alles goed over het survival horror genre. Het is alsof iemand de perfecte videogame mixtape heeft gemaakt - een beetje verlaten onderwateratmosfeer van BioShock , gedetailleerde omgevingen a la Naar huis gegaan , en (natuurlijk) de waanzinnige monstermechanica uit geheugenverlies . Zelfs als je niet van niet-gevechtsgerichte spellen houdt, daag ik je uit om het eens te proberen.
(Deze beoordeling is gebaseerd op een build van de game die door de uitgever is geleverd.)
