review rhythm heaven fever
Wat is er nodig om een game universeel plezierig te maken? Dat is de vraag die de meeste game-ontwikkelaars graag willen beantwoorden, maar het is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Mijn gok is dat het erop aankomt om het medium te exploiteren voor wat het het beste doet - multisensorische verbindingen te gebruiken om de barrières tussen de 'echte' wereld en de 'game'-wereld te slechten. Als je kijkt naar de populairste gamefranchises in de geschiedenis - Plicht , Wii Sports , Boze vogels , Gitaar Held , enz. - je zult zien dat iedereen die barrières heeft weggenomen op manieren die diep resoneerden met mensen op primair niveau.
Zullen Rhythm Heaven Fever op die manier resoneren met de bevolking in het algemeen? Ik denk dat het mogelijk is. Het maakt absoluut gebruik van multi-zintuiglijke stimuli op manieren die de speler onmiddellijk verbonden laten voelen met de spelwereld. Het zit ook boordevol een soort 'Muppet-cool' dat historisch gezien kinderen, tieners, volwassenen en zowat iedereen daartussen aanspreekt. Het is veel te vreemd en onconventioneel om er ooit onoprecht of ongeïnspireerd uit te komen, en het is veel te gefocust om je hersenen met pure vreugde te laten stralen om als iets anders dan een grillig genot te worden gezien.
Rhythm Heaven Fever (Wii)
Ontwikkelaar: Nintendo, TNX
Uitgeverij : Nintendo
Uitgebracht: 13 februari 2012
Adviesprijs: $ 29,99
In tegenstelling tot andere muziekspellen die proberen de fysieke handeling van het bespelen van een instrument te simuleren, Rhythm Heaven Fever geeft aan de speler hoe het voelt muziek spelen. Heb je ooit een muzikant zoiets horen zeggen als: 'Als ik aan het spelen ben, heb ik soms het gevoel dat ik met supersonische snelheden over de oceaan vlieg, midden in een worstelwedstrijd met een gigantische vlammende octopus, of de liefde bedrijven met een mooi, etherisch wezen terwijl je een wolk naar de hemel berijdt '? Dat heb ik zeker, maar ik heb zelden een ritmegame die emoties zien overnemen en proberen ze direct aan de speler uit te drukken. Dat is slechts het begin van wat het maakt Rhythm Heaven serie zo speciaal - het durft je een kijkje te geven in de emotionele staat van een echt gepassioneerde muzikant (in dit geval is die muzikant Tsunku, de muzikale regisseur van de serie).
gratis windows registry cleaner en reparatie
Hoewel dit spel geen vlammende octopussen heeft, bevat het wel een samoerai die vecht tegen een schat aan spectrale demonen, huisdieren die hoog boven de oceaan vliegen met supersonische snelheden terwijl ze badminton spelen, een extreem opgewonden klinkend paar wolk-rijdende houtelfen, en veel vreemde tijden met verschillende enthousiaste simians. Rhythm Heaven Fever brengt dat soort surrealistische, ongrijpbare fantasievormen en interpreteert ze letterlijk, alles terwijl het onmiskenbaar aanstekelijke beats is.
Met zoiets vreemds, moet je echt werken om het allemaal smakelijk te maken. Rhythm Heaven Fever lijkt dit te weten en werkt extra moeilijk om toegankelijk te zijn. De visuals zijn goed gemaakt maar uiterst gemakkelijk te verteren in een manier van seconden, zoals een goed ontworpen verkeersbord. De muziek is ook vrij eenvoudig maar zeer krachtig en komt in zowat elke stijl die je maar kunt bedenken. Het is zeer expressief, hoewel het nooit op een potentieel aanstootgevende of irritante manier kan zijn.
Hetzelfde geldt voor de geluidseffecten. Hoewel ze niet helemaal in de schijnwerpers staan als de visuals en soundtrack, zijn ze net zo belangrijk in het grote geheel. Elk geluid in de game heeft een onmiskenbare 'oomph' en werd duidelijk gekozen (samen met de meerdere bizarre scenario's van de titel) voor hoeveel direct plezier ze kunnen oproepen van de speler, niet op hoeveel zin ze hebben. Je zult bijvoorbeeld een geweldige oude tijd hebben om drie metalen poppen 'donk-donk' in elkaar te helpen om hun buitenaardse ruimteflimp te voeden. Het is leuk op een manier die je nooit zou zien aankomen - onverklaarbaar bizar maar onmiskenbaar bevredigend.
De bedieningselementen zijn ook leuker dan ze waarschijnlijk verdienen te zijn. Ingangen zijn niet veel eenvoudiger dan dit: alles wordt geactiveerd door A in te drukken, A en B samen te knijpen of beide vast te houden en dan op het juiste moment los te laten. Het is niet nodig om de lay-out van een drie-plus knopcontroller zoals de GBA te onthouden Rhythm Heaven deed, en het vereist geen echt fijne motorische behendigheid zoals de flickbewegingen in de DS-titel. Terwijl Rhythm Heaven Fever kan soms extreem moeilijk zijn, die moeilijkheid is nooit te wijten aan de bedieningselementen. Als je faalt in dit spel (en geloof me, dat zal je doen), zal het altijd te wijten zijn aan je onvermogen om de beat te behouden.
Het spelen van elke normale fase is als het leren van een deel van een langer, complexer nummer. Na vier reguliere fasen speel je een 'remix'-fase die de vier voorgaande scenario's opnieuw gebruikt en ze samenvoegt tot een geheel nieuwe, volledige compositie. Hoewel ik echt van de individuele fasen geniet, zijn deze remixniveaus waar de game echt schittert, omdat ze je vermogen testen om vloeibaar en gefocust te blijven, zelfs in de meest onvoorspelbare sonische klimaten. Zoals elke goede videogame, Rhythm Heaven Fever leert je voorzichtig maar stevig hoe je moet spelen, en geleidelijk je vaardigheidsniveau te cultiveren, zodat je op het einde prestaties van bovenmenselijk ritme kunt uitvoeren waarvan je waarschijnlijk nooit had gedacht dat het mogelijk was. Dat is een goeie manier om te zeggen dat de moeilijkheidsschaal in het spel vrijwel perfect is.
Dit komt grotendeels door de verrassend grote verscheidenheid aan manieren die het spel geschikt acht om de interne beat van de speler uit te dagen. Soms zijn de visuals er om je te helpen het ritme te houden, maar dan zullen ze je plotseling het script omdraaien, waardoor je misschien tijd over hebt en je dwingt om je interne metronoom echt te buigen. Omgekeerd zullen er momenten zijn dat het tempo radicaal verandert, dus je hebt visuele aanwijzingen nodig om je op de maat te houden. In bijzonder moeilijke etappes wisselen de beelden en de beat elkaar af door je af te zetten en je weer op de beat te haken, waardoor je vermogen om het ritme te volgen echt wordt getest, ongeacht afleiding en intimidatie. Dat is nog maar het begin van hoe je van het spel gaat zweten.
Later begint het spel gelaagde auditieve en visuele signalen te plaatsen, waardoor je twee of meer dingen tegelijk moet bijhouden. Er zijn lagen cheerleaders die boeken hanteren, lagen stuiterende voetballen en zelfs lagen adorably wiebelende zeehonden. Ze zullen je dwingen om tegelijkertijd snel te denken en vooruit te denken, terwijl je je niet aflatende tempo levend houdt. Plots veranderen de downbeats in upbeats, waardoor je de negatieve ritmische ruimte moet waarderen die je eerder had geprobeerd te vermijden.
Dan zijn er de 'Simon zegt' signalen, anticipatie signalen, nep signalen, en de plotselinge evacuatie van alle signalen, waardoor je op spiergeheugen en instinct vertrouwt. Als je daar eenmaal aan gewend bent, moet je overschakelen van A naar B en A en B samenknijpen om je knijpen op het juiste moment los te laten. Tussen alle visuele, auditieve en tactiele mix-ups is er bijna altijd een nieuwe uitdaging om te ervaren Rhythm Heaven Fever . Ik heb de game al twee keer gespeeld (een keer met de Japanse import en opnieuw met de Engelse lokalisatie), en ik heb nog steeds problemen met het overleven van enkele van de latere fasen.
Hoe moeilijk het spel ook is, toch geeft het de vreugde van de speler prioriteit boven elke focus op het bereiken van een eindtoestand zoals een hoge score. Net als het spelen van een echt concert (en in tegenstelling tot andere games zoals Gitaar Held of PaRappa de Rapper ), stop je niet meteen met het spelen van je deuntje nadat je te veel fouten hebt gemaakt. Wat er ook gebeurt, je zult nooit uit het midden van de band worden gezet. Ook als je in een echte band speelt, weet je nooit precies wat het publiek van je spel vindt. Er zijn geen in-game meters of andere meters om aan te geven hoe goed je speelt. Je krijgt pas een beoordeling als een nummer compleet is, waarna je wordt gevraagd om het opnieuw te spelen, toestemming te krijgen om door te gaan of geprezen te worden met eer. Wat je precies goed of fout hebt gedaan, wordt zelden voor je gespeld, omdat, zoals elke muzikant die heeft geprobeerd een publiek te behagen weet, de smaak van muziekfans nooit zo gemakkelijk te lezen is.
Dat is zo ongeveer alles wat er te zeggen is over de belangrijkste 'campagne', maar er is veel meer aan de hand Rhythm Heaven Fever dan dat. Er zijn tonnen ontgrendelbaar, waarvan de meeste geheel nieuwe eindeloze spellen zijn die je de rest van je leven kunt spelen als je goed genoeg bent. Ze zullen niet alleen je ritmische vaardigheden testen, maar ook je ritmische uithoudingsvermogen. Ik weet zeker dat je zult merken dat, als het gaat om het bijhouden van een beat, sommigen van jullie sprinters zijn, terwijl anderen langeafstandslopers zijn, en ontdekken welke van de twee je bent je helpt om je muzikale sterke en zwakke punten te beoordelen .
Dan zijn er de modi voor twee spelers, een nieuwe toevoeging aan de serie. De normale niveaus voor twee spelers zijn best leuk, maar er zijn er opvallend weinig. Het zou niet zo moeilijk zijn geweest om elk niveau in het spel voor twee speelbaar te maken, maar in plaats daarvan krijgen we een fractie van dat aantal. Deze niveaus dagen de spelers ook niet uit om iets anders te doen dan wat ze doen in de modus voor één speler. Gelukkig zijn de eindeloze niveaus voor twee spelers echt leuk en testen ze echt je vermogen om op een beat samen te werken. Ze zijn een unieke ervaring in de Rhythm Heaven wereld, en ik kan alleen maar hopen dat de volgende game in de serie er meer van heeft.
wat is de beveiligingssleutel voor een draadloos netwerk
Een nadeel is dat sommige niveaus enigszins te veel lijken op sommige van de GBA- en DS-titels om te worden beschouwd als voortzetting of eerbetoon aan die ervaringen uit het verleden. Als je de draagbare spellen nog niet eerder hebt gespeeld, is dit geen probleem voor jou, maar als dit niet je eerste is Rhythm Heaven , voel je je misschien een beetje geïrriteerd dat het stadium van de robot op een lopende band bijna identiek is aan dat in het DS-spel. Er zijn echter verschillen - in plaats van de robots met vloeistof te vullen, schroeft u nu hun kop erop en laat hun E.T.-achtige harten tot leven komen.
Hoezeer deze fase ook als een aangepaste herhaling kan aanvoelen, het is ontegenzeggelijk nog steeds leuk en aantoonbaar beter dan die in de DS-titel. De geluidseffecten zijn meer bevredigend, de muziek is pakkender en de beat-mixen zijn lastiger. Later wordt het podium teruggebracht voor een tweede ronde, waarbij nieuwe visuele wendingen worden toegevoegd om je ritme te testen. Hoewel niet zo fris als de rest van de game, is het nog steeds een verrassend boeiende en eye-opening ervaring.
Hmm, dat klonk niet echt als een domper, toch? Laat me opnieuw proberen.
Rhythm Heaven Fever is een relatief korte game, maar dat is hetzelfde als zeggen dat de nieuwe cd-set van drie uur die je zojuist hebt gekocht 'relatief kort' is. Net als bij een nieuwe CD, is het duidelijk dat deze game bedoeld was om steeds opnieuw te worden beluisterd (en gespeeld). Het zal de meeste spelers vele uren kosten om eenmaal en veel, veel langer door het spel te komen om alle extra inhoud te ontgrendelen, inclusief vier fasen van de originele GBA-titel en een eindeloze modus die je alleen kunt ontgrendelen als je perfectie hebt op elke en elke fase.
Het klinkt misschien als een pijn, maar dat is het niet. Zelfs als ik geen externe motivatie had om deze fasen opnieuw te spelen, zou ik er zeker om de paar maanden naar terugkeren, net zoals ik mijn favoriete film of CD elke paar maanden oppak voor een herhalingservaring. Rhythm Heaven Fever is het soort spel dat in minder tijd 'voorbij' is dan andere AAA-titels, maar je zult de liedjes voor jezelf zingen, de scenario's in je hoofd visualiseren en in de verleiding komen om ze nog vele jaren opnieuw te spelen om komen.
Nogmaals, ik slaagde er niet in om een echte domper uit te drukken. Ik zal er nog één keer over beginnen.
Rhythm Heaven Fever mist de optie om het spel in het Japans te spelen. Dit zal waarschijnlijk alleen mensen storen (zoals ikzelf) die een tijdje terug de Japanse titel hebben geïmporteerd en zijn gaan houden van het unieke geluid. De Engelse lokalisatie is echter behoorlijk goed. Soms is het iets minder expressief dan het origineel, soms is het iets grappiger en meer betrokken vanwege de vertaling. Ongeacht of het hoog of laag raakt, het raakt altijd vrij dicht bij het doel. Toch stel ik me voor dat de versie die je het meest kent, degene is die je verkiest.
Linker verbinding versus linker buitenste verbinding
Er is ook een eindeloos niveau van de Japanse build dat ontbreekt, een over een raar Japans standup comedy-duo. Deze cabaretiers zijn vogels. De een slaat de ander soms in het gezicht. Ik hou van die minigame. Het is ingeruild voor Mr. Upbeat, een van de saaiere eindeloze minigames uit de GBA-titel. Dat is een onmiskenbare domper, maar het is nog steeds slechts een kleine ontbrekende draad in wat anders een uitstekend geweven lokalisatie is.
Net zoals ik nog steeds klassiek zing Sesam Straat liedjes voor mezelf als ik in een bijzonder goed humeur ben, of als ik oude Terry Gilliam-animaties kan bekijken wanneer ik een snelle glimlachopwekkende ervaring nodig heb, denk ik dat ik zal spelen Rhythm Heaven Fever op periodieke basis gedurende ten minste de volgende 30 jaar. Dertig botten is een koopje voor dit niveau van plezier van hoge kwaliteit. Je zou een volledig vuile hersenkraker moeten zijn om deze voorbij te laten gaan.
Rhythm Heaven Fever biedt de eenvoud en elegantie van 'One Note Samba' of 'Blister in the Sun', de directheid van de kunst van Mike Mignola of Pendleton Ward en het ingetogen maar eindeloos variabele gameplay-ontwerp van arcadetitels zoals Pac-Man Champion Edition DX of Super Mario Bros . Het is een van mijn favoriete games van deze generatie - een titel die een veel sterkere opleiding in game-ontwerp biedt en een meer pure, directe en echte ervaring dan de meeste games op de markt.