review shikhondo soul eater
Kogel limbo
Veel shoot'em ups (shmups) komen over mijn bureau: zoals veel. En ik zou gelukkiger kunnen zijn.
Er zijn veel genres die al jaren, zelfs tientallen jaren 'dood' of 'dood' zijn. Mensen zien shmups niet meer in arcades (ze gaan zelfs niet naar arcades) en nemen aan dat ze uit ons collectieve geheugen zijn gewist. In werkelijkheid duiken er elke maand nieuwe projecten of poorten op.
Shikhondo - Soul Eater , een pc-shmup die dit jaar net zijn weg vindt naar consoles, is een van die projecten.
Shikhondo - Soul Eater (PC, PS4, Switch (beoordeeld), Xbox One)
Ontwikkelaar: DeerFarm
Uitgever: DeerFarm, Digerati Distribution
Uitgebracht: 10 oktober 2017 (pc) 6 september 2018 (schakelaar)
Adviesprijs: $ 9,99 (pc), $ 13,99 (schakelaar)
Shikhondo - Soul Eater doet geen enkele moeite om optocht te leveren. Het is alleen ... is.
Na het opstarten kies je tussen twee karakters (schepen): een Magere Hein en een schoolmeisje met respectievelijk collectieve en lock-on altvuren. Als je een soort achtergrondverhaal verwacht over de cast, bazen, of zelfs wat er op welke manier dan ook gebeurt ... niet. Veel shmups presenteren zelfs een gevel van een soort zoals een reislustgedicht aan het begin of een instructiehandleiding buiten het spel, maar nee - 'jij kiest de Magere Hein of het meisje en neemt zielen uit Yokai'. Ik weet dat veel van jullie er niet om geven om geïnvesteerd te worden in een zogenaamd score-aanvalsgenre, en het is verre van een dealbreaker, maar het helpt als er een beetje een vonk voor me is.
Zelfs vanaf het begin was ik verscheurd door de kunst. Ik zal beginnen met het goede: de achtergronden zijn prachtig. Er zijn secties waar je over een scène vliegt, het zal overgaan en eruit zien als een legitiem schilderij. Maar de vijandelijke modellen? Niet zo veel. Niet alleen gaan de melanges samen, maar het hele Yokai-motief is niet erg bedreigend voor ongeveer 90% van het avontuur: alleen de bazen en hun meerdere vormen geven de smaak aan.
Begrijp me echter niet verkeerd, Shikhondo - Soul Eater is een functioneel schietspel. Spreidvuurpatronen helpen standaard om brede delen van het scherm te bereiken en de verticale shmup-industriestandaard 'alternatief vuur dat ook je personage vertraagt voor fijnere beweging' werkt in schoppen. Hetzelfde geldt voor de risico-beloning getinte super monteur, die je meter een boost geeft om dichter bij schoten te komen en zielen te absorberen.
qa tester interviewvragen en antwoorden
Voor sommigen lijkt dit elementair, maar dit is eigenlijk een van de dingen waar het om gaat Shikhondo dat ik het meest graaf. Veel spellen bouwen gewoon gevaar-elementen in die uitsluitend zijn gekoppeld om aanvalsconcessies te scoren tot het punt waarop alles gehomogeniseerd aanvoelt. Terwijl Shikhondo is hier niet helemaal origineel. Ik vind de toegevoegde eenvoud van het opwerken naar een super leuk, hoe meer kans je hebt. Het is nog eenvoudiger om te acclimatiseren zonder gigantische medailles (punten, in andere genre-games) die het beperkte schermvastgoed vullen. Minder kan meer zijn, en in combinatie met de unieke achtergronden zijn er enkele significante hoogtepunten in de vluchtige arcademodus.
Vijf podia klinken niet als heel veel, maar het is gewoon voor de cursus, en lokale co-op voor twee is een mooie pack-in, vooral voor de Switch waar je een scherm in draagbare modus kunt delen of die slechterik in pop kunt zetten een aangepaste arcade-installatie. Een boss rush is leuk, net als verschillende moeilijkheidsgraden. Wat de grote wapens betreft, dat is het. Je vindt het leuk of niet: er is hier niet veel om aan te passen of te veranderen.
Shikhondo - Soul Eater is een dessertshmup. Nieuwkomers willen niet doorgaan naar de laatste gang van een maaltijd, omdat er al zoveel andere gerechten zijn om uit te kiezen, zelfs in hetzelfde restaurant (eShop).
(Deze beoordeling is gebaseerd op een build van de game die door de uitgever is geleverd.)
