review final fantasy explorers
Eidolon Hunter
Als je je wilt verdiepen in de wereld van Laatste fantasie voor het eerst is de toetredingsdrempel over het algemeen vrij hoog. Je hebt een host van 50 uur JRPG's, verschillende ontmoedigende MMO's en een aantal gecompliceerde en diepe tactische spin-offs.
Final Fantasy Explorers probeert mensen de wereld van de zwart-witte magiërs in te lokken met een andere, zachtere aanpak, zij het met zijn eigen fouten.
Final Fantasy Explorers (3DS)
Ontwikkelaar: Square Enix, Racjin
Uitgever: Square Enix
Uitgebracht: 26 januari 2016
Adviesprijs: $ 39,99
Direct bij het karaktercreatie-scherm is dat meteen duidelijk Final Fantasy Explorers is een gedateerde game. Het werd tenslotte in 2014 in Japan uitgebracht en de beperkingen van de tool zelf zullen geen vertrouwen wekken. Ik kreeg eigenlijk een lach uit de eerste mannelijke avatar - het had typische chibi-achtige kenmerken maar een keiharde mankind set abs. Het maakt niet veel uit wanneer je allemaal in uitrusting bent, en het spel heeft een Goku-kapsel in zijn kleine pool met opties, dus het krijgt een doorgang.
websites om youtube-video's naar mp3 te downloaden
Net als veel andere items in de serie, Explorers draait natuurlijk om kristallen, en de algehele plot is een beetje ondergeschikt aan nivellering, het verwerven van contant geld en het voltooien van missies, die leiden tot die zoete, zoete eindgevechten waar we allemaal naar hunkeren. Je gaat rond in een Monster Jager -achtige hub-wereld compleet met winkels, upgradecentra en een paar andere fixins (zoals een een-missie-bonus-verlenende waarzegster die Play Coins als betaling neemt) terwijl je nieuwe missies uitvoert die je naar de overworld leiden.
Gevecht is gebaseerd op AP, wat je vaardigheden voedt en wordt gebruikt tijdens het sprinten. De game heeft een rudimentaire lock-onfunctie, de optie om de Circle Pad Pro (of de nieuwe 3DS nub) te gebruiken om de camera te bedienen, L of R schakelt tussen menu's voor je krachten (met vier toegewezen aan elke trigger, voor een totaal van acht actieve vaardigheden), een auto-aanval knop, en dat is het echt. Om te ontwijken of iets speciaals te doen, moet je er een vaardigheid voor uitrusten, en zelfs dan is het een beetje rigide van aard. Vergis je niet, dit is geen twitch-actiespel met hoge intensiteit.
Je krijgt de sleutels van het koninkrijk als het ware na ongeveer 30 minuten tutorials, waar Explorers levert je meteen vijf banen (klassen) op: Knight, Monk, Ranger, White Mage en Black Mage. Gelukkig is het niet zo rigide als veel andere RPG's in die banen en mogelijkheden vaak kunnen overlappen. Met uitzondering van bijvoorbeeld een ridder die op boog gebaseerde vaardigheden gebruikt terwijl hij is uitgerust met een zwaard, kunnen spelers gelukkig een beetje experimenteren.
Bijna iedereen kan magie gebruiken, inclusief de altijd nuttige Cure-spreuk. Het is een geweldige concessie voor zowel nieuwkomers als veteranen. Je kunt echt rotzooien met bijna alles wat beschikbaar is om je droomopbouw te voltooien - inclusief dwaze 'Trance'-modi met favoriete personages zoals Cloud. Naarmate de tijd verstrijkt, wordt het alleen maar dieper, omdat er maar liefst 21 banen tot uw beschikking staan.
De vrijheid om te doen wat je wilt is nog beter als je met een feest speelt (zowel lokaal als online). Teamsynergie en klassemake-ups zijn niet noodzakelijkerwijs gebonden aan de RPG Trinity (tank, genezer, schade), maar zijn iets losser samengesteld, tot het punt waarop iedereen plezier kan hebben met wat ze willen spelen - zoals een Dragoon die kan zijn sprongen gebruiken samen met ontwijkingstechnieken uit andere banen voor maximale mobiliteit. Over multiplayer gesproken, er is ondersteuning voor lobby's online (in plaats van slordige matchmaking), waardoor ik al vóór de lancering in een aantal games kon spelen. Als je het alleen doet, kun je tot drie andere monsters meenemen op je reizen, met het voorbehoud dat de AI niet erg intelligent of bijna zo effectief is als spelers.
Tegen de tijd dat je Shiva een aantal uren bevecht, wordt het beter, maar als algemene regel Explorers is een langzame verbranding. Nu vond ik het leuk om op de ladder te werken, meer banen te verdienen en mijn eigen uitrusting te maken, maar het is een beetje te langzaam gaan soms. Als zodanig komt het argument 'het wordt beter nadat je er tijd in hebt gestoken' in gedachten, maar veel games zorgen voor een plezierige vroege game om de uitbetaling te begeleiden. Dat is hier tot op zekere hoogte niet het geval.
Als je het toch blijft doen, vind je een 100-uur RPG vol met dingen om te doen, inclusief een eindspel waarbij alle kernbazen opnieuw worden bestreden met nieuwe strategieën op sleeptouw. Zoals veel spellen die tot de nok toe gevuld zijn met verschillende klassen, heb ik veel tijd besteed aan het uitproberen van nieuwe banen. Hoewel sommigen van hen niet enorm verschillend van elkaar voelen, is de tweedeling tussen de drie kernspelstijlen (melee, ranged en magic) sterk genoeg om het gevoel te hebben dat je een ander spel speelt.
Final Fantasy Explorers heeft een litanie van pacingproblemen, vooral als het gaat om zijn missies en, visueel, voelt het soms als een game uit het DS-tijdperk. Maar spelers die bereid zijn om met beide voeten erin te springen, zullen veel te vinden vinden en dat gaat dubbel als je van plan bent om het avontuur met een vriend te spelen.
(Deze beoordeling is gebaseerd op een build van de game die door de uitgever is geleverd.)
