review battle princess arcadias
beste pc-reiniger voor Windows 7
Een nogal saai mes
Een tijdverdrijf hoeft niet per se transcendent te zijn om voor een plezierige ervaring te zorgen. Zolang er een haak is, iets om de hele reis gefascineerd te houden, is het eenvoudig genoeg om verder te kijken dan enkele gerafelde randen en gewoon te genieten van de rit.
In het geval van Battle Princess of Arcadias , de haak manifesteert zich nooit echt. Het rollenspel met actie werpt een aantal leuke ideeën uit, maar geen enkele is overtuigend genoeg om er echt een binnen te halen.
Battle Princess of Arcadias (PlayStation 3)
Ontwikkelaar: Apollosoft
Uitgever: NIS America
Uitgebracht: 17 juni 2014
Adviesprijs: $ 29,99
Niet elk rollenspel heeft een geweldig verhaal, maar plot en personage-interactie zijn kenmerken van het genre. Battle Princess of Arcadias vermijdt deze neiging en maakt een verhaal dat op zijn best niet van belang is. De ontwikkelaar dacht zelfs zo weinig aan deze gehackte saga dat het een optie bevatte om het verhaal helemaal uit te schakelen.
De optie blijkt ook behoorlijk verleidelijk te zijn, omdat het lege verhaal weinig kost om van te genieten. Het avontuur volgt een groep clichés en anime-tropen op een missie om het land van het kwaad te redden. Onderweg is er veel conversatie, veel daarvan langdradig en helemaal niets, schrijlings op een kwellende humor die af en toe duikt in een griezelig en potentieel aanstootgevend gebied.
Hoewel het verhaal zeker niet charmant is, is de esthetiek dat wel. Het roept herinneringen op aan Odin-bol , met prachtige gestileerde beelden en een helder, vrolijk kleurenpalet. Echt, de hele ervaring doet enigszins denken aan de PlayStation 2-klassieker van Vanillaware, wat niet slecht is. Weet je, zolang je maar met getemperde verwachtingen ingaat.
Gevechten zijn echter het echte brandpunt van de ervaring en ze komen in drie verschillende vormen voor. In de standaard Combat-modus nemen spelers drie helden in de strijd om wat vaag onhandig zijwaarts scrollen. Elk personage heeft een unieke vechtstijl, variërend van een behendige boogschutter tot een logge axeman, die spelers tussen één tegelijk kunnen draaien.
Het lijkt in eerste instantie een vette standaard beat-'em-up, maar dingen worden interessanter met de introductie van de modi Skirmish en Siege. Net als Combat ziet Skirmish drie hoofdrolspelers de strijd betreden. Ze worden echter ondersteund door een trio van brigades, elk met hun eigen gespecialiseerde wapentype.
Schermutselingen zijn veel tactischer van aard, omdat spelers eenheden moeten selecteren op basis van de unieke sterke en zwakke punten van de vijand. Dan, terwijl onze helden op de voorgrond scuffelen, zullen deze brigades het op de achtergrond verdrijven en spelers verplichten om behoorlijk jongleren uit te voeren. Naast het stapelen van het dek in je voordeel vóór het gevecht, moeten spelers weten wanneer ze eenheden moeten terugtrekken, omdat de vijand voortdurend zal proberen je bewegingen en machinaties tegen te gaan.
Belegeringen zijn verwant aan Skirmishes, maar zien alle brigades op het veld tegelijkertijd het opnemen tegen een krachtige baas. Bij deze formidabele wezens passen, kan behoorlijk wat malen nodig zijn, omdat bazen gemakkelijk door zwakke brigades en personages met een lagere level kunnen ploegen. Het zijn deze sequenties die me de waarde van verdediging hebben geleerd. Op een gegeven moment realiseerde ik me dat ik aanvallen kon blokkeren om een speciale meter te bouwen en een krachtige eigen aanval te ontketenen. Dit spelplan zorgde voor een behoorlijk saaie strijd, maar bleek succesvol waar agressievere strategieën faalden.
Dat exemplaar typeerde echter de gevechtservaring. Het is een slog. Zelfs op zijn beste momenten, met geweldige strijdtonen, prachtige beelden en intrigerende gameplay-concepten; Battle Princess of Arcadias kan zwaar zijn. Het mist vloeibaarheid en de interface is vaak veel te onhandig of rigide voor wat het spel van spelers vraagt. Het is nooit onoverkomelijk, maar is vaak frustrerend.
Battle Princess of Arcadias is een competente actie-RPG. Voorbij het versleten verhaal en de lege cast zijn enkele interessante vechtsystemen en mooie esthetische kwaliteiten. Helaas heeft het bijna net zoveel onvervuld potentieel als het belooft, nooit in staat om zich te scheiden van de menigte of veel aandacht te besteden om echt je aandacht te eisen.
