emulating language motherhood nier
Reproductie
Moederschap fascineert me. Ik ben enig kind opgevoed door een alleenstaande moeder. Haar voortdurende steun, samen met mijn grootmoeder en tantes, creëerde een web van matriarchale liefde gedurende mijn jeugd (dit omvat volledig het omarmen van mijn gewoonte met videogames). Ik was blootgesteld aan mannelijkheid door mijn grootvader en oom, maar ik werd voornamelijk gevormd door sterke vrouwelijke handen. Opgroeien met zo'n ingewikkeld netwerk van moederlijke invloeden heeft me talloze perspectieven op moederschap laten zien; toch is het voor mij onmogelijk om te doorgronden zonder een eigen leven te leiden.
Ik kan de diepten van de gehechtheid van een moeder aan haar creatie niet begrijpen - ik kan alleen het idee van het moederschap bedenken, niet de realiteit ervan. Een dergelijke goddelijke ontwikkeling verdient waardering. Ik zal nooit weten hoe het voelt om een mens in mezelf te laten groeien, maar ik bewonder degenen die dat wel doen. Dat is een band die ik nooit zal kennen. In dit opzicht ben ik niet anders dan de machines in NieR: Automaat .
De poging van Moeder Machine om de diepten van de mensheid te confronteren door de lens van een overschaduwde moeder is lovenswaardig. Grandioze verhalen over tijd, identiteit en doel doordringen overal Automatisch. Ze vragen het grootste deel van je aandacht, en hoewel de gecompliceerde onthullingen de tijd waard zijn die het kost om ze mentaal te verwerken, is er veel te leren van de erkenning van het duistere lot van Moeder Machine.
automatisch Het uitgangspunt is net zo benaderbaar als het spel krijgt: de mensheid vlucht van een buitenaardse invasie door naar de maan te evacueren en stuurt uiteindelijk een leger van Android-soldaten naar de aarde om het terug te nemen. Buitenaardse machines werden gebruikt als wapens om de planeet te dekoloniseren, maar de buitenlandse robots missen een andere richtlijn. Hun voornaamste richtlijn was om alle mensen te vernietigen; wat doen ze nu met hun doel weg?
Uiteindelijk proberen de machines de samenleving te emuleren die ze eerst probeerden uit te roeien. De ene machine doet make-up op hun gezicht in een poging genegenheid van een andere te genereren. Sommige machines zijn zelfbenoemde wetenschappers die verbeelding nastreven door middel van uitvindingen, grote zussen die kleinere broers en zussen beschermen, postzegelverzamelaars die zelfbewustzijn zoeken. Willen de machines hun doel vinden, dan moeten ze eerst de logica achter de eigen identiteitscrisis van de mensheid begrijpen.
Veel geluk daarmee.
Seks wordt nauwelijks ervaren door een romantisch ter ziele gegane mens zoals ik, laat staan een machine op zoek naar doel; toch houden de machines zich bezig met het gerinkel van seksuele ontdekking. Ze kunnen niet bepalen hoe anderen hen waarnemen, maar toch blijven ze betekenis cultiveren door de genegenheid van een ander te verkrijgen. De machines kunnen geen kind dragen, noch kunnen ze er één zien groeien, maar hun aard is geprogrammeerd om te koesteren, omdat de mensheid het enige leven is waarvan ze weten dat het bestaat.
pl sql sollicitatievraag voor ervaren
Het verhaal van Mother Machine is niet boeiend. Het is niet de bedoeling. In de Family Squabble-sidequest rent het kind van moeder Machine (toepasselijk 'Child Machine' genoemd) weg na een ruzie tussen de twee en daarom vraagt ze je om de kleine robot terug te halen. In vergelijking met het overkoepelende verhaal van de game, is het een kleine tragedie, maar een van automatisch De grootste kracht is het vermogen om liefdesverdriet op elke schaal na te streven. Het weigeren van de zoektocht is moeilijk te rechtvaardigen omdat je wordt overladen met een aantal nuttige middelen als beloning en het zoeken naar Child Machine stelt je bloot aan een driftbui van geëmuleerde emoties.
Nadat hij hem heeft opgespoord, wordt hij aangevallen door vraatzuchtige hordes van zijn eigen soort. Terwijl je vecht om zijn vernietiging te voorkomen, schreeuwt hij in puberale pijn. 'Het is niet eerlijk! Ik haat mijn mama! Ik haat haar. ' Het script van Child Machine eindigt halverwege de strijd. Hij zwijgt. Zodra de vijanden zijn verslagen, kalmeert hij en stemt ermee in terug te komen naar zijn moeder. Bij terugkeer van het kind van Moeder Machine springt de metalen krul weg en laat je de reactie van zijn moeder op je vriendelijkheid achter.
'Ik had nooit gedacht hoe moeilijk het zou zijn om de verbinding met het netwerk te verbreken', vertelt ze. 'We begrijpen elkaar voortdurend verkeerd. Maar toch, in die zeldzame gevallen waarin we contact maken, maakt het me zo heel blij. '
Moeder Machine herinnerde me op de meest bescheiden manier eraan dat hoewel sterfte tragisch is, het vooruitgang biedt. We leven misschien nooit lang genoeg om de echte effecten van onze eigen acties te zien, maar we ontwijken een existentiële kogel. De machines laten een veeleisende ontbering zien: ze groeien niet.
De ouder-kindrelatie bestaat, onveranderd, voor altijd. Hun onvermogen om zich aan te passen houdt hen in een eeuwige lus. Ze zijn moeder gemaakt, kinderen gemaakt, en nu, uit hun context, graven ze door hun psyches om te proberen erachter te komen waarom dit zo belangrijk voelt. Onsterfelijkheid en eeuwigheid ontkent wat het moederschap maakt moeder kap. Groei. Een vader zaait het zaad; een moeder groeit de plant.
Wij biologische wezens vertrouwen op onze tijdlijn van cyclische identiteiten om verandering te vergemakkelijken tot we sterven - een onmogelijke metamorfose voor machines. Van pasgeborenen tot adolescenten, tieners tot 'volwassenen', we veranderen voortdurend. Onze identiteiten fluctueren, en ons gevoel van doel daarnaast. Voordat ik langskwam, was mijn moeder een meisje van begin twintig die haar leven leefde. Nu ik eind jaren twintig kinderloos blijf, groeit mijn waardering voor haar exponentieel; hoe ouder ik word, hoe meer ik besef hoeveel ze van zichzelf aan mij heeft gegeven. Met of zonder achting vereist de aard van het moeder zijn tijd, geld en lichaam op het offeraltaar van het ouderschap worden geplaatst.
Terwijl elk jaar voorbijgaat en het leven steeds complexer wordt, verandert je betrokkenheid bij je moeder van afhankelijkheid naar keuze - als je het geluk hebt om de beslissing te nemen. Onze levenslijnen hechten waarde aan onafhankelijkheid, dus hoe ouder je wordt, hoe meer het betekent om tijd door te brengen met de vrouw die je heeft gebaard. De actie van besluit wordt een impliciet gewicht van belang gegeven alleen omdat tijd eindig is - nou ja, voor ons. Mother Machine geeft niets om tijd. Ze maakt zich alleen zorgen om Child Machine. Voor altijd.
Het besef verandert hun relatie in een onverklaarbare band die dat zou kunnen werkelijk tot een abrupt einde komen. Door misverstand realiseert Mother Machine verlies door een ander leven te overwegen. Een alternatieve realiteit zonder haar zoon. Beslissingen en acties kunnen wrijving veroorzaken, maar waar wrijving is, is er plooibaarheid en door smeden ontstaat strijd. Hadden we maar alle tijd ter wereld om voor altijd te groeien.
Of je Moeder Machine wel of niet herkent door de quest te voltooien, deze ouder-kind relatie bestaat binnenin automatisch 's wereld. U besluit om Moeder Machine te helpen. Of u niet. Ze staat daar bezorgd terwijl ze toekijkt hoe je haar gezichtsveld verlaat, en ze zal daar nog lang naar blijven staan.
