games that time forgot
Het is mislukt, behoorlijk ellendig.
Sla de sprong om te zien waarom.
Verhaal:
De Starship Titanic, op haar eerste reis, stort je huis binnen. Je moet aan boord gaan en uitvinden wat er mis is gegaan met het schip.
Dat is het.
Hoewel een dergelijke verhaallijn een fatsoenlijk gameplay-scenario oplevert, is er hier geen echt 'plot' te vinden. Het schip heeft een achtergrondverhaal dat je kunt oplossen door puzzels en dergelijke op te lossen, maar het hele spel laat je in wezen door het schip dwalen om het navigatiesysteem weer in elkaar te zetten en erachter te komen wat er mis is gegaan.
gameplay:
Voor iedereen die heeft gespeeld Myst , moet het spel redelijk toegankelijk zijn. Klik op een hotspot, reis naar een ander scherm, klik op een item om het te onderzoeken / activeren, enzovoort. Ook als Myst , Sterrenschip Titanic had voor die tijd extreem mooie graphics en even mooie muziek.
c ++ ongedefinieerde verwijzing naar klassefunctie
Dat is echter waar reusachtig 's overeenkomsten met convential games eindigen. Terwijl een groot deel van het spel rondlopen, schakelaars omdraaien en puzzels oplossen, bestaat een even groot deel van je tijd in het spel uit praten met de vele robotassistenten van het schip, van wie de meesten op de een of andere manier niet goed werken. En als ik 'defect' zeg, bedoel ik niet dat er vonken uit hun oren komen en ze lopen grappig - ik heb het over robots met schizofrenie, depressie en verlatingsangst.
Om met deze robots te communiceren, typ je vragen in de ingame-tekstparser, en ze beantwoorden - opnieuw vrij eenvoudig, hoewel fantasierijk. Afhankelijk van de robot zullen ze anders antwoorden, maar soms kun je volwaardige gesprekken met de AI voeren.
vr headset voor xbox one x
Waarom je het waarschijnlijk niet hebt gespeeld:
Nou, zie je hoe weinig ik schreef onder het kopje 'gameplay'? En hoe zit er nog minder onder 'verhaal'? Laten we daarmee beginnen.
Terwijl Sterrenschip Titanic is behoorlijk verdomd moeilijk (daarover later meer), het is absoluut niet diep. De hele game bestaat uit rond het schip rennen, computeronderdelen verzamelen en puzzels oplossen, zodat je de AI die het schip bestuurt weer in elkaar kunt zetten. Er zijn geen plotontwikkelingen, geen verhaallijn en geen personages behalve de mensachtige robots waarop je constant vertrouwt voor hints. De game geeft je vanaf het begin een doel en je besteedt de rest van de hele game aan het proberen dat doel te bereiken, en dat doel alleen. Dit betekent dat je plezier aan het spel volledig afhankelijk bent van de gameplay, wat niet bepaald het beste ter wereld is.
Ondanks hoe intens het conversatiesysteem van de game was, kwam het echt neer op het typen van trefwoorden die de parser zou herkennen, wat meestal resulteerde in een robot die je een extreem cryptische hint gaf. Ja, er waren een paar slimme dialooguitwisselingen geprogrammeerd - met name, je kon verschillende van de robots over de Spice Girls vragen en een gesprek van drie minuten beginnen - maar voor het grootste deel was het hele gespreksysteem kapot.
Bovendien, Sterrenschip Titanic blijft een van de meest absurd moeilijke avonturengames ooit gemaakt: de puzzels lijken vaak grappig en niet uitdagend ontworpen, en hun oplossingen variëren daarom van obscuur tot regelrecht belachelijk. Het werd letterlijk zo erg dat latere versies van het spel een walkthrough van 120 pagina's bevatten, volledig gratis verpakt. Als je ooit van plan bent het te proberen Sterrenschip Titanic gebruik dan voor de liefde van God een strategiegids. Dat, of ben van plan de helft van je haar uit te scheuren, omdat je niet wist dat een robotachtige papegaai geniet van het eten van paranoten in plaats van walnoten.
Zet nu al deze 'functies' in een spel dat twee jaar duurde om te maken, hyperd was naar de hel en terug, en was destijds een van de duurste spellen ooit gemaakt, en je hebt Sterrenschip Titanic . Het werd uitgebracht met extreem gemengde beoordelingen - de MobyGames-beoordelingen variëren van 92 tot 20 - en gamers waren niet al te bereid om zijn fouten te vergeven, gezien de sterke hypo's en hoe potentieel geweldig het had moeten zijn, komende van twee van de grootste humoristen van Groot-Brittannië.
Toch, voor al mijn gezeik, reusachtig is niet zonder zijn sterke punten. Het is mooi, het heeft goede muziek, het dialoogsysteem (als het werkt) is best leuk, en veel van het schrijven in het spel is echt slim, op een soort Douglas Adams-manier.
Dus, moet je de moeite nemen om het te krijgen? Het is gemiddeld ongeveer 8 dollar op eBay, wat een meer dan redelijke vraagprijs is, zelfs met al zijn gebreken. Uiteindelijk is het een oordeel: ben jij een fan van Douglas Adams om je een weg te banen door een obsceen hard, onhandig ontworpen spel?
Als je het hebt gespeeld, vragen hebt of gewoon iets wilt zeggen, klik je op het kleine knopje met het label 'comment'.