sonic mania is still great
Don't @ me
beste google chrome pop-up blocker
Little Sibling Syndrome nam het enorm over toen ik vorige week Sega's kantoor in San Francisco bezocht. Ik was daar om te zien Sonic Mania , een naderende terugkeer naar de gloriedagen van de egel. In een poging de demo te leiden, speelde een Sega-vertegenwoordiger als Sonic en ik speelde als Tails. God, dat was het ergste.
We liepen door Green Hill Zone: Act 2, een niveau van Sonic Mania dat was nog niet getoond. Helpen was bijna zinloos. Sonic sprong op vijanden, verzamelde ringen en zoemde door geheime passages. Staarten zouden verloren gaan, op het laatste moment binnenvliegen, proberen een ring of iets te pakken en dan weer in het stof achterblijven. Spelen als Tails is verschrikkelijk. Niemand zou als Tails moeten spelen.
Wat betreft hoe Sonic Mania Tijdens het vormgeven van deze demo heeft ik veel gedaan om me te laten denken dat Jordan en ik eind vorige zomer perfect waren in onze beoordeling (voor degenen die zich afvragen, heb ik uiteindelijk wel als Sonic kunnen spelen):
Lang verhaal kort, dit voelt als een getrouwe recreatie van waar iedereen van hield sonisch in het Genesis-tijdperk. Dat is gedeeltelijk omdat, nou ja, het is het soort sonisch van het Genesis-tijdperk. De Sega-vertegenwoordiger vertelde ons dat het spel ongeveer 60 procent remixing-niveaus uit het verleden heeft sonisch games en ongeveer 40 procent gebruikmakend van ideeën die nieuw zijn of die destijds nooit werden geïmplementeerd.
Het doet wonderen tijdens de uitvoering. Het is snel en strak en vol verschillende richtingen om te gaan. Power-ups van Sonic 3 voelen zich thuis tegen de achtergrond van het origineel. De mix van vertrouwde maar toch andere oude dingen en de nieuwe inhoud is genoeg om het fris te laten voelen, terwijl je toch aan die nostalgie jeukt.
Het helpt dat Sega het detail nagelt terwijl ze in een aantal obscure hommages doorspekt. We zagen een bijzonder goede animatie in de Studiopolis-zone wanneer Sonic wordt gelanceerd door enkele grote ronde ballen. Later in het level kwamen we een gigantische popcornmachine tegen die ons ook naar boven liet vliegen. De Sega-vertegenwoordiger legde uit dat dat een knipoog is naar de Sega Sonic Popcorn Shop in Japan, een bekende sonisch -thema-machine die popcorn uitdeelde. Manie lijkt alsof het vol zal zijn met zulke momenten, of je ze nu herkent of niet.
We hebben tot nu toe slechts drie niveaus gezien, maar op de een of andere manier voelt het alsof we zoveel meer hebben gezien. Sonic Mania lijkt het gewoon te krijgen - zozeer zelfs dat het bijna ondoorgrondelijk is dat er een misstap zo belangrijk zou zijn dat dit project ontspoort. Begrijpen wat een goede 2D maakt sonisch spel is het halve werk en de Sonic Mania team ziet eruit alsof het is berekend. Dit is een fantastisch goed sonisch spel in 2017 (zolang je niet als Tails hoeft te spelen).
