review army corps hell
Stel je voor Pikmin met demonen en death metal - dat is een beetje zoals wat Legerkorps van de hel is. In plaats van het besturen van schattige kleine plantachtige wezens in een zuurstofrijk bos, beveel je vervelende goblins in de ingewanden van de vlammende hel, die spelen als de voormalige koning van het land.
Je stuurt je volgelingen om demonenlichamen te verslinden, met lef en bloed dat alle kanten op vliegt, maar er is weinig tijd om te genieten van de oorlogsbuit omdat de grootste beesten van de onderwereld achter je staan te wachten om jou en je leger te verscheuren flarden. Leuk vinden Pikmin, Army Corps of Hell is een charmant spel.
wat is een computerbesturingssysteem
Legerkorps van de hel (PlayStation Vita)
Ontwikkelaar: Entersphere
Uitgever: Square Enix
Uitgebracht: 15 februari 2012
Adviesprijs: $ 39,99
Legerkorps van de hel begint met de koning van de hel wordt van zijn troon geslagen, ontdaan van al zijn macht. Hij is nu slechts een skelet met een cape, maar hij heeft nog steeds de kracht om de domste goblins te verzamelen om een klein demonenleger te creëren dat hem zal helpen zijn weg terug naar de top te vinden. Door kleine overwinningen en brute plunderingen kan de koning geleidelijk zijn troepen laten groeien om sterk genoeg te zijn om de troon terug te winnen.
Gameplay laat je zweven (de koning van de hel loopt niet) rond kleine drijvende vierkante hel-eilanden, en beveel je demonenlegers om golven van vijanden aan te vallen, die worden uitgezonden door een ronde halfcirkel richtgids. Je begint met soldaatkobolden, die alles binnen bereik uit elkaar scheuren en uit elkaar halen, en dienen als het meest basale aanvallerstype.
Later krijg je speerzwaaiende kobolden, die als een groep kunnen worden verzonden om op een langere afstand aan te vallen. Ten slotte kunnen mage-kobolden projectiele elementaire magie werpen in een soort van middelste bereik, met automatische targeting die erin slaagt verder te gaan dan de vele vuur- en dondervallen van de hel. En dat is het echt. De koning van de hel groeit gestaag met een enorme mix van de drie soorten en moet ze op de juiste manier gebruiken om vijanden te verslaan. Schuim, spoel en herhaal.
top world of warcraft private servers
Je kunt de krachten van je leger laten groeien door plundering en alchemie, geven Legerkorps van de hel een beetje aanpassingsmogelijkheden om het actiegericht wat pittiger te maken. Het sturen van je demonen om te knagen aan de overblijfselen van verslagen vijanden brengt zeldzame items met zich mee, en deze kunnen worden gebruikt in een alchemiemenu om betere wapens en bepantsering voor je troepen te maken.
Upgrades en status-assistent items kunnen ook worden gekocht met een ander type buit. Om deze redenen wil je er zeker van zijn dat je elke vijand die je doodt na elke golf hebt geplunderd. Helaas, om een onverklaarbare reden, duurt het plunderingsproces veel te lang. Het is grappig om je horde de eerste paar keer een vijand uit elkaar te zien scheuren, maar het wordt snel oud en begint na de eerste stadia vervelend te worden.
Legerkorps van de hel laat je vanaf het begin grijnzen met zijn overdreven bloedvergieten, donkere visuals en Japanse heavy metal-score. Het maakt een geweldige eerste indruk. De super gewelddadige gameplay is in het begin ook best vermakelijk, hoewel dat gevoel uiteindelijk afneemt. En dat is echt het grootste probleem met deze game: het is steeds hetzelfde.
Het grijze, bruine en rode kleurenpalet verandert zelden, de kleine eilandachtige gevechtszones zijn te beperkend en alle vijanden zien er na een tijdje hetzelfde uit. De aanvalsstrategie verandert zelden: je gebruikt soldaten om grote jongens neer te maaien, speerwerpers om bedreigingen in de verte te slaan en tovenaars om al het andere uit te schakelen. Af en toe moet je een speciaal item gebruiken, waarbij je meestal op het achterste touchpad tikt om oorlogstrommels met statusbuffering te spelen of een gitaar te tokkelen om de aanval te vergroten. Boss battles zijn de enige uitzondering op de herhaling; ze zijn enorm, betrokken en de lelijke beesten zijn vrij moeilijk neer te halen. Ze zijn als een beloning voor het werken door dezelfde oude golven.
Naarmate het aantal vijanden in de golven toeneemt, neemt ook het gevoel toe dat je een soort shoot-'em-up speelt. Al snel zullen spelers zich alleen richten op het ontwijken van vijandelijke projectielen, de X-knop stampen om obstakels, vijanden en vuur te ontwijken terwijl ze de R-knop ingedrukt houden om te vuren en / of aan te vallen. En net als in een goede shmup, zijn de uiteinden van de fasen gemarkeerd met monsterlijke bazen die meerdere zwakke punten hebben die je moet uitschakelen. Deze game is een hoop onstuimig, ontwijkend, snel aanvallend en meer onstuimig om te herstellen. Het voordeel is dat het allemaal erg actiegericht is, maar het nadeel is dat het ook zeer repetitief is.
Een Corps of Hell ondersteunt ad-hoc multiplayer voor maximaal vier spelers. Spelers kunnen naast elkaar werken als een gecombineerde kracht om de hel te heroveren, samenkomen om strategieën te bedenken, maar ze kunnen er ook competitief tegenaan gaan, met het stelen van de troepen van andere spelers als een mogelijkheid.
ethernet-standaardgateway is niet beschikbaar
Niet laten Legerkorps van de hel De repetitiviteit maakt je bang. Ik ben goed op weg door een tweede play-through van het spel omdat ik de gespannen, snelle demon maaien heel plezierig vind. Ondanks de fouten is het echt gemakkelijk om in te stappen en heeft het veel bevredigende actie.
Het is misschien niet de best uitziende game in de lancering van de Vita - en het ontbreekt zeker in de variëteit-afdeling - maar de hectische gameplay en de krankzinnige death metal-soundtrack helpen de angel te verwijderen. Ga je gang, ga naar de hel.