destructoid review siren
Silent Hill: Homecoming en Resident Evil 5 worden pas volgend jaar verwacht, en dus in deze kloof van horror-titels komt de remake van de PlayStation 2-titel Sirene . Het origineel werd beschouwd als gelijk aan Stille Heuvel in termen van zijn schaarsheid, maar had lachwekkend slechte stemacteurs die het spel in een zekere mate van duisternis verlieten.
Nu komt de game tot leven als remake voor de PS3, een van de weinige titels die beschikbaar zijn op het PlayStation Network als een volledig downloadbare game. Tenzij je het natuurlijk uit Azië hebt geïmporteerd. De naam van het spel in deze horror-titel blijft in leven in een stad die plotseling is veranderd in een met shibito geteisterde hellhole. Terwijl je van perspectief naar perspectief springt, ontrafelt het verhaal achter deze afgelegen stad langzaam in stukjes en beetjes.
Ik heb hoge verwachtingen van deze titel, en nu is het tijd om te zien of het spel mijn dromen waarmaakt. Nou, ontdek wat Nick en ik dachten na de sprong!
Sirene: Blood Curse (PS3)
Ontwikkeld door Sony Computer Entertainment Japan
Gepubliceerd door Sony Computer Entertainment
Oorspronkelijk uitgebracht op 24 juli 2008
Brad Rice
(Opmerking: ik ging door en importeerde de Sirene: nieuwe vertaalschijf (Aziatische versie). Ik denk niet dat er discrepanties zullen zijn. De schijfversie bestaat uit alle 12 afleveringen die op de schijf zijn verzameld. Wanneer ik een aflevering voltooi, keert het terug naar het hoofdmenu en moet ik de volgende kiezen - het zou net als de DLC-versie moeten zijn.)
gebruik van grep commando in unix
Een Amerikaanse cameraploeg begint met het filmen van de bizarre cultusrituelen van een afgelegen Japans dorp, maar wordt de ceremonie onderbroken door een brutale jonge Amerikaanse yankee en de cultisten verspreiden zich. Voor de Amerikanen raken ze allemaal verstrooid wanneer shibito (lit. dode persoon) hen begint aan te vallen.
Het verhaal van de game is opgedeeld in twaalf afleveringen, waarin je jongleert tussen een half dozijn verschillende perspectieven en verhaallijnen, terwijl personages elkaar proberen te vinden, stukjes van het achtergrondverhaal van het dorp samenvoegen en proberen weg te komen .
Sirene: Bl ood Vloek zit er precies tussenin Stille Heuvel en Resident Evil in het spectrum van horror-titels, omdat de game afhankelijk is van sfeer en een eeuwig gevoel van terreur om je bang te houden, maar vergeleken met Stille Heuvel het soort psychologische horror, Sirene gaat voor een meer geleidelijke spiraal in de diepten van perversie en occulte. De belangrijkste vijand, de shibito, verschilt fundamenteel van zombies. Hoewel ze misschien dood zijn, dragen ze nog steeds wapens, kunnen ze deuren openen en praten ze met zichzelf en met elkaar. Naarmate het spel vordert, worden de shibito geleidelijk meer misvormd en helder en krijgen ze nieuwe vaardigheden.
Elke fase waar je doorheen speelt is meestal een 'haal van punt A naar punt B' doelstelling, maar met een aantal complicaties erin, waardoor je gedwongen wordt om het hele niveau te doorkruisen om sleutels of alternatieve routes te vinden. Je volgt niet alle fasen terug, maar tijdens het spel speel je meerdere keren hetzelfde gebied terwijl je verschillende perspectieven doorloopt.
Soms kun je de zombies bevechten. Als je naar boven durft te gaan en de zombie gaat slaan, is er geen manier om te winnen. Als je eenmaal een bierfles, keukenmes, enz. Hebt opgegraven, gaat het prima, maar probeer je een vuist te maken met een 80-jarige shibito als je een sterke 18-jarige bent? Ze haalt je zonder problemen neer. Zelfs als je een wapen in je hand hebt, is er geen garantie - de gevechten blijken onhandig te zijn, en als er meer dan één shibito in het gebied zijn, dan zullen ze je gangrapen met weinig overlevingskansen.
Dus hoe ga je om met de shibito? Welnu, je kunt hun hersenen kapen en door hun ogen kijken met een techniek die 'sightjacking' wordt genoemd. Je kunt ervoor kiezen om een van de shibito vast te zetten en een gesplitst beeld te krijgen van wat ze doen terwijl je om hen heen probeert te manoeuvreren. Dit is de enige manier om te meten met hoeveel shibito je te maken hebt, en soms, verrassing! Een andere shibito springt uit het houtwerk en begint de hel op je te richten.
Op de grafische afdeling zien de modellen er fatsoenlijk uit, maar hebben vaak te maken met het probleem dat de game veel te donker moet zijn. Zelfs met de zaklamp aan (als ik die heb), is het vaak moeilijk om te onderscheiden wat er in de game gebeurt. Daar komt nog bij dat het vrijwel constante korrelfilter op het scherm nogal irritant wordt, omdat het afbreuk doet aan het algemene gevoel van dingen.
Op dit moment verandert het horrorgenre door een verandering. Stille Heuvel is geen gegarandeerd succes meer, terwijl Resident Evil is verhuisd naar een ander territorium. Sirene vult het gat op dat het horrorgenre mist, hoewel het ongemakkelijk past bij een generatiewijziging van het originele spel. Het verhaal is nog steeds boeiend en loopt langzaam naar beneden in het meer gedraaide en perverse, met verschillende momenten die je in shock laten. De game heeft echter veel ruimte om te groeien en kan sommige aspecten van de strijd aanscherpen en het verdomde graanfilter verwijderen.
Score: 7,5
Oordeel: koop het!
Nick Chester
Veroordeeld 2 niettemin is het gebrek aan nieuwe overlevingsgruwelen deze generatie zorgwekkend. Net als Brad had ik hoge verwachtingen van Sirene: Blood Curse , reikhalzend uit naar een PlayStation 3-nachtmerrie om door te spelen sinds de consoles worden gelanceerd. Helaas, terwijl Blood Curse de meeste van zijn verwachte cijfers bereikt, het is uiteindelijk niet zo bevredigend als ik had gehoopt, en het kan een vaak frustrerende ervaring zijn.
Als Sirene: Blood Curse heeft één ding goed, het is zeker in het vastleggen van een griezelige bui. Speel met de lichten naar beneden, bereid je voor op koude rillingen terwijl de snelle, maar toch zombie-achtige shibito uit de duisternis slenteren om je personage te achtervolgen. Hun gehuil en gesproken woorden zijn schril en onnatuurlijk, zodanig veranderd dat het doet denken aan de engste delen van het origineel van Sam Raimi Evil Dead . Brad's klacht dat de game te donker is, is perfect - ik moest de standaardhelderheid aanzienlijk verhogen - maar doet behoorlijk wat toe aan het gevoel van angst en het onbekende dat zorgt voor een goede survival horror-titel.
Qua gameplay echter, Blood Curse is overal en met name de bedieningselementen voelen een beetje onhandig en gedateerd aan. Ik vond het geweldig dat alles, van tuinhoezen tot jachtgeweren - verspreid over de twaalf afleveringen van de game - in de strijd kon worden gebruikt. Toch is het gebruik ervan niet noodzakelijk interessant of bevredigend, gewoon herhaaldelijk op een vierkant tikken totdat een shibito valt of je ze willekeurig doorloopt op een meer filmische en gewelddadige manier.
Mijn grootste probleem met Blood Curse is echter hoe lineair de titel aanvoelt en hoe het spel je door bijna elke missie begeleidt. Elke aflevering biedt duidelijke doelen, waarvan de meeste 'van punt A naar punt B gaan'; elk van deze doelen bevat een subdoel, meestal in de trant van 'haal item x en gebruik het met item y'. Deze lineariteit faalt op twee rekeningen. Ten eerste wordt bijna elke missie gekenmerkt door deze 'go here' of 'get this to go here' missies. Ten tweede, ondanks het vasthouden van de handen, blijf je rond in gebieden zonder doel te zoeken naar de vereiste items die de game vereist die je vindt voordat je verder gaat. Verrassing - rondlopen in cirkels op zoek naar een willekeurig item voor gebruik op een ander willekeurig item is niet leuk, interessant of beangstigend.
De 'sight jacking'-mechaniek van de game, een functie waarmee de speler door de ogen van Shibito kan zien door het gebruik van een gesplitst scherm, is potentieel interessant, maar wordt zelden op creatieve manieren gebruikt om het noodzakelijk te maken. Hoewel 'sight jacking' handmatig kan worden ingevoerd en kan worden gebruikt om vijandelijke bewegingen en activiteiten te volgen, zijn er punten in het spel die onaangenaam zullen overschakelen naar 'sight jacking' gesplitst scherm buiten de controle van de speler. Wanneer dit gebeurt, is het verwarrend en onsamenhangend, soms verpestend een anders spannend moment of maakt het al moeilijk om donkere gebieden bijna onmogelijk te navigeren.
Zeggen dat het verhaal onzinnig is, is een understatement. Hoewel het verhaal zichzelf samenvoegt in de loop van de twaalf afleveringen van het spel, is het niet per se dwingend genoeg om er toe te doen als je er eenmaal achter komt. Veel van het verhaal wordt buiten het spel verteld in de vorm van ontgrendelbare items zoals dagboekpagina's, notities, videobanden en meer. Soms zijn deze ontgrendelingen nog interessanter dan de game zelf, wat nooit het geval zou moeten zijn.
r
Het episodische karakter van Blood Curse is ook twijfelachtig. De game is zo opgebroken dat vermoedelijk een spannende kijkervaring op televisie wordt weerspiegeld, met voorvertoningen en 'eerder aan'-clips die respectievelijk aan het einde en het begin van afleveringen worden bekeken. Denk aan ABC's Verloren , behalve zonder dwingend of coherent schrijven dat je met succes binnenhaalt en je van aflevering naar aflevering meesleept. De finale van elke aflevering eindigt zelden of nooit op een aangrijpende cliffhanger; het voelt gewoon als een geforceerde pauze in de actie, die je uit het verhaal haalt voordat het je terug naar een titelscherm schopt om een andere aflevering te selecteren. Bovendien is het dubieus dat Sony besloot alle afleveringen tegelijk op PSN uit te brengen, waardoor ik me afvraag waarom de game überhaupt in afleveringen is opgedeeld.
Voor al mijn klachten over Sirene: Blood Curse , het is nog steeds moeilijk te ontkennen dat de game genoeg oplevert van wat je zou verwachten van een survival horror-titel: schrik. Als je op zoek bent naar baanbrekende verhalen of gameplay die het genre verder brengt, zul je zeker teleurgesteld zijn. Maar voor gamers die op zoek zijn naar een paar koude rillingen en die een aantal van dezelfde fouten kunnen vergeven die het genre al jaren achtervolgen, Sirene: Blood Curse is op zijn minst een kijkje waard.
Score: 6.0
Vonnis: Speel die van je vriend
beste manier om youtube mp3 te downloaden