review senran kagura burst
website om gratis anime online te bekijken
Zorg ervoor dat je daarna je tanden poetst
Senran Kagura Burst heeft geen nieuwe, gelokaliseerde naam ontvangen toen deze werd vrijgegeven in de 3DS eShop. Dat is nogal jammer, want een begrijpelijker titel voor Engelstaligen is misschien een heel eind op weg geweest om te communiceren over wat de game op het punt staat aan zijn nieuwe publiek.
Ze hebben wel het woord 'Burst' achtergelaten, wat belangrijk is. Het is het perfecte woord om het spel te beschrijven. Senran Kagura Burst is een non-stop serie barstende ballonvormige borsten, barstende 500-hit combo's en barstende kleding die explodeert van popachtige tienermeisjes. Als je 'pornografisch' definieert als iets waarvan het primaire doel is om je dier te stimuleren en te verzadigen, dan Senran Kagura Burst is je nieuwe pornogame voor 2013. Het is als een compilatie van alle 'heetste scènes' uit een regelmatige beat-'em-up, zonder veel ontwerp en tempo dat deze elementen bij elkaar houdt in de meeste goed gemaakte games.
Ze hadden het moeten noemen Boner Jams: The Game.
Senran Kagura Burst (3DS eShop)
Ontwikkelaar: Marvelous AQL
Uitgever: XSEED Games
Releasedatum: 14 november 2013
Adviesprijs: $ 29,99
Senran Kagura Burst is eigenlijk een compilatie van twee Japanse spellen, het origineel Senran Kagura en zijn vervolg, Senran Kagura Burst . De spellen draaien om twee rivaliserende groepen tienermeisjes met ninja, die elk een van de 'harem anime'-tropen aannemen (serieuze, geile, snobby, gedisciplineerde, kinderachtige, niet-voelende, onzekere een, enz.). Ze zijn een sympathieke groep, met een verrassende hoeveelheid persoonlijkheid en verhaal, hoewel ze over het algemeen eendimensionaal blijven. Helaas is detail niet altijd gelijk aan dimensie. Toch zijn ze knap genoeg. Je zult zeker ten minste één personage vinden waarmee je kunt omgaan.
De grafische weergave ziet er vrij goedkoop uit, met frequente framesnelheidverlagingen, inconsistente animatiekwaliteit en modellen van gemiddelde tot lage polygoon volgens 3DS-normen. Gezien het feit dat de game in ontwikkeling was op een moment dat de 3DS moeite had om een publiek op te bouwen, is er reden om te veronderstellen dat de ontwikkelaars niet veel budget van hun uitgever konden oproepen, en dat is te zien. Zonder het geld dat nodig was om een goed vervaardigd product te genereren, leken ze te vertrouwen op het soort dingen dat niet veel ambacht vereist om te leveren. Dingen zoals seks en geweld.
Bijna alle personages hebben enorme, onnatuurlijk uitziende borsten, waarover ze vaak praten, en nog vaker bloot. Soms gebruiken ze hun bustes zelfs voor persoonlijke opslag. De uitzondering is Mirai, die borsten heeft die niet gigantisch zijn, hoewel ze veel praat over hoe ze zelfverzekerd is en platte bovenlijf heeft. Ze heeft de game geïntroduceerd via een van de vele lange digitale romansegmenten, in een verhaal dat vooral gaat over hoe (spoilers) wanneer je klasgenoten met grote borsten je hun ondergoed geven, het je aan het huilen maakt en je als een gelijk voelt, ongeacht hoe kinderlijk je borsten zijn (spoilers).
VPN gebruiken voor netflix
Hoewel ik een tokenpoging waardeer om deze personages als sympathieke underdogs te laten zien, is het duidelijk dat het hoofddoel van de ontwikkelaars was om nog een andere manier te vinden om de speler aan het denken te zetten over borsten. De borst obsessie in het schrijven grenst aan zelf parodie. Speelbare personages dreigen elkaar te motorbooten met heel weinig provocatie. Rivaliserende ninja's met ernstige gezichten bespotten elkaar met de bijnaam 'Jugs'. Er is hier eigenlijk veel verhaal, vaak heel ontroerend en oprecht, gericht op het overwinnen van trauma, het belang van vriendschap en het dramatische proces van het vinden van liefde. Dat gezegd hebbende, het hoofdpersonage van het spel is absoluut borsten. Elk ander verhalend element voelt als een bijverhaal of een ondersteunende rol
Borstblootstelling speelt ook een rol in het spelontwerp. Je begint elk niveau met het dragen van een standaard schoolmeisjesuniform, maar via de bouwmeter kun je snel je kleding laten exploderen en een nieuwe, unieke, statige boost-outfit over je lichaam vormen. Het is bijna een leuke boodschap over hoe het afschudden van de attributen van conformiteit kan leiden tot empowerment, maar zoals alles met dit spel, wordt het idee verdoezeld door de gratis boob en butt shots.
Als je de kledingexplosie nog verder wilt brengen, kun je je kleding aan het begin van een level laten ontploffen door 'Frantic mode' te activeren. Terwijl je gek bent, zit je alleen in je ondergoed, waardoor je kwetsbaarder bent voor schade, maar wendbaarder. Het voltooien van elk niveau in de Frantic-modus biedt een beloning voor het eindspel, maar het is vrij duidelijk dat de ontwikkelaars het gevoel hebben dat het zien van een wulpse tiener ninjameisje in haar ondergoed zijn eigen beloning is.
De strijd is even flitsend en oppervlakkig. De meeste niveaus bestaan uit rechte banen vol met grotendeels ongeïnteresseerde vijanden die wachten tot je ze raakt. De veiligste en snelste manier om ze uit te schakelen is met lange rave-combo's vanuit de lucht. Het vechtsysteem is eenvoudig, niet-inventief, maar relatief leuk als je graag lange aanvallen aanvalt. Er is een lichte aanval, een zware aanval, een streep en een sprong, hoewel je meestal een lichte aanval en een streep gebruikt.
Start een combo met lichte aanval, wacht op een groene ring om van een vijand te exploderen, druk vervolgens op dash om de lucht in te vliegen en start een zwevende mid-air combo. Blijf het licht aanvallen, wacht op de groene ring, herhaal tot dood. Je kunt het verwarren door te eindigen met zware aanvallen, of te beginnen met een sprong- of streepaanval, maar het is zelden nodig. De combo-meter is extreem soepel en biedt een paar seconden tussen aanvallen, of zelfs een klap van een vijand, voordat deze wordt gereset. Het zal niet lang duren voordat zelfs de meest onhandige, gevoelloze goof 1.000-hit combo's trekt.
Elk van de twee spellen hier heeft vijf in eerste instantie speelbare personages, elk met één geheim personage, waardoor er 12 speelbare personages zijn. Elk van hen heeft zijn eigen unieke aanvallen en kenmerken, inclusief schermvullende 'limit break' ninja-magie die een behoorlijk spektakel bieden. Mijn favoriete 'magie' komt van Mirai, die een gigantisch stationair machinegeweer uit haar jurk trekt, het tussen haar dijen houdt en elke vijand op het scherm wegblaast.
De tweede plaats gaat naar Yagyu, die de geest van een gigantische inktvis oproept terwijl ze haar bewapende paraplu gebruikt om alle nieuwkomers op te nemen. Elk personage heeft iets andere bewegingssnelheden, spronghoogtes en hun aanvalsanimaties zijn allemaal gevarieerd en stijlvol. Ze hebben allemaal hun eigen persoonlijkheid, maar de meest in het oog springende is Homura, die met zes katana's tegelijk aanvalt en haar zwaarden gebruikt als te grote klauwen. Toch werkt dezelfde lichte aanval-luchtfoto rave-repeat combo met elk personage dat je zou kunnen kiezen, tegen zowat elke vijand die je tegenkomt.
Vijandelijke personages dragen vaak een luchtig surrealisme met zich mee, zoals gigantische gespierde schoolmeisjes, poppen met levende kunstenaarsmodellen en gigantische roze robots. Ze zien er misschien anders uit, maar ze vechten allemaal hetzelfde. Afgezien van een paar projectielen die schokken werpen die misschien wat meer planning vereisen, verslaat je ze allemaal met dezelfde strategie - nader snel, sla tot dood.
Boss gevechten zijn meestal tegen andere speelbare personages of rivaliserende sexy ninja's, en net als de rest van het spel bieden ze niet veel uitdaging. Ik versloeg minstens één baas in 12 seconden. Eens in de zoveel tijd zal het spel plotseling in moeilijkheden stijgen, maar het is nooit vanwege het feit dat er echte ontwerpideeën zijn - alleen goedkope opnamen en willekeurige tijdslimieten die dingen uitdagender maken dan je misschien gewend bent.
Er zijn symbolische pogingen om de illusie van grotere diepte te verschaffen. Je kunt personages een niveau hoger leggen en nieuwe bewegingen leren, maar ze betekenen niet heel veel wanneer het hele spel kan worden voltooid met je geest op automatische piloot. Er zijn ook tal van in-game prestaties en ontgrendelbare functies, waaronder op tekst gebaseerde profielen, kunst, animatie en veel nieuwe kostuums voor je personages. De hoeveelheid nieuwe outfits in de game grenst eigenlijk aan het absurde. Er is een kleedkamermodus waarmee je langere tijd aan verschillende outfits kunt proberen, met de vereiste boob-jiggle en verstelbare camera. Verrassend genoeg zijn er geen up-skirt shots. Mijn gok is dat het niet uit gebrek aan interesse is, maar uit gebrek aan budget. Het kost geld om crotches te maken.
geen shockwave flash-object geïnstalleerd swf-bestandsspeler
Senran Kagura Burst heeft er veel aan. Het is vaak heel charmant, de 2D-illustraties zijn erg goed gedaan, de bijna alle meisjeswereld waarin ze bestaan biedt een leuke fantasie voor degenen die ziek zijn van de door mannen gedomineerde game-industrie, combo's zijn leuk om te maken, ondanks hun eenvoud, en de karakterontwerpen zijn behoorlijk expressief (seksueel en anderszins). Dat alles wordt tegengehouden door het feit dat de low-budget graphics, afleidende obsessie voor de borsten en het algemene gebrek aan daadwerkelijk game-ontwerp. Er is potentieel voor deze serie om meer te zijn dan seks en combo's, maar tot nu toe is dat alles wat er voor nodig is. Het is goedkoop, zoet snoepje met weinig voedingswaarde dat je na een tijdje ziek kunt maken.
